خبرگزاری دید: در حالی که آمریکا با تشدید فشارهای سیاسی، اقتصادی و حتی تهدید نظامی تلاش میکند دولت ونزویلا را تضعیف کند، نیکلاس مادورو اعلام کرده آماده است «رو در رو» با دونالد ترامپ دیدار کند؛ موضعی که از اعتمادبهنفس کاراکاس و ناتوانی واشنگتن در پیشبرد پروژه تغییر رژیم حکایت دارد.
نیکلاس مادورو، رئیسجمهور ونزویلا، در تازهترین سخنرانی هفتگی خود بار دیگر نشان داد که برخلاف فشارهای فزاینده واشنگتن، دولت او نه تنها عقبنشینی نکرده، بلکه رویکردی فعال و دیپلماتیک در برابر آمریکا در پیش گرفته است. مادورو اعلام کرد آماده است «بدون هیچ مشکلی» با دونالد ترامپ دیدار و گفتوگو کند؛ پیشنهادی که در بحبوحه تنشهای شدید سیاسی و نظامی میان دو کشور مطرح شده است.
این اظهارات در شرایطی بیان شده که در روزهای اخیر، رسانهها و محافل سیاسی آمریکا بار دیگر از احتمال اقدام نظامی علیه ونزویلا سخن گفتهاند. سه روز پیش ترامپ بهطور مبهم اعلام کرده بود «تا حدی» درباره عملیات نظامی احتمالی تصمیم گرفته؛ تهدیدی که نشان میدهد واشنگتن همچنان به سیاست مداخلهجویانه خود در آمریکای لاتین وفادار مانده است.
در ادامه فشارها، وزارت خارجه آمریکا اعلام کرده کارتل موسوم به «دِ لوس سُلس» را در فهرست سازمانهای تروریستی قرار میدهد؛ گروهی که واشنگتن مدعی است به حلقه نزدیکان مادورو وابسته است. این اقدام بهروشنی تلاشی برای مشروعیتزدایی از دولت قانونی ونزویلا و فشار سیاسی بیشتر بر کاراکاس است، در حالی که آمریکا تاکنون هیچ سند معتبر و مستقیمی درباره نقش شخص مادورو در فعالیتهای غیرقانونی منتشر نکرده است.
تهدید نظامی، تحریمهای سختگیرانه، و تلاشهای سیاسی برای بیاعتبارسازی انتخابات سال گذشته ونزویلا، بخشی از سیاست دیرینه واشنگتن در آمریکای لاتین است؛ سیاستی که در دهههای گذشته علیه کوبا، نیکاراگوئه، شیلی و سایر کشورهایی که در برابر سلطه آمریکا مقاومت کردهاند نیز اعمال شد. اما تجربه نشان داده این فشارها نه به دموکراسی منجر شده و نه ثبات ایجاد کرده، بلکه اغلب به بحرانهای انسانی، فروپاشی اقتصادی و افزایش تنش منطقهای انجامیده است.
در مقابل، مادورو تلاش دارد تصویر یک دولت مقتدر و آماده گفتوگو را ارائه کند؛ اقدامی که میتواند آمریکا را از ادامه فشارهای یکجانبه به سمت مذاکره سوق دهد. او تأکید کرده که «کشور همچنان در آرامش خواهد ماند» و در صورت تمایل واشنگتن، کاراکاس آماده گفتوگوی مستقیم است.
همزمان، استقرار ناو هواپیمابر «یواساس جرالد آر فورد» در دریای کارائیب بار دیگر یادآور مداخلات سنتی آمریکا در حوزه نفوذ خود است؛ جهانی که واشنگتن هنوز آن را «حیاط خلوت» میپندارد. اما پایداری دولت ونزویلا و حمایت اجتماعی و منطقهای از آن، نشان میدهد که دوران سیاستهای تحمیلی واشنگتن در آمریکای لاتین دیگر مانند گذشته نیست.
در مجموع، اظهارات جدید مادورو پاسخی استراتژیک به فشارهای فزاینده آمریکا است؛ پیامی روشن مبنی بر اینکه کاراکاس در برابر تهدید، مسیر گفتوگو را میگشاید، اما نه از موضع ضعف، بلکه از موضع استقلال و مقاومت در برابر سیاستهای مداخلهجویانه ایالات متحده.