خبرگزاری دید: روزنامه اسلامآباد پُست در گزارشی تازه با تأکید بر افزایش همکاریهای فنی و مالی میان هند و طالبان افغانستان در حوزه احداث سدها، هشدار داده که این روند میتواند به آغاز مرحلهای تازه از رقابتهای ژئوپلیتیکی در قالب «جنگ آبی» منجر شود؛ جنگی که هدف آن، اعمال فشار راهبردی بر پاکستان از مسیر کنترل منابع آب است.
نویسنده این گزارش، محمدمحسن اقبال، مدیرکل تحقیقات مجلس ملی پاکستان، معتقد است که تحولات اخیر در روابط کابل و دهلی نو فراتر از همکاریهای عمرانی بوده و نشانهای از شکلگیری یک محور تازه در منطقه است؛ محوری که با بهرهگیری از منابع آبی افغانستان، میتواند به ابزار نفوذ سیاسی و اقتصادی علیه اسلامآباد تبدیل شود.
اقبال با اشاره به طرحهای مشترک دوطرف برای ساخت سدهای بزرگ از جمله کنر، نغلو، درونته، شاهتوت و شاه و عروس مینویسد: «هند در تلاش است با سرمایهگذاری بیش از یک میلیارد دالر در پروژههای آبی افغانستان، مسیر رودهایی را که به پاکستان میریزند، تحت کنترل خود بگیرد و از آن به عنوان اهرم فشار استفاده کند.»
به گفته این تحلیلگر پاکستانی، رود کابل سالانه بیش از ۱۶ میلیون ایکر-فوت آب به پاکستان منتقل میکند و هرگونه کاهش در جریان آن میتواند امنیت غذایی، کشاورزی و انرژی در مناطق پیشاور، چارسده و نوشهره را به خطر اندازد. او تأکید کرده که: «در جهانی که جنگها از مرزهای نظامی به میدانهای اقتصادی و زیستمحیطی منتقل شدهاند، کنترل آب میتواند معادل در اختیار داشتن سلاح باشد.»
در ادامه این گزارش آمده است که دولت پاکستان در واکنش به این تحولات، طرحی موسوم به «انحراف رود چترال» را در دستور کار قرار داده است؛ پروژهای که هدف آن حفظ جریان آب پیش از ورود به خاک افغانستان و استفاده از آن برای تولید انرژی پاک و آبیاری زمینهای داخلی عنوان شده است.
اسلامآباد پُست در پایان هشدار داده که تبدیل شدن منابع طبیعی به ابزار رقابت سیاسی، میتواند توازن شکننده منطقه را برهم بزند و اعتماد متقابل میان کشورهای حوزه سند را از میان ببرد.
نویسنده افزوده است: «آینده جنوب آسیا نه در میدانهای جنگ، بلکه در مسیر رودخانهها رقم خواهد خورد؛ جایی که آب، مرز میان توسعه و تهدید را تعیین میکند.»