زنان؛ آینده ای در بند دیوارها

ترجمه و تلخیص: سیدطاهر مجاب – خبرگزاری دید

خبرگزاری دید: بسیاری زنان افغانستان بیم آن دارند که ادامه تدریجی این روند، منجر به اقداماتی مانند کودک‌همسری و شکنجه و هدف قرار گرفته شدن زنان ممکن به فرهنگ عادی روزمره تبدیل شود.

نسلی، از پیشرفت و توانمندشدن در آستانه از دست رفتن است. زنان افغانستان، ستونی از آینده بالقوه افغانستان، در پشت چهار دیوار به دام افتاده و زندانی اند.
دو دهه جنگ و ملت‌سازی در افغانستان برای زنان این کشور هم رنج و هم امید به همراه داشت.
اما هر گونه پیشرفتی که در زمینه برابری و حقوق بشر برای زنان افغانستان به سختی به دست آمده بود، وقتی به عنوان مبنای اساسی اخلاقی برای جنگ مطرح شد، با بازگشت طالبان به تدریج از بین رفت.
از ۲۰۲۱ به اینسو، دختران در افغانستان از ورود به مکتب بالاتر از صنف ششم منع شده‌اند، زنان از اکثر مشاغل منع شده‌اند و برای خروج از خانه‌های شان با محدودیت‌هایی مانند بدون «محرم» یا سرپرست مرد روبرو اند.
امسال، طالبان وعده داد سنگسار را به عنوان مجازاتی برای زنانی که به تفسیر آن‌ها از قوانین شریعت پایبند نیستند، دوباره احیا کند.
وضعیت در افغانستان پیچیده‌تر می‌شود و محدودیت‌ها علیه زنان مدام تشدید می‌شود.
مردم قادر به بلند کردن صدای شان نیستند و آن‌هایی که جرأت می‌کنند صحبت کنند با تهدید شکنجه روبرو هستند.
بسیاری زنان افغانستان بیم آن دارند که ادامه تدریجی این روند، منجر به اقداماتی مانند کودک‌همسری و شکنجه و هدف قرار گرفته شدن زنان ممکن به فرهنگ عادی روزمره تبدیل شود.
نسلی، از پیشرفت و توانمندشدن در آستانه از دست رفتن است. زنان افغانستان، ستونی از آینده بالقوه افغانستان، در پشت چهار دیوار به دام افتاده و زندانی اند.
در حالی که مأموریت نیروهای غربی در ابتدا محروم کردن تروریست‌ها از داشتن پناه‌گاه امن در افغانستان بود، پیشبرد حقوق زنان اغلب به عنوان هدفی برای تقویت مشروعیت اخلاقی این ماموریت ذکر می‌شد.

نویسنده: ایزابل ژو مگویر
منبع: فیجی تایمز – Fiji Times