خبرگزاری دید: در آستانۀ بحرانهای مالی و انسانی تازه، صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف) در گزارش سالانۀ خود هشدار داد بیش از ۴۱۷ میلیون کودک در کشورهای کمدرآمد و متوسط با دستکم دو محرومیت شدید در حوزههای حیاتی مانند تغذیه، آب سالم، بهداشت، آموزش، مسکن و سلامت روبهرو هستند؛ یعنی بیش از یکپنجم کودکان این کشورها در فقر چندبعدی زندگی میکنند.
یونیسف در گزارش «وضعیت کودکان جهان ۲۰۲۵: پایان دادن به فقر کودکان – ضرورت مشترک» اعلام کرد که ۱۱۸ میلیون کودک با سه محرومیت و ۱۷ میلیون با چهار محرومیت یا بیشتر دستوپنجه نرم میکنند. افزون بر این، فقر پولی نیز چهرهای تکاندهنده دارد: ۱۹ درصد کودکان جهان با کمتر از سه دالر در روز زندگی میکنند؛ رقمی که نزدیک به ۹۰ درصد آن در آفریقای زیر صحرای بزرگ و جنوب آسیا متمرکزاست.
پراکندگی و شدت بحران
بالاترین نرخهای فقر چندبعدی در آفریقای زیرصحرایی و جنوب آسیا ثبت شدهاست.
بهداشت و سرویس بهداشتی بزرگترین محرومیت است: ۶۵ درصد کودکان در کشورهای کمدرآمد به توالت/تشناب ایمن دسترسی ندارند.
در ۳۷ کشور با درآمد بالا، ۵۰ میلیون کودک – معادل ۲۳ درصد – در فقر نسبی زندگی میکنند.
توقف پیشرفت و موج تازه تهدیدها
یونیسف تأکید میکند که هرچند سهم کودکان دچار فقر چندبعدی طی ۱۰ سال (۲۰۱۳ تا ۲۰۲۳) از ۵۱ به ۴۱ درصد کاهش یافته، اما پیشرفت متوقف شدهاست.
بحرانهای اقلیمی و محیطزیستی، درگیریها، افزایش بدهیهای دولتی و شکاف فناوری، همراه با کاهش بیسابقۀ کمکهای توسعهای، میلیونها کودک را در معرض سقوط دوبارۀ فقر قرار دادهاست. برآوردهای لنست نشان میدهد کاهش کمکها ممکن است تا سال ۲۰۳۰ موجب مرگ ۴.۵ میلیون کودک زیر پنج سال شود و طبق پیشبینی یونیسف، شش میلیون کودک دیگر را تا سال آینده از تحصیل بازبدارد.
نمونههای موفق
گزارش همزمان نشان میدهد که فقر کودکان قابل مهار است:
تانزانیا بین سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۳، با گسترش کمکهای نقدی و تقویت تصمیمگیری اقتصادی در خانوادههای فقیر، فقر چندبعدی را ۴۶ واحد درصد کاهش دادهاست.
بنگلادش با سرمایهگذاری در آموزش، برقرسانی، بهبود مسکن و توسعه خدمات آب و فاضلاب، موفق شده فقر کودکان را ۳۲ واحد درصد کاهش دهد و میزان دفع مدفوع در فضای باز را از ۱۷ درصد در سال ۲۰۰۰ به صفر در ۲۰۲۲ برساند.
توصیههای کلیدی
یونیسف خواستار آن است که کشورها:
پایان دادن به فقر کودکان را اولویت ملی قرار دهند؛
نیازهای کودک را در سیاستگذاری اقتصادی و بودجهای ادغام کنند؛
نظامهای حمایت اجتماعی بهویژه کمکهای نقدی را گسترش دهند؛
دسترسی به خدمات عمومی حیاتی (آموزش، سلامت، آب، بهداشت، تغذیه و مسکن) را توسعه دهند؛
و شرایط کار شایسته برای والدین ایجاد کنند تا امنیت اقتصادی خانواده تقویت شود.
کاترین راسل، مدیر اجرایی یونیسف، هشدار میدهد: «این زمان عقبنشینی نیست. باید بر دستاوردهای سختبهدستآمده سرمایهگذاری کنیم. سرمایهگذاری در کودکان، سرمایهگذاری برای جهانی سالمتر و امنتر برای همگان است.»