آخرین اخباراسلایدشوافغانستانتحلیل

بازنشستگی افسران در ۵۵ سالگی؛ پاکسازی ارتش از کادرها


حکومت افغانستان به تازه‎گی تصمیم گرفته است که افسران ارتش را در ۵۵ سالگی بازنشسته ساخته و افسران جوان را جایگزین آن‎ها بسازد.
رییس‎جمهور غنی در فرمانی به وزارت دفاع دستور داده که سن بازنشستگی افسران از ۶۵ سالگی به ۵۵ سالگی کاهش یابد که این تصمیم با واکنش‎های مثبت و منفی فراوانی روبه‌رو شده و در سطح رسانه‎ها گمانه‎زنی‎های زیادی را برانگیخت.
پرسش اصلی این است که چرا این تصمیم گرفته شده و آیا تعداد افسران جوان در حدی است که بتوانند خلاء بازنشستگی افسران متقاعد را پر کنند.
بیش‌ترین افسران ارتش افغانستان متشکل از افسرانی است که یا از زمان حاکمیت حزب دموکراتیک خلق بازمانده‎اند یا از تنظیم‎های مجاهدین در چارچوب ارتش جدید ادغام شدند.
عملکرد حکومت افغانستان در چند سال پسین نشان داده که حضور افسران و کادرهای با اندیشه‎های متفاوت و دارای انگیزه را کم‌تر برتابیده و کوشیده است که آن‎ها را با افسران بدون انگیزه و «مزد بگیر» جایگزین کند.
کادرهای بازمانده از ارتش زمان حکومت‎های کمونیستی و مجاهدین که هر دو گروه ایدئولوژی مختص به خود را دارند و می‎توانند به صورت بالقوه برای مدل غربی حکومت خطرآفرین باشند و آن‌گونه که ارگ‌نشینان می‎خواهند، بازی نخواهند کرد.
در چند سال گذشته شاهد بودیم که بالای چهره‎های سرشناس مجاهدین ترور‎های زنجیره‎ای انجام شده و شمار زیادی از آن‎ها حذف شدند و همچنان کادرهای چپ از پُست‎های بلند حکومتی کنار زده شدند.
بدون شک ایالات متحده امریکا و دیگر شرکای غربی‎اش که سالانه تا بیش‌تر از ۶ میلیارد دالر برای نیروهای مسلح هزینه می‎کنند، حضور کادرهایی را که در مخالفت ایدئولوژیک با آن‎ها قرار دارند، نمی‎پذیرند. حکومت افغانستان بی‌آنکه به عواقب این پروژه بیاندیشد و بحران بی‎انگیزه‌گی در نیروهای مسلح را مد نظر داشته باشد، دست به اجرا و تطبیق طرح‎هایی می‎زند که در تقابل آشکار با اراده نظام مبنی بر مبارزه با گروه‎های هراس‎افکن و تروریزم جهانی قرار دارد.
اگر ارتش از کادرهای سابقه پاکسازی شود که به نظر می‎رسد پروژه نیز همین است، نیروی مسلحی خواهیم داشت که فاقد هرگونه انگیزه در برابر مخالفان مسلح و تروریزم خواهد بود.
اگر سری به ۱۵ سال پیش بزنیم و جریان مقاومت علیه گروه طالبان را با ارتش منظم امروز مقایسه کنیم، به این نتیجه قطعی خواهیم رسید که داشتن انگیزه و راه مشخص برای مقاومت و ایستاده‌گی چقدر پراهمیت و تاثیرگذار است.
در آن زمان که نزدیک به ۹۰ درصد خاک افغانستان در تصرف طالبان بود و ماشین جنگی آن‎ها هم از سوی پاکستان و عربستان سعودی به گونه آشکار تجهیز می‎شد، تنها گروه کوچکی از مجاهدین می‎توانستند در برابر آن‎ها مقاومت کنند، ولی اکنون که ارتش منظم وجود دارد و بنا به تبلیغات رسانه‎ای با معیارهای ناتو هم ساخته شده، نبود انگیزه و اراده برای جنگ چگونه آن‎ها را در برابر چند گروه کوچک تروریستی زمین‎گیر می‎سازد.
اگر ارتش از کادرهای دارای ایدئولوژی و خط فکری مخالف تروریزم پاکسازی شود، بدون شک به معنای ادامه جنگ و ساختن ارتشی خواهد بود شبیه ملیشه‎های جیره‌خوار. آنگاه تنها شهرهای بزرگ به گونه نمادین در اختیار حکومت خواهد ماند و بیرون از کمربندهای شهری را گروه‎های مخالف مسلح برای تطبیق برنامه‎های درازمدت خارجی اداره خواهند کرد.
ظاهر شکوهمند – خبرگزاری دید

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا