ﺣﻜﻮﻣﺖﻫﺎی ﺣﻴﻮاﻥﺻﻔﺖ اﻓﻐﺎنی
ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺳﻴﺎسی اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺣﻜﺎﻳﺖ اﺯ آن ﺩاﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﺎ رﻭیﻛﺎﺭ آﻣﺪﻥ ﻫﺮ ﻧﻆﺎﻡ ﺳﻴﺎسی ﺟﺪﻳﺪ، ﺣﻜﻮﻣﺘﺪاﺭی ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺎﻭﺭﺩﻫﺎی ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺯ ﻧﻘﻂﻪ ﺻﻔﺮ ﺁﻏﺎﺯ می‌گرﺩﺩ و اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ هیچ‌گاﻩ ﺣﻜﻮﻣﺖﺩاﺭی ﺭا ﺑﺮ اﺳﺎﺱ ﺭﻭﻧﺪ ﻧﭙﻴﻤﻮﺩﻩ و در ﺷﺮاﻳﻂﻲ ﻛﻪ ﻓﻘﻳﺮﺗﺮﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﻗﻠﻪﻫﺎیی اﺯ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻗﺮاﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ، اﻣﺎ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ اﺑﺘﺪاییﺗﺮﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺣﻜﻮمتﺪاﺭی ﺑﺪﻭی ﻗﺮاﺭ ﺩاﺭﺩ.
ﻣﺎﺭﻛﺲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮاﻥ یک ﻣﺘﻔﻜﺮ و ﺟﺎﻣﻌﻪﺷﻨﺎﺱ ﺳﻴﺎسی ﻛﻪ ﺑﺎ ﺩاﺷﺘﻦ اﻧﺪﻳﺸﻪﻫﺎی ﺑﺰﺭﮔش ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻜتبی ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻣﺎﺭﻛﺴﻴﺰﻡ ﺷﺪ.
ﻭی ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎﻭﺭ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﻕ ﻋﻤﺪﻩ اﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎ ﺣﻴﻮاﻥ ﺩﺭ ﺩاﺷﺘﻦ و ﻧﺪاﺷﺘﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ اﺳﺖ، ﺣﻴﻮاﻧﺎﺕ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﺪاﺭﻧﺪ اﻣﺎ اﻧﺴﺎن‌ها ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩاﺭﻧﺪ.
ﺣﻴﻮاﻧﺎﺕ ﺑﺮ اﺳﺎﺱ ﻏﺮﻳﺰﻩ ﻓﻂﺮی اﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺯﻧﺪگی اﺟﺘﻤﺎعی ﺷﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺷﮕﻔﺖاﻧﮕﻴﺰ و ﺩاﺭای ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ و ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺜﻞ ﺯﻧﺒﻮﺭ ﻋﺴﻞ ﻛﻪ ﻫﻢ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ، ﻣﻠﻜﻪ، ﻋﺴﻜﺮ، ﺟﻨﺮاﻝ ﻭﻣﺎﺭﺷﺎﻝ ﺩاﺭﻧﺪ.
اﻣﺎ هیچ‌گاﻩ ﺯﻧﺪگیﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻓﻘﺪاﻥ ﻋﻘﻞ و ﺷﻌﻮﺭ ﺩاﺭای ﺗﺎﺭﻳﺦ نمیﺸﻮﺩ. ﺭﻭﻧﺪ ﺯﻧﺪﮔﻴﺸﺎﻥ ﺟﻨﺒﻪ ﺗﻜﺎملی ﻧﺪاﺭﺩ و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻫﺮ ﻧﺴﻞ ﺟﺪﻳﺪی اﺯ ﺣﻴﻮاﻧﺎﺕ، ﺯﻧﺪگیﺸﺎﻥ ﺭا اﺯ ﺻﻔﺮ ﺁﻏﺎﺯ میﻜﻨﻨﺪ.
ﻃﺒﻖ اﻳﻦ ﺗﻴﻮﺭی ﻣﺎﺭﻛﺲ، اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻫﻢ اﮔﺮ ﭼﻪ ﺩاﺭای ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺳﻴﺎسی ﺭﻭﺷﻦ و ﺷﻔﺎﻑ می‌باﺷﺪ اﻣﺎ ﺭﻭﻧﺪ ﺣﻜﻮﻣﺖ داﺭی ﺩﺭ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ هیچ‌گاﻩ ﺳﻴﺮ ﺗﻜﺎملی ﺭا ﻧﭙﻴﻤﻮﺩﻩ اﺳﺖ. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﺎ روی ﻛﺎﺭ آﻣﺪﻥ ﻫﺮ ﺣﺎﻛﻢ ﺟﺪﻳﺪ، ﻧﻆﺎﻡ ﺳﻴﺎسی و ﺣﻜﻮﻣﺖﺩاﺭی ﭼﻪ به ﺼﻮﺭﺕ ﺳنتی و ﻛﻼسیک و ﻳﺎ به ﺼﻮﺭﺕ ﻣﺪﺭﻥ اﺯ ﻧﻘﻂﻪ ﺻﻔﺮ ﺑﺮ اﺳﺎﺱ ﺳﻠﻴﻘﻪ شخصی و ﻳﺎ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺧﺎﺭجی ﺁﻏﺎﺯ می‌گرﺩﺩ.
ﺑﻨﺪﻩ، ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯﻳﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎی ﺣﻜﻮﻣﺖ اﺷﺮﻑ غنی ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻣﻮﺭﺥ و ﺭﻳﻴﺲ ﭘﺎﻟﻴسی اﺭﮒ ﺑﻮﺩﻡ، ﺭﻭﺯی ﺭﻳﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺑﺮاﻳﻢ ﻫﺪاﻳﺖ ﺩاﺩ ﻛﻪ: اﻓﻜﺎﺭ ﻋﻤﻮﻡ و ﻧﺨﺒﮕﺎﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭا ﻧﺴﺒﺖ به ﻤﻦ و ﺣﻜﻮﻣﺘﻢ به ﺼﻮﺭﺕ یک ﻧﻘﺪ ﺭﻳﺎﻟﻴﺴﺘیک ﺑﻨﻮﻳﺲ.
ﺑﻨﺪﻩ ﺑﺮ اﺳﺎﺱ ﺗﺠﺮﺑﻪای ﻛﻪ اﺯ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻣﻂﻠﺐ ﺑﺮای ﺷﺨﺼﻴﺖﻫﺎی ﺑﺰﺭﮒ ﺩاﺷﺘﻢ، به ﺼﻮﺭﺕ ﺧﻼﺻﻪ و ﺻﺮﻳﺢ ﺑﻪ اﺻﻞ ﻣﻂﻠﺐ ﭘﺮﺩاﺧﺘﻢ و ﺩﺭ ﻣﻂﻠﻊ ﭼﻨﻴﻦ اﻭﺭﺩﻡ:
ﺟﻨﺎﺏ ﺭﻳﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ! اﻓﻜﺎﺭ ﻋﻤﻮﻡ و ﻧﺨﺒﮕﺎﻥ ﻋﻠمی ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎﻭﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﻭﻳﮋگی‌های ﻋﻠمی ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮاﻥ ﺩاﻛﺘﺮ ﻋﻠﻮﻡ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﺁﺷﻨﺎیی و اﻋﺘﻤﺎﺩ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺟﻬﺎنی ﺩﺭ ﻋﺮﺻﻪ ﺭﻭاﺑﻄ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ، ﻣﻴﺰاﻥ اﻣﻴﺪﻭاﺭیﺷﺎﻥ ﺭا ﺑﻪ اﻳﺠﺎﺩ ﺳﻴﺴﺘﻢ و ﻫﻮﻳﺖ ملی ﻛﻪ ﻣﺒﻨﺎی ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻫﺮ ﻛﺸﻮﺭ ﺭا ﺗﺸﻜﻴﻞ میﺪﻫﺪ اﻓﺰاﻳﺶ ﺩاﺩﻩ اﺳﺖ.
اﻣﺎ آنچه اﻳﻦ ﺑﺎﻭﺭﻣﻨﺪی و اﻣﻴﺪ ﺭا ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ میﻜﺸﺪ، ﺩﻭ ﻣﺸﻜﻞ ﻋﻤﺪﻩ ﺫﻳﻞ اﺳﺖ:
اﻭﻝ: ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﭘﺎﺭاﺩاﻳﻢ ﺳنتی ﺣﺎﻛﻢ ﺑﺮ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ
اﻳﻦ ﭘﺎﺭاﺩاﻳﻢ ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﻫﻤﻴﺸگی ﺧﻮﺩ ﺭا به ﺼﻮﺭﺕ ﺧﻮاﺳﺘﻪ و ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﺮ ﺣﺎﻛﻤﺎﻥ ﺳﻴﺎسی ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ و ﻛﺸﻮﺭ ﺭا ﻧﺎﺑﺎﻭﺭاﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖوﺳﻮی ﮔﺮاﻳﺸﺎﺕ ﻗﻮمی و ﺳﻤتی ﺳﻮﻕ می‌دﻫﺪ.
ﺩﻭﻡ: ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺩﺳﺘﺎﻭﺭﺩﻫﺎی ﮔﺬﺷﺘﻪ و اﻗﺪاﻡ ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖﺩاﺭی اﺯ ﻧﻘﻂﻪ ﺻﻔﺮ
ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺳﻴﺎسی اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺣﻜﺎﻳﺖ اﺯ آن ﺩاﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﺎ رﻭیﻛﺎﺭ آﻣﺪﻥ ﻫﺮ ﻧﻆﺎﻡ ﺳﻴﺎسی ﺟﺪﻳﺪ، ﺣﻜﻮﻣﺘﺪاﺭی ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺎﻭﺭﺩﻫﺎی ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺯ ﻧﻘﻂﻪ ﺻﻔﺮ ﺁﻏﺎﺯ می‌گرﺩﺩ و اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ هیچ‌گاﻩ ﺣﻜﻮﻣﺖﺩاﺭی ﺭا ﺑﺮ اﺳﺎﺱ ﺭﻭﻧﺪ ﻧﭙﻴﻤﻮﺩﻩ و در ﺷﺮاﻳﻂﻲ ﻛﻪ ﻓﻘﻳﺮﺗﺮﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﻗﻠﻪﻫﺎیی اﺯ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻗﺮاﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ، اﻣﺎ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ اﺑﺘﺪاییﺗﺮﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺣﻜﻮمتﺪاﺭی ﺑﺪﻭی ﻗﺮاﺭ ﺩاﺭﺩ.
ﻣﺎﺭﻛﺲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮاﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪﺷﻨﺎﺱ ﺳﻴﺎسی ﻣﻌﺘﻘﺪ اﺳﺖ: ﻣﺎ ﺑﺮای اﺛﺒﺎﺕ ﺯﻧﺪگی اﻧﺴﺎنی ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ اﺩاﻣﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ به ﺼﻮﺭﺕ یک رﻭﻧﺪ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﻴﻢ ﺗﺎ زﻧﺪگی ﻣﺎ ﺑﺎ ﺯﻧﺪگی ﺣﻴﻮاﻧﺎﺕ ﻓﺮﻕ ﺷﻮﺩ.
داکتر دانش بختياری
ادامه دارد…..
