خبرگزاری دید: اکونومیست در ارزیابی تحولات سال نخست دوره دوم ریاستجمهوری دونالد ترامپ، شی جینپینگ را ذینفع اصلی سیاستهای تهاجمی واشنگتن معرفی کرده است؛ سیاستهایی که برخلاف هدفگذاری نخستین، موازنه نبرد ابرقدرتها را به سود پکن تغییر داده است.
بهنوشته اکونومیست، سال ۲۰۲۵ بیش از هر چیز با بازگشت پرسروصدای دونالد ترامپ به کاخ سفید تعریف شد. رئیسجمهور آمریکا در ماههای ابتدایی دوره دوم، با صدور موجی از فرمانهای اجرایی، تلاش کرد ساختار بوروکراسی فدرال را دگرگون کند، قواعد تجارت جهانی را بازنویسی کند و همزمان با طرح ادعای صلحسازی، تهدید جنگ را به ابزار فشار سیاسی بدل سازد.
در این مسیر، ترامپ با تکیه بر چهرههایی چون ایلان ماسک، پروژه کوچکسازی دولت و بازتعریف نقش نهادهای فدرال را پیش برد و با اعلام «روز آزادی» سیاستهای تجاری جدیدی را علیه رقبا بهویژه چین به اجرا گذاشت.
با این حال، ارزیابی اکونومیست نشان میدهد که نتیجه عملی این رویکردها، برخلاف انتظار کاخ سفید، به سود پکن تمام شده است.
چین نهتنها در برابر فشار تعرفهای آمریکا عقبنشینی نکرد، بلکه با مدیریت متقابل و برجستهسازی وابستگی ساختاری اقتصاد آمریکا به سیاستها و زنجیرههای تامین چین، ابتکار عمل را در دست گرفت.
در این چارچوب، شی جینپینگ توانست تصویر یک بازیگر مقاوم و مسلط را در نبرد ژئوپلیتیکی قرن بیستویکم تثبیت کند؛ نبردی که به باور اکونومیست، در دور نخست تقابل جدید، امتیاز آن بهروشنی به نفع چین ثبت شده است.