خبرگزاری دید: دِنمارک در نشست شورای امنیت سازمان ملل نسبت به «تهدید جدی» ناشی از تحریک طالبان پاکستان (تیتیپی) در آسیای مرکزی و جنوبی هشدار داد و اعلام کرد این گروه از «حمایت لجستیکی» مقامات دفاکتوی افغانستان برخوردار است.
در نشست روز چهارشنبه شورای امنیت که برای بررسی وضعیت گروههای داعش، القاعده و شاخههای وابسته برگزار شد، ساندرا ینسن لاندی، معاون نماینده دایم دنمارک و رئیس کمیته تحریمهای داعش و القاعده، گفت تیتیپی با حدود ۶ هزار جنگجو از خاک افغانستان حملات برجستهای را علیه پاکستان انجام داده که برخی از آنها «تلفات گسترده» برجای گذاشتهاند.
وی تأکید کرد حضور جنگجویان تیتیپی در افغانستان سالهاست که یکی از محورهای تنش میان اسلامآباد و طالبان حاکم بر کابل است. پس از بازگشت طالبان به قدرت در سال ۲۰۲۱، پاکستان بارها این گروه را متهم کرده که هزاران عضو تیتیپی را پناه داده و زمینه افزایش حملات در خیبر پختونخوا و بلوچستان را فراهم کرده است؛ اتهاماتی که حکومت طالبان بارها آن را رد کرده است.
لاندی همچنین با تکیه بر ارزیابیهای تازه تیم نظارت بر تحریمها، تصویری از تهدید درحال تحول داعش، القاعده و گروههای وابسته ارائه داد. او گفت شدت فعالیت این گروهها اکنون بیش از هر منطقهای در آفریقا مشاهده میشود و آنها با بهرهگیری از رسانههای اجتماعی خشونت را ستوده، جوانان را جذب کرده و از طریق رمزارزها برای خود تامین مالی میکنند.
به گفته وی، داعش پس از عقبنشینی از خاورمیانه، تمرکز خود را به آفریقا منتقل کرده و شاخههایی مانند «ولایت غرب آفریقای داعش» (ISWAP) فعالیت و تبلیغات خود را گسترش دادهاند.
او همچنین هشدار داد که داعش خراسان (ISIL-K) با حدود ۲ هزار جنگجو تحت فرماندهی «ثناءالله غفاری» یکی از جدیترین تهدیدها در آسیای مرکزی و جنوبی محسوب میشود و همچنان شیعیان، مقامات افغانستان و اتباع خارجی را هدف قرار میدهد.
لاندی افزود جابهجایی جنگجویان خارجی میان سوریه، آفریقا و آسیای مرکزی همچنان نگرانی ثابت کشورهای عضو است. در همین حال، رهبری مرکزی القاعده «ضعیف و بهحاشیهراندهشده» توصیف شد، اما شاخههای آن، از ساحل آفریقا تا یمن، با بهرهگیری از نارضایتیهای محلی نفوذ و تامین مالی خود را گسترش دادهاند.
او گفت: داعش و القاعده همچنان «سرسخت، سازگار و فرصتطلب» باقی ماندهاند و با سوءاستفاده از بیثباتی منطقهای، ضعف حکمرانی و فناوریهای نوظهور، حضور خود را حفظ کردهاند؛ وضعیتی که نیازمند «هوشیاری مستمر و همکاری چندجانبه» در چارچوب رژیم تحریمهای ۱۲۶۷ است.