اسلایدشوجنگجهانخبرسیاستنظامی

پایان آرمان‌شهرگرایی آمریکایی؛ چرخش تند پنتاگون به‌سوی «واقع‌گرایی سخت»

خبرگزاری دید: پیت هگست، وزیر جنگ آمریکا، در سخنانی کم‌سابقه در مجمع دفاعی ریگان اعلام کرد دوران «آرمان‌گرایی آرمان‌شهری» در سیاست خارجی آمریکا پایان یافته و واشنگتن از این پس رویکردی عمل‌محور، واقع‌گرایانه و مبتنی بر منافع ملموس ملی را دنبال خواهد کرد.

نشریه پولیتیکو در تحلیلی درباره سخنرانی پیت هگست نوشت که وزیر دفاع ایالات متحده با انتقاد شدید از سیاست‌های دولت‌های پیشین، رویکردی تازه و متفاوت را برای آینده سیاست خارجی آمریکا ترسیم کرده است. هگست در این نشست تأکید کرد: «دوران آرمان‌گرایی آرمان‌شهری آمریکایی به پایان رسیده است. مرگ بر آرمان‌گرایی آرمان‌گرایانه؛ زنده باد واقع‌گرایی سرسخت.»

او گفت واشنگتن دیگر نباید انرژی خود را صرف «دموکراسی‌سازی، مداخله‌گرایی، جنگ‌های نامشخص، تغییر رژیم، تغییرات اقلیمی، اخلاق‌گرایی و ملت‌سازی بی‌هدف» کند، بلکه باید منافع عملی و قابل سنجش ایالات متحده را در مرکز تصمیم‌گیری قرار دهد.

در بخشی قابل توجه از سخنانش، هگست رویکردی متفاوت نسبت به چین پیشنهاد کرد؛ رویکردی که به‌جای رویارویی آشکار، بر «احترام به قدرت فزاینده پکن» تأکید می‌کند. او همچنین اروپا را فراخواند تا با افزایش هزینه‌های دفاعی، وابستگی خود به آمریکا را کاهش دهد.

هگست تصریح کرد: «رئیس ‌جمهور ترامپ و دولت او به صلح پایدار، تجارت عادلانه و رابطه‌ای محترمانه با چین متعهد هستند. ایالات متحده سیاست احترام به تقویت نظامی تاریخی چین را حفظ خواهد کرد. متحدان کودک نیستند و باید سهم خود را انجام دهند.»

وزیر جنگ آمریکا در ادامه از کشورهایی چون کوریای جنوبی، پولند و آلمان، به دلیل افزایش بودجه دفاعی و همراهی با خواسته‌های واشنگتن، قدردانی کرد؛ اقدامی که به گفته او نشانه حرکت متحدان به سوی مسوولیت‌پذیری بیشتر در ساختار امنیتی غرب است.

به باور تحلیلگران، سخنان تازه وزیر دفاع آمریکا نه تغییر ماهیت، بلکه اعترافی دیرهنگام به شکست سیاست‌های چنددهه‌ای واشنگتن است؛ سیاست‌هایی که با پوشش «آرمان‌گرایی» و «ترویج دموکراسی» میلیون‌ها انسان را در افغانستان، عراق، لیبیا و دیگر نقاط جهان قربانی مداخله‌گری‌های ناکام آمریکا کرد.

اکنون که هزینه‌های جنگ‌های بی‌نتیجه و فرسایش قدرت نرم آمریکا آشکار شده، واشنگتن تلاش می‌کند این عقب‌نشینی را «واقع‌گرایی» معرفی کند. بسیاری این رویکرد را نه تحول راهبردی، بلکه تلاشی برای حفظ هژمونی رو به افول و انتقال بار هزینه‌ها به متحدانی می‌دانند که سال‌ها تحت فشار ساختارهای سیاسی و نظامی آمریکا قرار داشته‌اند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا