تبادله زندانیان؛ حسن نیت کابل و آیا بُن‌بست شکسته شد؟
اکنون امریکا مسئولیت دارد که در قبال این حسن نیت کابل به تعهداتش در روند صلح عمل کرده و فشار بیاورد که طالبان به میز مذاکره با حکومت افغانستان حاضر شوند در غیر آن این اقدامات هیچ معنا ندارد و فقط گِره بُن‌بست صلح را به کور گِره تبدیل می‌کند.
دو روز پس از آزادی و تبادله سه عضو مهم شبکه حقانی با دو استاد دانشگاه امریکایی افغانستان، دونالد ترامپ رییس جمهور امریکا در توییتی با استقبال از رهایی کوین کینگ امریکایی و تیموتی ویکس استرالیایی، گفته است که مبادله این افراد با طالبان سبب برقراری آتش‌بس و پیشرفت‌های خوبی در مورد صلح در افغانستان می‌شود.
تبادله سه فرد مهم شبکه حقانی با دو استاد خارجی دانشگاه امریکایی کابل، شرط مذاکرات مستقیم گروه طالبان با دولت افغانستان گفته می‌شد، ولی به تازگی سخنگویان گروه طالبان با رد این موضوع گفته‌اند که چنین چیزی مطرح نشده است.
همزمان با گفتوگوهای امریکا و طالبان پیرامون صلح و لغو آن از سوی رییس جمهور امریکا، بحث‌های صلح از کش‌و‌قوس‌ها به بُن‌بست رسید. در مذاکراتی که نُه دور بین امریکا و گروه طالبان انجام شد، اصلی‌ترین بحث در آن توافق بین امریکا و طالبان بود، نه برقراری صلح و آتش‌بس بین حکومت افغانستان و طالبان. در این گفت‌وگو‌ها کوشیده شد که بیشتر طالبان مطرح گردد و مشروعیت یابد، در حالی که حکومت و مردم افغانستان کوچک‌ترین نقشی در این مذاکرات نداشتند و نمی‌دانستند که در آجندای دو طرف روی سرنوشت آنان چه تصامیمی اتخاذ می‌گردد و می‌توان گفت که یکی از اصلی‌ترین عوامل شکست آن نیز همین مورد بود که خود امریکایی‌ها نیز به آن اقرار کردند.
بُن‌بست صلح با حسن‌نیت حکومت افغانستان در آزادی انس حقانی و دو عضو دیگر شبکه حقانی و تبادله با دو استاد دانشگاه امریکایی افغانستان شکسته شد و امیدها بر این است که این اقدام زمینه‌ساز گفتوگوهای مستقیم حکومت و طالبان گردد.
در همین مورد، سید علی‌رضا محمودی رییس توافق ملی و تغییر می‌گوید که دولت افغانستان با موافقت به تبادله سه عضو مهم شبکه حقانی با دو استاد خارجی دانشگاه امریکایی کابل، حسن نیت خود را برای تامین صلح و مذاکرات مستقیم نشان داده است و طالبان پس از این بهانه‌ای برای عدم مذاکره مستقیم با دولت ندارند.
به دور از موضوعات سیاسی و نظامی، جنگ ۱۸ ساله در افغانستان طولانی‌ترین جنگ امریکا بوده که هزینه سنگینی بابت آن پرداخته است و از آنجا که هم جامعه‌جهانی و هم امریکا تاکید شان بر این بود که پس از تبادله زندانیان، مذاکرات مستقیم میان کابل و گروه طالبان آغاز شود، اکنون امریکا مسئولیت دارد که در قبال این حسن نیت کابل به تعهداتش در روند صلح عمل کرده و فشار بیاورد که طالبان به میز مذاکره با حکومت افغانستان حاضر شوند در غیر آن این اقدامات هیچ معنا ندارد و فقط گِره بُن‌بست صلح را به کور گِره تبدیل می‌کند.
در کنار آن، گروه طالبان به‌عنوان اعضای همین آب و خاک و توجیهاتی که برای مشروعیت خود دارند، طرف اصلی شان حکومت و مردم افغانستان است و با آزادی انس حقانی روایت شان برای عدم مذاکره با دولت و بُن‌بست شکسته شده و اگر طالبان واقعاً خود را از افغانستان می‌دانند، بیایند با حکومت مذاکره کنند.
قابل یادهانیست، همانگونه که بارها یادآوری کرده‌ایم که جنگ افغانستان برنده ندارد و تداوم این ستیز، دو طرف را بازنده اعلام خواهد کرد، یگانه راه‌حل و کلید این مشکلات، گفت‌وگوی رو در روی حکومت افغانستان و طالبان است که هیچ جناح نمی‌تواند آنرا کتمان و انکار کند.
