خبرگزاری دید: پیمان ابراهیم چیزی جز زنجیر بردگی نیست و آنچه عربهای خوشخواب «اتحاد» نامیدند، بیعتی است با یک باند دلقکِ خونریز صهیونی که به فرمان واشنگتن، آتش جنگ را در این خاک مقدس برافروخته نگاه میدارد.
سران عرب، این شکمبارگان عیاش، از روزی که طوفان الاقصی وزیدن گرفت تا امروز، چنان خاموش و کرخت ماندند که گویی فاجعه غزه، نزاعی شخصی میان اسراییل و ایران و یمن و لبنان است و هیچ ربطی به خون همکیشان و همزبانان عرب شان ندارد. خون هفتاد هزار شهید، کودکان گرسنه و مادران داغدار غزه، برای شان ارزشی ندارد؛ چرا که دغدغه آنان نه غیرت عربی است و نه شرف اسلامی، بلکه تنها رضایت ترامپ و رقص موی برهنه دختران عرب در میخانههای عیش و عشرت است.
واقعیت اما تلختر از این است: اسراییل و آمریکا، این خنجرهای زهرآلود استعمار، هیچیک از این دولتهای عربی را به اندازه یک یمن پابرهنه یا لبنان خونین و مقاوم، «آدم» حساب نمیکنند. اسراییل با گستاخی تمام، بر روی همه خوشخدمتیهای اردن و عربستان در جنگهای ۱۲ روزه با ایران و اخیرا با یمن پا میگذارد، به ریشهای رنگ و روغنزده شیوخ عرب میخندد و مقامات پناهنده حماس را در قلب دوحه، بیهیچ بیم و هراسی هدف قرار میدهد؛ چرا که میداند واکنشِ میزبان، چیزی جز سکوت و شرم نیست.
این حقیقتِ برهنه است: پیمان ابراهیم چیزی جز زنجیر بردگی نیست و آنچه عربهای خوشخواب «اتحاد» نامیدند، بیعتی است با یک باند دلقکِ خونریز صهیونی که به فرمان واشنگتن، آتش جنگ را در این خاک مقدس برافروخته نگاه میدارد. اسراییل نه کشور است و نه دولت؛ اسراییل، خیمهشببازی آمریکا است، مامور ایجاد تفرقه، غفلت و بیحسی در پیکر امت اسلام، تا قدمهای استوار مقاومت را در طوفانها متزلزل کند.
آیا آمریکا در جریان این حمله نبود؟ قطعاً بود. و آیا قطر بیخبر بود؟ بعید است. پدافند هوایی قطر همان سامانههای آمریکایی است که در شب انتقام ایران، آسمان را به رگبار گرفت، اما در شب ترور سران حماس، حتی یک آژیر برنخاست و یک موشک شلیک نشد. این سکوت، رسواتر از هزار اعتراف بود.
اگر این احتمال درست باشد، روسیاهی آن تا ابد بر پیشانی قطر و جهان عرب میماند، لکه ننگی که حتی با آب زمزم شسته نخواهد شد. بیانیه دیشب وزارت خارجه قطر، محک است: اگر قطر این تجاوز را دنبال کرد و دستان لرزان خود را به یخن قصاب غزه رساند، پس در جریان این تجاوز نبوده و به عنوان میزبان در تلاش است ننگ کشتن مهمانش را به دوش بکشد و این آبرورفتگی را جبران کند، اما اگر به چند سطر بیانیه بسنده کرد، یعنی رهبران حماس را در سینی نقره، به پای رقص و بزم ترامپ تقدیم کرده است.
هر چه باشد، حقیقت همان است که سینه را میسوزاند: چگونه یک باند دلقکِ ده میلیونی توانسته است هزاران مسلمان بیگناه را درو کند، بهترین مردان مقاومت را در هر گوشه جهان ترور کند و هیچ دستی در جهان اسلام برای گرفتن خنجر از کف جلاد و قصاب مست و دیوانه برنخیزد؟ این ننگ، استخوان در گلو است، زخمی است که روح آدمی را تا مرز انفجار میکشاند و فریادی است که اگر امروز سر داده نشود، فردا دیر خواهد بود.
نویسنده: سید حسن موسوی – خبرگزاری دید