خبرگزاری دید: نماینده پیشین پاکستان در امور افغانستان گفته که تصمیم حکومت طالبان برای شرکت نکردن در نشست منطقهای تهران، نشان میدهد که این گروه هنوز به سطح لازم از بلوغ سیاسی نرسیده و توان گفتوگو درباره مسائل مهم منطقهای را ندارد.
آصف درانی، نماینده پیشین پاکستان در امور افغانستان، با انتقاد از خودداری حکومت طالبان از حضور در نشست منطقهای تهران، این اقدام را نشانهای از ناپختگی سیاسی این گروه دانست.
وی گفت که عدم مشارکت طالبان در چنین نشستهایی، این استدلال را تقویت میکند که این گروه هنوز قادر به مذاکره سازنده درباره موضوعات مهم نیست.
درانی در پیامی در شبکه اجتماعی ایکس تأکید کرد که رد کردن یک دعوت و گفتن «نه، قبول ندارم» رویکردی منفعلانه است و نمیتواند به حل مشکلات جدی افغانستان و منطقه کمک کند.
به گفته وی خودداری حکومت طالبان از حضور در نشستی که با مشارکت مقامهای ارشد کشورهای همسایه افغانستان و روسیه برگزار میشود، نمونه دیگری از ناتوانی این گروه در برخورد سیاسی با مسائل منطقهای است.
وزارت خارجه حکومت طالبان روز شنبه اعلام کرد که در نشست تهران شرکت نخواهد کرد.
سخنگوی این وزارتخانه ادامه داد که حکومت طالبان دعوتنامه این نشست را دریافت کرده، اما تصمیم گرفته است در آن حضور نداشته باشد.
نشست منطقهای تهران درباره افغانستان قرار است روز یکشنبه با حضور نمایندگان کشورهای منطقه برگزار شود.
مقامهای ایرانی اعلام کردهاند که هدف این نشست میانجیگری میان طالبان و پاکستان نیست و تاکنون دستور کار رسمی آن بهصورت علنی منتشر نشده است.
در آستانه برگزاری این نشست، سه جریان عمده سیاسی مخالف طالبان، بیانیهای مشترک صادر کردند و از کشورهای منطقه و جامعه جهانی خواستند از راه حل سیاسی و گفتوگوهای بینالافغانی برای خروج افغانستان از بحران حمایت کنند.
این گروهها هشدار دادند که در صورت شکل نگرفتن یک حکومت مشروع از طریق گفتوگوهای سیاسی، بحران افغانستان میتواند ثبات منطقه را نیز تحت تأثیر قرار دهد.
کارشناسان نیز به این باورند که عدم حضور طالبان در نشست تهران را میتوان بخشی از الگوی رفتاری این گروه در عرصه دیپلماسی منطقهای دانست؛ الگویی که بیش از آن که بر تعامل فعال استوار باشد، بر انزوا، بیاعتمادی و تصمیمهای واکنشی تکیه دارد.
از نظر آنان، حکومت طالبان با کنار کشیدن از چنین نشستهایی نهتنها فرصت اثرگذاری بر معادلات منطقهای مرتبط با افغانستان را از دست میدهد، بلکه این پیام را مخابره میکند که همچنان از پذیرش قواعد گفتوگوی چندجانبه و مسوولیتهای یک بازیگر سیاسی بالغ ناتوان است.