ما از ۳۴ ولایت داد می‌زنیم/ دو ماه شده خیمه زده‌ایم کس به داد ما نرسیده

گزارش از ضمیر محب- خبرگزاری دید
حدود دو ماه می‌شود که شماری از معلولان و بازماندگان قربانیان جنگ در مقابل پارلمان کشور به دلیل پرداخت نشدن حقوق شان خیمه اعتراض برپا کرده‌اند. آنان می‌گویند پنجاه فیصد حقوق شان از سوی دولت پرداخت نشده است و برای همین، در این سرمای سرد زمستان شب و روز شان را در خیمه می‌گذرانند.
به گزارش خبرگزاری دید، این معلولان و بازماندگان قربانیان جنگ می‌گویند که از ۳۴ ولایت در خیمه اعتراضی شان نماینده دارند، با آنکه دو ماه از برپایی خیمه شان می‌گذرد؛ ولی تاهنوز فرد یا نهادی سراغ شان را نگرفته است و به صدای شان گوش نداده است.

عبدالولی یک ‌تن از معلولان که در انتحاری چهارراهی زنبق یک‌دست خود را از دست داده است، در گفت‌وگو با خبرگزاری دید می‌گوید: دو ماه است که ما در اینجا خیمه زده‌ایم، اما هیچ کس به داد ما نرسیده، چند وکیل آمد و عده داد که همراه تان همکاری می‌کنیم، اما نتایجش هیچ معلوم نشد.
او می‌گوید اکرامیه حقوق قانونی شان است: در قانون آمده که ۷ فیصد ما حق داریم، امسال ۵۰ فیصد را دادند اما نصف معاش ما را تا هنوز ندادند هم از مرکز مانده و هم از ولایات، ما داد از ۳۴ ولایت می‌زنیم.
عبدالولی می‌افزاید: زمانی که جور بودیم به جنگ روان کردند، حال که معلول و شهید شدیم، حتا از اکرامیه ما می‌زنند، در وزارت شهدا و معلولین رفتیم کسی به داد ما نرسید، اینجا آمدیم، از وزیر جدید می‌خواهیم به داد معلولین برسد، ۷ فیصد معاشی را که حق ما است، بدهند.

او زندگی در خیمه را چنین شرح می‌دهد: شب و روز زیر همین خیمه می‌باشیم، شب‌ها یک تعداد ما مریض می‌شوند پولیس‌ها به شفاخانه انتقال می‌دهند، روز زیاد می‌باشند، اما شب به خاطری که هوا سرد است، ده دوازده نفر می‌باشیم.
از عبدالولی پرسیدیم که خرج و مصرف خیمه را کی تأمین می‌کند: خیمه از طرف شورای انسجام معلولین که از ۳۴ ولایت نماینده دارد، برپا شده است، خرج و مصرف ما از طریق غرفه‌هایی که در زمان حکومت کرزی به معلولین داده بودند، تأمین می‌شود، پول جمع می‌کنیم و خرج خیمه را می‌پردازیم.
واثقه یکی دیگر از معلولان است که شوهر و یک پایش را در جنگ از دست داده است. او می‌گوید: شش اولاد دارم، شوهرم در اردوی ملی بود، در قندهار وظیفه داشت، شهید شده، نصف معاش شهیدی شوهرم را گرفتیم، نصف دیگرش مانده است.

او می‌گوید یک پایش را انتحاری از او گرفته است: خودم هم پایم در انتحاری پیش مسجد ابوالفضل قطع شده است، نان‌آور خانه ندارم، اولادهایم گرسنه هستند.
واثقه می‌افزاید هرچند خودش معلول است ولی تاهنوز هیچ گونه حقوقی از طرف دولت دریافت نکرده است: خودم تا هنوز هیچ از معیوبی خود معاش نگرفتیم، شوهرم که جور می‌شد، بلایش را نداشتم، کار و غریبی می‌کرد و زندگی ما جور بود.
او از نمایندگان مجلس می‌خواهد که صدایش را در مجلس بلند کنند: از پارلمان و وزارت شهدا می‌خواهیم صدای ما را بلند کنند، یک لقمه نان در خانه نداریم، مشکل ما این است که یک غریبی هم نیست که ما کار و غریبی کنیم.
تلاش کردیم در این باره دیدگاه اعضای کمیسیون امور کوچی‌ها، شهدا و معلولین مجلس نمایندگان را داشته باشیم، اما موفق نشدیم. این کمیسون که پنج عضو دارد، شماره تماس سه تن آنان را سکرترهای شان پاسخ دادند و گفتند که وکیل صاحب فعلاً در دست‌رس نیست، و دو تن دیگر آنان به تماس ما پاسخ نداند.
در همین حال، عبدالقهار از مرکز تماس وزارت دولت در امور شهدا و معلولین در گفت‌وگو با خبرگزاری دید می‌گوید که نصف حقوق شهدا و معولین به دلیل کم‌بود بودجه و محدودیت‌های قرنطینه تأمین نشده است.
وی می‌افزاید، پنج گروپ از وزارت دولت در امور شهدا و معلولان در وزارت مالیه مراجعه کردند، اما وزارت مالیه گفت که بودجه نیست، وزارت دولت در امور شهدا و معلولان برنامه دارد که حقوق باقی‌مانده شهدا و معلولین را یک جا با حقوق سال جدید پرداخت کند.