خبرگزاری دید: کاهش کمکهای بینالمللی، توانایی خانوادهها برای تامین نیازهای اولیه را به شدت محدود کرده است. این درحالی است که سوءتغذیه، بهویژه در کودکان، اثرات بلندمدتی بر رشد جسمی و ذهنی دارد و میتواند به افزایش بیماریها و نرخ مرگومیر منجر شود.
افغانستان درگیر بحران فزاینده سوءتغذیه است که زندگی میلیونها نفر، بهویژه کودکان، را تهدید میکند. برنامه جهانی غذا (WFP) به تازگی گزارش داده است که حدود ۱۰ میلیون نفر، معادل یکچهارم جمعیت این کشور، با ناامنی غذایی حاد مواجهاند.
این وضعیت، نتیجه کاهش کمکهای غذایی اضطراری در دو سال گذشته است که عمدتاً به کمبود حمایت مالی اهداکنندگان بازمیگردد. این نهاد برای حمایت از خانوادههای آسیبپذیر تا جنوری ۲۰۲۶ به ۵۳۹ میلیون دالر بودجه نیاز دارد. این بحران نهتنها سلامت عمومی را به خطر انداخته، بلکه آینده یک نسل را در معرض تهدید قرار داده است.
کاهش کمکهای بینالمللی، توانایی خانوادهها برای تامین نیازهای اولیه را به شدت محدود کرده است. این درحالی است که سوءتغذیه، بهویژه در کودکان، اثرات بلندمدتی بر رشد جسمی و ذهنی دارد و میتواند به افزایش بیماریها و نرخ مرگومیر منجر شود.
در مناطق روستایی، که معیشت مردم به کشاورزی وابسته است، تغییرات اقلیمی مانند خشکسالی و شرایط نامساعد جوی، تولید غذا را کاهش داده و دسترسی به منابع غذایی را دشوارتر کرده است. این عوامل، همراه با چالشهای اقتصادی و سیاسی، به تشدید ناامنی غذایی دامن زدهاند.
همزمان، حکومت طالبان در مدیریت این بحران با چالشهای جدی مواجه است. وابستگی شدید به کمکهای خارجی و ناتوانی در سیاستگذاری موثر برای تامین امنیت غذایی، اعتبار بینالمللی آنها را زیر سوال برده است. مدیریت ضعیف منابع داخلی و نبود زیرساختهای کافی برای مقابله با بحران، فشار بر جوامع محلی را افزایش داده است. این وضعیت، مسئولیت طالبان را در قبال ۱۰ میلیون نفر در معرض ناامنی غذایی برجستهتر کرده و حیثیت جهانی آنها را به آزمون گذاشته است.
تغییرات اقلیمی، بهعنوان یکی از عوامل کلیدی، بحران را پیچیدهتر کرده است. کاهش تولید زراعتی در مناطق روستایی، که بخش عمدهای از جمعیت به آن وابستهاند، دسترسی به غذا را محدود کرده و فقر را تشدید کرده است. این شرایط، همراه با کاهش کمکهای بینالمللی، خانوادههای آسیبپذیر را در تنگنای بیشتری قرار داده است.
تامین بودجه موردنیاز برنامه جهانی غذا، گامی حیاتی برای جلوگیری از وخامت اوضاع است. این بودجه میتواند به توزیع غذای اضطراری، حمایت از برنامههای تغذیه کودکان و تقویت زیرساختهای زراعتی کمک کند.
بااینحال، راهحل بلندمدت نیازمند سیاستگذاری موثر داخلی و همکاری بینالمللی است. تقویت زراعت مقاوم در برابر تغییرات اقلیمی، بهبود زیرساختهای توزیع غذا و افزایش سرمایهگذاری در آموزش و صحت، از جمله اقداماتی است که میتواند به کاهش اثرات سوءتغذیه کمک کند.
دورنمای بحران سوءتغذیه در افغانستان بدون مداخله فوری، اما نگرانکننده است. تداوم کاهش کمکهای مالی و تشدید اثرات تغییرات اقلیمی، ناامنی غذایی را گسترش خواهد داد و سلامت میلیونها نفر را بیش از پیش تهدید خواهد کرد.
این وضعیت، نهتنها به فروپاشی اجتماعی و افزایش رنج انسانی منجر میشود، بلکه ظرفیت توسعه بلندمدت کشور را تضعیف میکند. در عین حال، مردم افغانستان از طبقه حاکم و جامعه بینالمللی انتظار دارند با اقدام فوری، از تشدید این بحران جلوگیری کنند.
بدون اقدام فوری، بحران سوءتغذیه در افغانستان به پیامدهای گستردهای منجر خواهد شد، از جمله افزایش مهاجرتهای اجباری، تشدید تنشهای اجتماعی و بیثباتی سیاسی. اجرای سیاستهای موثر داخلی در همکاری با نهادهای بینالمللی، نهتنها جان میلیونها نفر را نجات میدهد، بلکه به تثبیت اوضاع اجتماعی، کاهش نابرابریها و تقویت اعتماد جهانی به آینده افغانستان کمک خواهد کرد.
نویسنده: احمدذکی نویسا-خبرگزاری دید