دادستانی کل، از حکم اعدام دو نفر به جرم خبرنگاران خبر داده است. این تصمیم قضایی دولت در عین اینکه طلیعه نوی است که از برخورد جدی دولت علیه مجرمین و جنایتکاران حکایت می‌کند، این سوال را در ذهن مطرح می‌سازد که چه تفاوتی بین خبرنگار و غیر خبرنگار وجود دارد؟ اگر خبرنگار به قتل برسد، قاتل به اعدام محکوم شود، ولی سایر اتباع کشور اگر قربانی خشونت قرار گیرند و به قتل برسند، به فراموشی سپرده شوند؟
آیا خبرنگاران تافته جدا بافته از دیگر شهروندان و جزیره دورافتاده‌ای است که جنس حقوق و امتیازات شهروند آنها متفاوت از حقوق انسانی شهروندان دیگر است؟
قانون اساسی بعنوان بزرگترین سند وفاق ملی در ماده ۲۲ هرگونه تبعیض بین اتباع افغانستان را ممنوع نموده است و تمام شهروندان را در برابر قانون مساوی می‌داند. بنابراین تروریست‌هایی که اتباع افغانستان، اعم از خبرنگار و غیر خبرنگار را به قتل می‌رساند باید مجازات شوند و نتیجه اعمال‌شان را تحمل کنند.
تمام سیستم‌های حقوقی جهان در فلسفه مجازات‌ها به نقطه‌های مشترک می‌رسند و به تناسب نوع جرم و حجم عواقب منفی و آثار مخرب آن بر جامعه و احساسات عمومی، درجات مختلفی از مجازات‌ها و شدت آن را پشنهاد و تطبیق می‌کنند.
ممکن است که یک قتل فقط جنبه فردی داشته باشد و فقط فرد را نابود کند، ولی قتل و کشتارهایی وجود دارند که ابعاد وسیع‌تری دارند. در حقیقت نه فرد را بلکه یک جمع را نابود می‌کنند و به روح و روان جامعه ضربان مهلک و جبران ناپذیر وارد می‌کنند؛ در این صورت به تناسب تفاوت ابعاد و آثار منفی و مخرب جرایم، کیفیت و شدت مجازات آنها نیز متفاوت است. نابود کنندگان جمع و جامعه باید در برابر چشم جامعه نابود شوند تا علاوه بر عبرت دیگر مجرمین روح و روان زخمی جامعه اندکی التیام پیدا کند.
متاسفانه از آغاز حکومت کرزی تاکنون این اصل مهم و حکیمانه در سیاست‌های جزایی کشور نادیده گرفته شد و حتی برعکس مجرمین کوچک و جزیی و فردی مانند سارقین گاهاً مجازات شده است، ولی مجرمین علیه جامعه و تمامیت امنیت و آسایش اجتماع، نه تنها مجازات نگردیده، بلکه به پاداش‌هایی هم رسیده‌اند.
حتی یک مورد وجود ندارد که اقدام‌کننده علیه جامعه به جرم انفجار، ترور، کشتارهای جمعی، جنایتکاران جنگی و جنایت علیه بشریت در ملاء عام و در برابر چشم مردم اعدام گردد تا روح صدمه دیده جامعه اندکی تشفی و التیام پیدا کند.
فاجعه سال ۱۳۹۴ شاه شهید کابل به وسیله حزب اسلامی، کشتار دسته‌جمعی در شفاخانه ۴۰۰ بستر کابل و قول اردوی ۲۰۹ شاهین توسط داعش وطالبان و امثال آن از سرحد جنایت جنگی فراتر رفته و عنوان«جنایت علیه بشریت و انسانیت» را پیدا می‌کند و به معنی نابود کردن کٌل جامعه و دست‌آوردها و میراث مشترک بشریت است. طراحان و عاملین این‌گونه جرایم باید در ملا عام و در معرض دید همه‌گانی نابود شوند تا از بقای جامعه و مصالح و مواریث انسانی و بشری دفاع و حمایت صورت گیرد و در عین حال از حجم این‌گونه جرایم به شکل محسوسی کاسته شود.
داکتر عدالتخواه- خبرگزاری دید
