خبرگزاری دید: شامگاه پنجشنبه گذشته، کابل شاهد لحظاتی پرتنش و پرابهام بود؛ شبی که با صدای یک انفجار آغاز شد و با گسترش روایتها و شایعات در شبکههای اجتماعی ادامه یافت. این رویداد نشان داد که التهاب روانی و رسانهای، گاهی بیش از تهدید امنیتی واقعی، افکار عمومی را تحت تأثیر قرار میدهد.
منابع محلی شامگاه پنجشنبه از شنیده شدن صدای انفجار در بخشهایی از کابل خبر دادند و کاربران شبکههای اجتماعی نیز از وقوع «انفجارهای پیاپی» نوشتند.
در واکنش به این اخبار، مقامهای حکومت طالبان تلاش کردند فضای اضطراب را کنترل کنند. ذبیحالله مجاهد، سخنگوی حکومت طالبان، با تأکید بر این که «جای نگرانی نیست» گفت تحقیقات ادامه دارد. همچنین عبدالمتین قانع، سخنگوی وزارت داخله طالبان، تأکید کرد که تنها یک انفجار رخ داده و اخبار مربوط به تیراندازی صحت ندارد.
با این حال، شایعات در فضای مجازی به سرعت گسترش یافت و تاکنون نیز ادامه دارد. برخی کاربران تصویر انفجاری قدیمی در بیروت را به حادثه کابل نسبت دادند و دیگران مدعی شدند که انفجار ناشی از حمله هوایی نیروهای پاکستانی به نورولی محسود، رهبر تحریک طالبان پاکستان، بوده است. هیچ منبع رسمی تاکنون این ادعاها را تأیید نکرده است.
فایل صوتی منتسب به نورولی محسود نیز منتشر شد که در آن خود را سالم معرفی کرد و شایعات پیرامون کشته شدنش را رد کرد. اصالت این فایل هنوز توسط منابع رسمی تأیید نشده است.
کارشناسان معتقدند که التهاب روانی کابل بیش از خود انفجار، ناشی از بیاعتمادی عمومی و سرعت انتشار شایعات در شبکههای اجتماعی است؛ واقعیتی که نشان میدهد روایت رسمی و روایت رسانهای غیررسمی میتواند افکار عمومی را بهطور متفاوتی شکل دهد.
در پایان، پرسشی که مطرح میشود این است: روایت کابل را چه کسی مینویسد؟ روایت رسمی حکومت طالبان یا شبکههای اجتماعی و شایعات پراکنده؟