صلح ترکیبی؛ نیاز آسیای جنوبی
خبرگزاری دید: موقعیت استراتژیک افغانستان با فراهم کردن کوتاه‌ترین مسیر زمینی به روسیه، جمهوری‌های آسیای مرکزی، خلیج فارس و آفریقا امکان اتصال را فراهم می‌کند. این نوع ادغام منطقه‌ای آرزوی بازیگران منطقه‌ای مانند روسیه، چین، ترکیه، ایران و پاکستان است. این امر راه را برای تبدیل منطقه به مرکزی برای فعالیت‌های تجاری و تجارت ترانزیتی هموار می‌کند.
جنگ ترکیبی، ترکیبی از جنگ سیاسی، متعارف، سایبری و نامنظم است. جنگ ترکیبی به عنوان مانعی برای مردم، دولت و نهادهای دولتی عمل کرد.
در زمینه جنوب آسیا؛ این منطقه پرجمعیت و دارای تنوع فرهنگی به لحاظ شاخص توسعه انسانی (HDI) از چندین کشور عقب‌تر است. تعامل پربار از طریق تجارت و پروژه‌های اتصال می‌تواند به منبعی بالقوه برای معرفی مفهوم صلح ترکیبی در منطقه تبدیل شود. سازوکار حل موثر مناقشه بین دو کشور همسایه دارای قدرت هسته‌ای تنها راه پیشرفت و توسعه منطقه خواهد بود. پاکستان و هند نتوانستند مناقشه سیاچن، سر کریک و کشمیر را حل کنند. مسئله کشمیر محصول حکومت استعماری بریتانیا در این شبه‌قاره است که خطرناک‌ترین، مرگبارترین و پرهزینه‌ترین مناقشات رایج بین دو کشور دارای سلاح هسته‌ای است. تجارت می‌تواند نقش سازنده‌ای در برقراری روابط بین دو دشمن تاریخی داشته باشد.
برای دستیابی به این هدف، سه راه در پیش‌رو است. نخست، اولویت قرار دادن تجارت رسمی از طریق ابزارهای رسمی. دوم، ممنوعیت قاچاق یا تجارت غیرقانونی. سوم، در نظر گرفتن تجارت از طریق کشورهای ثالث مانند دبی، سنگاپور و غیره.
صلح و ثبات افغانستان، صلح ترکیبی را در جنوب آسیا تضمین می‌کند. افغانستان سرزمین مردمان شجاعی است که هرگز اشغال خارجی را نپذیرفتند. پس از خروج ایالات متحده از افغانستان در ۲۰۲۱، طالبان باید برای پیروزی پایدار، نظامی و سیاسی تلاش کنند. آن‌ها باید از مشروعیت سیاسی به دست آمده از توافق دوحه بهترین استفاده را بکنند.
موقعیت استراتژیک افغانستان با فراهم کردن کوتاه‌ترین مسیر زمینی به روسیه، جمهوری‌های آسیای مرکزی، خلیج فارس و آفریقا امکان اتصال را فراهم می‌کند. این نوع ادغام منطقه‌ای آرزوی بازیگران منطقه‌ای مانند روسیه، چین، ترکیه، ایران و پاکستان است. این امر راه را برای تبدیل منطقه به مرکزی برای فعالیت‌های تجاری و تجارت ترانزیتی هموار می‌کند.
جهان غرب و نهادهای بین‌المللی باید دارایی‌های افغانستان را آزاد و فورا کمک‌های بشردوستانه را برای بازسازی این کشور تامین کنند.
جنوب آسیا منابع طبیعی فراوان، مانند بلندترین کوه‌های جهان، رودخانه‌ها، فصول مختلف و نیروی انسانی جوان و باهوش دارد. جنوب آسیا به توسعه کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه به‌ویژه خاورمیانه کمک کرده است. سازمان‌های مختلف بر اساس نزدیکی جغرافیایی و برخی بر اساس منافع مشترک شکل می‌گیرند. برخی سازمان‌های مهم منطقه‌ای عبارتند از اتحادیه آفریقا (AU)، آسه‌آن، اتحادیه اروپا، شورای همکاری خلیج فارس و سازمان همکاری شانگهای. همه این سازمان‌ها به صلح و رفاه مناطق مربوطه یاری می‌رسانند. به طور مثال، سارک می‌تواند نقش تعامل سازنده را در میان کشورهای جنوب آسیا ایفا کند. سارک با حمایت هند می‌تواند شریان صلح ترکیبی به وجود آورد. از این شریان می‌توان برای اشتراک‌گذاری اطلاعات در زمینه‌هایی مانند آموزش، بهداشت، فناوری و پروژه‌های توسعه اجتماعی-اقتصادی بهره برد. این رویکرد می‌تواند اشتراک‌گذاری اطلاعات در مورد مسایل امنیتی و اجرا و تطبیق قانون جهت تضمین امنیت منطقه را نیز در برگیرد. از پتانسیل تجاری سارک می‌توان در روابط تجاری و فعالیت‌های دیپلماتیک نیز استفاده کرد.
کشورها برای صلح پایدار و پیشرفت منطقه باید شعار «با هم برمی‌خیزیم» را بپذیرند. گردشگری فرهنگی و مذهبی کشورهای سارک یکی دیگر از ابزارهای بالقوه برای توسعه و شکوفایی منطقه است. منطقه مملو از مکان‌های مذهبی است که فضایی را برای ترویج گردشگری فراهم می‌کند. مراکز میراث فرهنگی مانند تاج محل، ماهنجو دارو هاراپا و بسیاری دیگر نیز منابع مهمی برای جذب گردشگران هستند.
سارک، همانند پارلمان اتحادیه اروپا، باید از خود یک پارلمان داشته باشد که کشورهای عضو بتوانند مشکلات خود را به بحث و بررسی گرفته و از طریق همکاری و مشورت آن‌ها را حل کنند.
این یک رویکرد عالی است که می‌تواند به رویکرد سنتی بی‌ثباتی جنوب آسیا بُعد جدید و سازنده‌ای دهد. رویکرد خوش‌بینانه صلح ترکیبی در جنوب آسیا همراه با مسیرهای ممکن و سازنده برای دستیابی به این هدف، چشم‌انداز منحصربه‌فردی را ارایه می‌دهد و می‌تواند تفکر مرسوم عدم بهره‌وری منطقه را – به دلیل دو رقیب سرسخت (هند و پاکستان) – به سازندگی و شکوفایی تبدیل کند.
نویسنده: ام. لیلا
منبع: مدرن دیپلماسی – Modern Diplomac ا
