۴ دهه بحران؛ به صلح خواهیم رسید؟

دولت افغانستان انتظار دارد که با آزادی این زندانیان، کلید گم شده صلح به دست آید، طالبان دست از خصومت برداشته با درک حقایق جنگ افغانستان و این که قربانیان جنگ تنها و تنها مردم افغانستان‌اند، دست از لجاجت برداشته به پروسه صلح بپیوندند

قرار است به زودی گفت‌وگوهای صلح میان هیئت مذاکره کننده دولت افغانستان و گروه طالبان در قطر آغاز گردد؛ آغاز روندی که سال‌ها مردم افغانستان منتظر آن بودند و برای شروع آن لحظه شماری می‌نمودند.
واضح است که مردم افغانستان هرگز جنگ نخواسته و نمی‌خواهند، ولی سال‌ها قربانی جنگ‌هایی بوده‌اند که از سوی کشورهای جهان و منطقه شعله‌ور گردیده بود. این جنگ‌های ویرانگر و تباه کن بیشترین رقم شهروندان کشور را متضرر نموده، زیرساخت‌ها را ویران، فقر را دامنگیر و غم را در خانه‌های مردم داخل نموده است و ثمره ۴ دهه جنگ تمام عیار که در افغانستان جریان داشت/دارد، جز ویرانی نیست.
اکنون جامعه جهانی و قدرت‌های بزرگ به شمول ایالات متحده امریکا ظاهراً عزم خود را جزم نموده است که به جنگ‌های تحمیلی در افغانستان نقطه پایان گذاشته و مسائل مربوط به افغانستان را از طریق مفاهمه و گفت‌وگو حل و فصل نمایند از این رو قرار است که به زودی دولت قطر میزبان گفت‌وگوهای صلح میان نمایندگان دولت افغانستان و گروه طالبان باشد.
دولت افغانستان نیز مصمم است که به هر نحو ممکن، صلح و امنیت را در کشور برگرداند و طالبان را وادار نماید تا به صلح تن داده و دست از کشتار و ویرانی بردارند.
به همین منظور، تاکنون بیش از ۳۰۰۰ تن از زندانیان این گروه را از زندان‌های کشور رها و عنقریب صدها تن دیگر شان را نیز آزاد خواهد نمود؛ امری که اعتراض‌های زیادی را نیز در پی داشت و خیلی از قربانیان جنگ‌ها، رهایی این تعداد را پا گذاشتن روی خون قربانیان و ورثه آن‌ها عنوان نموده و مدعی‌اند که این زندانیان به جرایم ضد بشری محکوم‌اند و دست‌های شان به خون شهروندان افغانستان آلوده است. این زندانیان از میادین نبرد گرفتار گردیده و تعدادی هم، حین جابجایی ماین های کنار جاده و یا انجام حملات مسلحانه از سوی نیروهای امنیتی کشور گرفتار شده‌اند و رهایی آنها امتیاز بزرگ برای طالبان به شمار می‌رود که ارزشش را ندارد.
شماری از شهروندان کشور آزادی زندانیان طالب را بیش از این که به نفع صلح و امنیت سراسری بپندارند، به نفع طالبان می‌پندارند و نگرانند که این افراد از زندان‌ها رها و دوباره به خطوط نبرد بر خواهند گشت و علیه نیروهای امنیتی کشور، به جنگ مسلحانه خواهند پرداخت و صفوف جنگ را تقویت خواهند کرد.
ولی دولت افغانستان انتظار دارد که با آزادی این زندانیان، کلید گم شده صلح به دست آید، طالبان دست از خصومت برداشته با درک حقایق جنگ افغانستان و این که قربانیان جنگ تنها و تنها مردم افغانستان‌اند، دست از لجاجت برداشته به پروسه صلح بپیوندند و این گروه با آزادی این زندانیان به دولت افغانستان اعتماد نموده، حقانیت دولت و نهادهای امنیتی را درک و بدانند که دولت افغانستان آماده است تا هزینه صلح را بپردازد.
جامعه جهانی به شمول قدرت‌های بزرگ نیز با تقبل هزینه‌های سنگین جنگ در افغانستان نزدیک به دو دهه که حضور پررنگ نظامی، تسلیحاتی و اقتصادی دارند، آن ها نیز باید به نتیجه ملموس برسند و به مالیه دهنده‌ها و خانواده‌های قربانیان خویش پاسخ قانع کننده از جنگ افغانستان داشته باشند؛ چون در جنگ افغانستان صدها تن از سربازان این کشورها جان های شان را از دست داده‌اند. خانواده‌های آنان باید بدانند که فرزندان شان برای دستیابی به یک سلسله ارزش‌ها، جان‌های شان را از دست داده‌اند نه برای هیچ. همچنین این دولت‌ها مطمئن شوند که دیگر تهدید علیه امنیت ملی و شهروندان شان از قلمرو افغانستان نیست و دیگر القاعده و یا کدام گروه تروریستی دیگر در افغانستان لانه نخواهد کرد و از آدرس افغانستان علیه منافع ملی و امنیت اجتماعی شان، صدمه وارد نمی‌گردد.
یادداشت: آرای مطرح شده در مقاله به نویسنده مربوط بوده و خبرگزاری دید در قبال آن مسئولیت ندارد.