تزلزل عبدالله، تعلیق محقق و بازی دقیق عطامحمد نور
باید اذعان کرد که با هر گام داکتر عبدالله به عقب، به وجاهت و سنگینی سیاسی مواضع آقای نور افزوده، و محمد محقق معلق تر خواهد شد.
شامگاه روز گذشته داکتر عبدالله عبدالله نامزد دسته انتخاباتی ثبات و همگرایی اعلام کرد که با روند بازشماری آرا در هفت ولایت باقی مانده موافق است. او از هوادارنش خواست که مانع کار کمیسیون انتخابات برای بازشماری آرای باقی مانده نشوند.
این عقب‌نشینی داکتر عبدالله از سوی کارشناسان و تحلیلگران مسایل سیاسی در واقع نقطه آغاز فروپاشی اردوی انتخاباتی ثبات و همگرایی و آمادگی داکتر عبدالله برای تعاملات بعدی دانسته می‌شود.
عبدالله در گذشته نیز نشان داده که «مرد روزهای دشوار» نیست و سرانجام با ترک سنگر مبارزه یارانش را در حالت تعلیق و بلاتکلیفی قرار می‌دهد.
پرسش اصلی اما این است که عبدالله روی چه حسابی عقب‌نشینی کرده و سرنوشت اعضای تکت او به ویژه محمد محقق چه خواهد شد؟
یک نکته به روشنی معلوم است که این بار هماننده ۵ سال پیش نه وزیر امور خارجه امریکا در کار است که بیاید و برای حکومت بعدی نسخه بپیچد و نه نامزد برنده می‌تواند عبدالله را به عنوان شریک قدرت تحمل کند. پس مسئله شرکت در قدرت از بیخ و بُن منتفی است. احتمالاً عقب‌نشینی داکترصاحب زیر فشار خارجی صورت گرفته و ربط مستقیم با توقف مذاکرات صلح دوحه میان امریکا و طالبان دارد.
این میان وضعیت محمد محقق خراب تر از بقیه اعضای تکت ثبات و همگرایی است. آقای محقق نه جزو اصلی تکت انتخابات و همگرایی است و نه پلی در پشت دارد که با حکومت وارد تعامل شود. او علاقه دارد که با حکومت همسو شود، ولی گمان می‌رود که تیم دولتساز نیز چندان تمایل به جذب او نداشته باشد.
آقای محقق که امروز در بلخ تظاهراتی را علیه آنچه تقلب در انتخابات می‌خواند راه‌اندازی کرده است، به خوبی می‌داند که عبدالله تعامل می‌کند. او اگر در سال ۲۰۱۴ شریک اصلی تکت داکتر عبدالله بود وسهمی از ریاست اجرایی برد، ولی در این دوره حتا نمی‌تواند در دریافت احتمالی هزینه‌های انتخاباتی داکتر عبدالله شریک باشد. او در یک وضعیت معلق به سر می‌برد و با ادامه این روند در کنار از دست دادن اهمیت سیاسی خویش، وجاهت مردم و پایگاه قومی‌اش را نیز باید فراموش کند.
اما عطامحمد نور، آقای نور تجربه ایستادن را در کنار عبدالله در دو دور ریاست جمهوری داشت/دارد. او به خوبی درک کرده که داکتر صاحب سرو صدای زیاد ایجاد می‌کند ولی در واقع بخاری از او بلند نخواهد شد. عطا محمد نور به رغم فشار سنگینی که در حوزه نفوذ خویش بنابر عدم حمایت از تیم ثبات و همگرایی بر دوشش بود، با دولتساز وارد تعامل شد و اکنون بازی دقیق او نشان می‌دهد که با بصیرت سیاسی قدم گذاشته است.
آقای نور در چند ماه گذشته فحش، ناسزا، توهین و انواع و اقسام فشارهای روانی و سیاسی را تحمل کرد، ولی از عبدالله حمایت ننمود چرا که او به خوبی دریافته که جناب داکتر صاحب عبدالله پهلوان پنبه است.
چنین باید اذعان کرد که با هر گام داکتر عبدالله به عقب، به وجاهت و سنگینی سیاسی مواضع آقای نور افزوده و محمد محقق معلق تر خواهد شد.
