خبرگزاری دید: میلیونها نفر که از کشورهای همسایه به افغانستان بازمیگردند، در مرزها کمکهای بشردوستانه دریافت میکنند، اما به گفته سازمان «یوان ـ هبیتات» (UN-Habitat) آنها برای بازسازی زندگی خود به کمکهای بیشتری نیاز خواهند داشت.
استفانی لوس، مدیر برنامه این سازمان در افغانستان، روز جمعه در جمع خبرنگاران در جنوا گفته است: «چالش واقعی هنوز پیش روی ماست. ما در مورد ادغام دوباره افرادی صحبت میکنیم که خانههایشان را از دست دادهاند، داراییهایشان را از دست دادهاند و حتی امیدشان را هم از دست دادهاند.»
افغانستان هماکنون با بحرانی بیسابقه در زمینه بازگشتکنندگان روبرو است.
از سپتمبر ۲۰۲۳ تاکنون، حدود سه میلیون افغانستانی ساکن پاکستان و ایران یا اخراج شدهاند یا بهطور داوطلبانه بازگشتهاند که بیش از دو میلیون نفر از آنها تنها در سال جاری وارد کشور شدهاند.
برای برخی، این بازگشت در واقع شروعی تازه است.
لوس گفته است: «بسیاری از افرادی که به افغانستان بازمیگردند، جایی برای رفتن ندارند چون هرگز در افغانستان زندگی نکردهاند. ۶۰ درصد افرادی که اکنون بازمیگردند زیر ۱۸ سال سن دارند، بنابراین هیچ ارتباط اجتماعی یا شبکهای ندارند و خطر واقعی این وجود دارد که برای بقا به راهکارهای منفی روی بیاورند.»
او گفته است: «آنها به کشوری بازگردانده میشوند که در آن تحصیل دختران بالای ۱۲ سال وجود ندارد، جایی را نمیشناسند که بروند و بهویژه برای زنان و دختران هیچ فرصت توسعه اجتماعی یا اقتصادی وجود ندارد. ما همچنین خانوادههایی داریم که سرپرست آنها زن است و به کشور بازمیگردند. تصور کنید این وضعیت برایشان چه معنایی دارد. آنها حتی اگر بخواهند نزد پزشک بروند، نمیتوانند بدون همراهی یک محرم از خانه خارج شوند.»
او افزوده که روند ادغام دوباره این افراد به دلیل سطح بالای نیازها در افغانستان و شرایط شکننده سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ـ که حاصل بیش از چهار دهه جنگ است ـ احتمالاً دشوارتر خواهد شد.
لوس از جامعه جهانی خواسته است افغانستان و مردمش، بهویژه زنان و دختران، را فراموش نکنند و اطمینان حاصل کنند که بودجه کافی برای آنها فراهم شود تا بتوانند با عزت زندگی کنند.