نتایج نظرسنجی تازه خبرگزاری دید نشان میدهد که بیش از نیمی از مردم افغانستان، اقدام حکومت سرپرست طالبان برای قطع گسترده اینترنت را تلاشی هدفمند برای پنهانسازی سرکوبها و خاموش کردن صدای جامعه میدانند. این یافتهها بیانگر افزایش نگرانی از بازگشت کشور به دوران انزوای اجباری و کنترل مطلق طالبان است.

در پی اقدام حکومت سرپرست طالبان به قطع گسترده اینترنت در بخشهای مختلف افغانستان، خبرگزاری دید نظرسنجیای را با هدف بررسی نگاه عمومی به انگیزههای پشت پرده این تصمیم برگزار کرد. نتایج این نظرسنجی، تصویری روشن از بیاعتمادی مردم نسبت به نیتهای حکومت سرپرست طالبان ارائه میدهد.
بر اساس دادههای بهدستآمده:
۵۳ درصد از شرکتکنندگان باور دارند حکومت سرپرست طالبان با این اقدام در پی خاموش کردن صدای مردم و پنهانسازی سرکوبها است. به باور این دسته از شرکتکنندگان، قطع ارتباطات دیجیتال، امکان مستندسازی نقض حقوق بشر و رساندن صدای معترضان به جامعه جهانی را از بین میبرد.
۱۱ درصد این اقدام را در چارچوب تأمین امنیت و جلوگیری از اقدامات مخالفین تحلیل کردهاند. از نگاه آنان، حکومت سرپرست طالبان با این کار میکوشد از سازماندهی اعتراضات و حملات گروههای مخالف جلوگیری کند.
۰ درصد از شرکتکنندگان بر این باورند که حکومت سرپرست طالبان به دلیل ترس از افشای فساد و ناکارآمدی حکومت دست به چنین اقدامی زده است. این عدم انتخاب نشان میدهد که فساد، هرچند واقعیتی ملموس در کشور است، اما در ذهن مردم در برابر موضوع سرکوب و انزوا اولویت کمتری دارد.
۳۶ درصد نیز معتقدند حکومت سرپرست طالبان بهدنبال تحمیل انزوا و کنترل مطلق بر زندگی فردی و اجتماعی مردم افغانستان است؛ مشابه روندی که در نخستین دوره حاکمیت این گروه در دهه ۹۰ میلادی تجربه شد.
تحلیل این نتایج نشان میدهد که اکثریت مردم افغانستان، قطع اینترنت را اقدامی صرفاً سیاسی میدانند، نه یک ضرورت امنیتی یا فنی. سهم بالای گزینه «خاموش کردن صدای مردم» و «تحمیل انزوا» نشان میدهد که نگرانی عمومی از محدود شدن آزادی بیان و بازگشت به جامعهای منزوی و بسته بیش از هر زمان دیگری جدی است.
در نهایت، این نظرسنجی بار دیگر آشکار ساخت که تصمیم حکومت سرپرست طالبان برای محدود کردن اینترنت، بیش از آن که در جهت امنیت ملی یا اداره کشور باشد، تلاشی هدفمند برای مهار جامعه و کنترل افکار عمومی است؛ تلاشی که نهتنها اعتماد عمومی را از میان میبرد، بلکه افغانستان را بیش از پیش در مسیر انزوای جهانی قرار میدهد.