خبرگزاری دید: طالبان پس از دریافت نشانههایی از شناسایی رسمی در مسکو، رویکرد جسورانهتری در قبال کشورهایی مانند پاکستان در پیش گرفته است. احتمالاً این گروه قصد دارد از ابزار تعویق سفرهای دیپلماتیک برای اعمال فشار بر اسلامآباد استفاده کند.
سفر امیرخان متقی، سرپرست وزارت خارجه حکومتسرپرست، به پاکستان که قرار بود روز دوشنبه ۱۳ اسد انجام شود، بار دیگر به تعویق افتاد؛ آنهم تنها دو روز پیش از تاریخ مقرر. این تصمیم، نشانهای از تداوم سردی در روابط کابل و اسلامآباد تلقی میشود. اگرچه منابع رسمی از «مشکلات فنی» بهعنوان دلیل تعویق نام بردهاند، اما تحلیلگران معتقدند دلایل عمیقتری در پس این ماجرا وجود دارد.
طبق گزارش رسانههای پاکستانی، این سفر به دعوت رسمی محمد اسحاق دار، وزیر خارجه پاکستان، و با هدف دیدار با شهباز شریف، نخستوزیر این کشور تنظیم شده بود. اسلامآباد امیدوار بود با میزبانی از مقام ارشد طالبان، گامی در راستای بهبود مناسبات بردارد. با این حال، لغو مکرر این سفرها گویای آن است که هنوز مسائل لاینحلی میان دو طرف باقیمانده است.
این دومین باری است که سفر متقی به پاکستان لغو میشود. در ماه ثور امسال نیز منابع نزدیک به طالبان اعلام کرده بودند که هبتالله آخوندزاده، رهبر طالبان، اجازه این سفر را صادر نکرده است. هنوز دلایل روشن و دقیقی از مخالفت رهبر طالبان با سفر متقی منتشر نشده، اما گمانهزنیها حول محور دو موضوع اصلی میچرخد: نارضایتی از سیاستهای اسلامآباد و فشار برای شناسایی رسمی طالبان.
به باور ناظران، طالبان پس از دریافت نشانههایی از شناسایی رسمی در مسکو، رویکرد جسورانهتری در قبال کشورهایی مانند پاکستان در پیش گرفته است. احتمالاً این گروه قصد دارد از ابزار تعویق سفرهای دیپلماتیک برای اعمال فشار بر اسلامآباد استفاده کند. برخی تحلیلگران حتی معتقدند که این تعویقها، تاکتیکی آگاهانه از سوی قندهار است برای دریافت امتیازاتی بیشتر از پاکستانی که دیگر آن متحد همیشگی سابق تلقی نمیشود.
از سوی دیگر، اسلامآباد که پس از بازگشت طالبان به قدرت در کابل، بهدنبال جلب همکاری بیشتر از این گروه بوده، با چالشهایی جدی مواجه شده است. مسئله فعالیت گروه تحریک طالبان پاکستان (TTP) و متهمکردن طالبان به پناه دادن به اعضای این گروه در خاک افغانستان، یکی از محورهای اختلاف است.
با توجه به این وضعیت، به نظر میرسد که روابط اسلامآباد و طالبان در مرحلهای حساس قرار دارد؛ جایی که هر دو طرف با احتیاط و نوعی بیاعتمادی به پیش میروند. اکنون پرسش کلیدی این است که پاکستان حاضر است در ازای میزبانی از مقام ارشد طالبان، چه بهایی بپردازد و آیا طالبان حاضر است از مواضع سرسختانه خود کوتاه بیاید یا خیر.
این تحولات، بار دیگر نشان میدهد که مناسبات اسلامآباد و کابل بیش از هر زمان دیگری پیچیده و حساس شده و مسیر عادیسازی روابط، نیازمند دیپلماسی دقیق و امتیازدهی متقابل خواهد بود.
نویسنده: احمدرضا احمدی – خبرگزاری دید