انتخابات آینده پارلمانی؛ از تناقض‌گویی مسئولان تا عدم حمایت سیاسی احزاب
جامعه جهانی نمی‌تواند هزینه سیاسی اتحاد با یک حکومت و پارلمان فاقد وجاهت قانونی را بپردازد. کشورهای تمویل‌کننده افغانستان نمی‌توانند به افکار عمومی خودشان بقبولانند که دوام اتحاد استراتژیک با یک حکومت و پارلمان فاقد وجاهت قانونی، قابل دفاع است.
موضوع انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری سال آینده که برای حیات سیاسی و نظام حقوقی افغانستان یک امر فراوان حیاتی و مهم پنداشته می‌شود، مبدل شده به یک جنجال کلان. اخیراً یک عضو ارشد کمیسیون انتخابات گفته است که احتمال تاخیر در برگزاری انتخابات پارلمانی وجود دارد. طی چند هفته گذشته کمیسیون انتخابات موقف‌های متناقضی را پیش گرفته است. این موضع‌گیری کمیسیون تردیدها را در مورد برگزاری انتخابات پارلمانی بیشتر کرده است. هر چند که محمد اشرف غنی رییس جمهور کشور در افتتاح هشتمین سال کاری پارلمان گفته بود که انتخابات آینده پارلمانی در زمان معین برگزار خواهد شد.
واقعیت مهم دیگر این است که بسیاری از سیاست‌مداران و حلقات سیاسی به کمیسیون مستقل انتخابات و اراده ارگ برای برگزاری انتخابات پارلمانی و شوراهای ولسوالی‌ها باور ندارند، اما ارگ و کمیسیون انتخابات بار ها از برگزاری انتخابات به گونه شفاف وعده داده‌اند. برخی از نماینده‌گان پارلمان هم دل‌شان نمی‌خواهد انتخابات پارلمانی برگزار شود. آنان می‌خواهند که دوام کار همین پارلمان تضمین شود.
تخلفات و تقلبات در انتخابات ریاست جمهوری گذشته کمیسیون انتخابات و حکومت را نزد مردم و احزاب سیاسی فاقد اعتبار ساخته و به باور نویسنده جبران آن در مدت باقی مانده دشوار به نظر می‌رسد.
سود آنان در دوام کار پارلمان است. نماینده‌گانی که فکر می‌کنند در انتخابات پارلمانی پیروز نمی‌شوند نیز به فکر تضمین دوام کار همین پارلمان‌اند. بشیر احمد ته‌ینج سخنگوی حزب جنبش اسلامی به این باور است که حکومت می‌خواهد مودل حکومت وحدت ملی را در مجلس نمایندگان نیز پیاده کند.
نمایند‌گانی که گمان دارند در انتخابات آینده پیروز نمی‌شوند، از تمام امکانات و ظرفیت‌های خود برای برگزار نشدن انتخابات کار می‌گیرند. در این هم تردیدی نیست که یک پارلمان نامشروع و فاقد وجاهت قانونی برای هر حکومتی لذت‌بخش است. پارلمان ناظر و پرسشگری که بتواند نقش نظارتی و قانونی خود را آنطوری که قانون اساسی ایجاب می‌کند، انجام دهد؛ زیاد برای حکومت‌ها خوشایند نیست. تردیدی نیست که سران حکومت وحدت ملی هم با یک پارلمان فاقد وجاهت قانونی بیشتر راحت‌اند. این پارلمان به دلیل این‌که مشروعیت لازم حقوقی ندارد، نمی‌تواند آنطوری که باید نقش خود را ایفا کند. این پارلمان صرف موقف زینتی دارد.
روز گذشته نمایندگان ۲۵ حزب سیاسی گرد هم جمع شده بودند و خواستار نظارت از چگونگی کار کمیسیون شدند.
انتخابات خواست جامعه جهانی و افکار عمومی افغانستان است. حکومت وحدت ملی نمی‌تواند زیر قولی که به جامعه جهانی داده است، بزند. جامعه جهانی می‌خواهد انتخابات شفاف پارلمانی و شوراهای ولسوالی‌ها برگزار شود. جامعه جهانی به ویژه کشورهای عضو ناتو به متحدی در افغانستان نیاز دارند که از مشروعیت دموکراتیک برخوردار باشد. جامعه جهانی نمی‌تواند هزینه سیاسی اتحاد با یک حکومت و پارلمان فاقد وجاهت قانونی را بپردازد. کشورهای تمویل‌کننده افغانستان نمی‌توانند به افکار عمومی خودشان بقبولانند که دوام اتحاد استراتژیک با یک حکومت و پارلمان فاقد وجاهت قانونی، قابل دفاع است.
بنا بر این، حکومت راهی ندارد غیر از این‌که انتخابات پارلمانی و شوراهای ولسوالی‌ها را همان‌طوری که تعهد کرده است، برگزار کند. رییس جمهور هم گفته است که انتخابات پارلمانی و شوراهای ولسوالی‌ها برگزار شدنی است. اما انتخابات در وضعیتی که آماده‌گی لازم از سوی کمیسیون انتخابات گرفته نشده باشد و اعتماد سیاسی لازم به میان نیامده باشد، برگزار شده نمی‌تواند. حکومت و کمیسیون مستقل انتخابات باید هرچه زودتر، موضوع تثبیت حوزه‌های رای‌گیری و چگونه‌گی ترتیب فهرست رای دهنده‌گان را نهایی کنند. علاوه بر آن رهبران حکومت وظیفه دارند که در مورد انتخابات پارلمانی و شوراهای ولسوالی و نحوه نظارت از کارکردهای کمیسیون مستقل انتخابات اجماع سیاسی ایجاد کنند. روی هم رفته نبود، بودجه و ناامنی‌های گسترده دو چالش کلان برای برگزاری انتخابات پارلمانی محسوب می‌شود.
اختر سهیل_ خبرگزاری دید کابل
