خبرگزاری دید: ولادیمیر پوتین نهتنها به عنوان رهبر سیاسی روسیه، بلکه به عنوان یک مسیحی ارتدوکس فعال، باورهای مذهبی خود را در عرصه عمومی نشان میدهد. آیینهای او در غوطهوری در آب یخ، نمادی از ایمان و قدرت شخصی او است و بازتاب مستقیم ارزشهای سنتی و سیاستهای محافظهکارانه در روسیه مدرن به شمار میرود.
در جنوری ۲۰۲۲، ولادیمیر پوتین در جشن «عید تجلی» ارتدوکسها در نزدیکی مسکو، در دمای نزدیک به منفی ۱۰ درجه سانتیگراد، با یک مایو وارد آب یخزده شد و پیش و پس از شیرجه، صلیب کشید. این آیین که ریشه در سنتهای باستانی غسل تعمید دارد، پیشتر نیز در سال ۲۰۲۱ توسط پوتین اجرا شده بود و همواره به عنوان نماد ایمان و قدرت جسمانی وی برجسته شده است.
تحلیلگران بر این باورند که این نمایش عمومی ایمان اهدافی دوگانه دارد: از یک سو، جلوهای معنوی و نمادین است و از سوی دیگر، ابزاری سیاسی برای تقویت مشروعیت و انسجام اجتماعی روسیه محسوب میشود. پوتین با تکیه بر کلیسای ارتدوکس، ارزشهای سنتی خانواده، رد لیبرالیزم غربی و تقویت هویت ملی را در سیاستهای داخلی خود دنبال میکند.
نمونههای ملموس این تأثیر عبارتاند از:
قانونگذاری علیه دگرباشان جنسی: از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۳ قوانین مختلفی تصویب شده که فعالیتهای دگرباشان را محدود و حتی «افراطی» اعلام میکند.
حمایت از خانواده و ازدواج سنتی: اصلاحات قانون اساسی ۲۰۲۰، ازدواج را منحصراً پیوند میان یک مرد و یک زن تعریف کرده و استفاده از اصطلاحات خنثای جنسیتی مانند «والد شماره ۱ و شماره ۲» را رد میکند.
سیاستهای خشونت خانگی: اصلاحات ۲۰۱۷ موارد خشونت خانگی جزئی را جرمزدایی کرده و کلیسای ارتدوکس با قوانین سختگیرانهتر مخالفت میکند، به این بهانه که دخالت فمینیستی در خانوادههای سنتی است.
این ترکیب ایمان شخصی و سیاست، ولادیمیر پوتین را به عنوان رهبر کشوری معرفی میکند که همزمان محافظهکارانه، مذهبی و آماده مقابله با تأثیرات لیبرالیزم غربی است. کارشناسان میگویند این رویکرد، روسیه را نه فقط به عنوان یک قدرت نظامی، بلکه به عنوان نیرویی ایدئولوژیک و تمدنی در برابر غرب معرفی میکند.