مترجم: سید طاهر مجاب – خبرگزاری دید
خبرگزاری دید: حکومت موقت در کابل بدون حل مسئله آموزش و سپری شدن یک سال تحصیلی دیگر، کمبود نگران‌کننده ظرفیت خود را نشان می‌دهد که در غیر آن باید یک مکانیزم ساده برای بازگشت دختران به مکتب به میان آید. بنابراین، این امر به جامعه بین‌المللی، از جمله جهان اسلام، این پیام را می‌دهد که نمی‌توان به طا-لبان اعتماد کرد و عملاً مانع هر گونه تعامل متمرکز بر توسعه می‌شود که می‌تواند به انزوای دایمی این کشور نقطه پایان بگذارد.
بهار در افغانستان فرا رسیده و کودکان افغانستانی برای آغاز سال تحصیلی جدید به مکتب‌های خود بازگشته اند. با این حال، دختران بالاتر از صنف ششم در بسیاری از نقاط کشور، هنوز قادر به ادامه تحصیل نیستند و نمی‌دانند آینده‌شان چه خواهد بود.
دو سال پیش، در یک روز بهاری مانند امروز، امیدها و رویاهای دختران دانش‌آموز افغانستانی از سوی حکومت موقت طالبان درهم شکست. در ۲۱ مارچ ۲۰۲۲، ( حمل ۱۴۰۱) طا-لبان وعده داد که تمام مکتب‌ها را در افغانستان بازگشایی و ظاهراً به ممنوعیت موقت تحصیل دختران در لیسه پایان دهد.
دو روز بعد، در حالی که بسیار ی دختران مشتاقانه برای بازگشت به مکتب آماده می‌شدند، مقامات تصمیم را تغییر دادند و دختران بالای ۱۲ سال را از رفتن به مکتب‌های دولتی منع کردند. به منظور تقلیل واکنش‌ها، وزارت معارف گفت که بسته شدن موقت خواهد بود و مکتب‌ها پس از اعمال سیاست‌هایی که با «اصول قوانین اسلامی و فرهنگ افغانستان» انطباق یابد، بازگشایی خواهند شد.
این اقدام باعث شد تحلیل‌گران و کارشناسان بی‌شماری در سراسر جهان، از جمله خودم، از رهبران طا-لبان دعوت کنیم تا در تصمیم خود تجدید نظر کنند. ما اشاره کردیم که «محروم کردن زنان افغانستان از تحصیل به هیچ‌کس سود نمی‌رساند» و احکام ضد تحصیلی در واقع در تقابل با بنیادهای اسلام است.
امیدها و رویاهای دختران نوجوان، که معتقد بودند ممنوعیت تحصیل‌شان واقعاً «موقتی» است و پس از «مناسب بودن شرایط» به صنف‌های درس باز می‌گردند، از بین رفته است.
با ورود به هفته آخر ماه مبارک رمضان، لحظه خوبی برای تأمل در اهمیت عدم تعهد به عهد است. آن رهبرانی که مدعی اجرای اراده الهی هستند، مسئولیت تحقق وعده داده شده به میلیون‌ها دختر دانش‌آموز بی‌گناه افغانستانی را دارند. آن‌ها خود را مظلوم و محروم از حق خدادادی خود برای تحصیل می‌بینند.
افغانستان، کشوری که به تازگی از چنگال درگیری‌های مسلحانه طولانی‌مدت چهار دهه بیرون آمده است، دست به کار شده تا برای خارج کردن کشور از ورطه اقتصادی، تلاش کند.
تسلط طا-لبان بر کابل در ۲۰۲۱ و عدم اطمینان متعاقب آن، مهاجرت تعداد زیادی از متخصصان افغانستانی را تسریع کرد و منجر به فرار مغزها در زمانی بسیار مخاطره‌آمیز شد. آخرین چیزی که کشور به آن نیاز داشت، این بود که رهبران جدید با حذف نیمی از جمعیت از مشارکت در آموزش و تلاش‌های بازسازی، هر گونه چشم‌انداز بهبودی را از بین ببرند.
در حالی که این آمار بهبود قابل توجهی نسبت به وضعیت سال ۲۰۰۱ بود، اما کارشناسان نگرانند که وضعیت احتمالا بدتر شود و دستورات طا-لبان در مورد محدودیت تحصیل زنان در مکتب و دانشگاه‌ها نیز این شرایط را بیشتر تشدید کند.
از منظر دینی نیز، رهبران طا-لبان باید بدانند که در برابر خداوند(ج) در مورد تحمیل جهل و نادانی به نسلی از دختران پاسخگو هستند.
زمانی که طا-لبان با حکومت قبلی خود از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ بر افغانستان حکومت می‌کردند، تحصیل زنان در سراسر کشور و بسیاری از راه‌های اشتغال آن‌ها ممنوع بود.
این بار، طا-لبان به مردم اطمینان دادند که کارها را به گونه‌ای دیگر انجام خواهد داد و از اشتباهات قبلی جلوگیری خواهند کرد. مردم افغانستان آن را باور کردند. آن‌ها به طا-لبان اعتماد کردند.
این اعتماد، این «امانت»، سرمایه‌ای است که طا-لبان باید برای آن ارزش قایل شود و به خاطر دستیابی به دستاوردهای بی‌معنی سیاسی هدر نرود.
گروهی که مدعی پیروی از راه حضرت محمد (ص) هستند، نباید به امانت مردم خیانت کند.
طا-لبان با منع زنان و دختران افغانستان از تحصیل، اشتباه استراتژیکی مرتکب می‌شوند که مانع تلاش‌های حکومت برای کسب مقبولیت بین‌المللی و یافتن شرکای قابل اعتماد است که از توسعه اقتصادی و ساختاری افغانستان حمایت می‌کنند.
موقعیت مهم جیواستراتژیک افغانستان باعث شده است که در تاریخ خود مورد توجه سیاسی قدرت‌های بزرگ جهانی و منطقه‌ای قرار گیرد. اغلب، این امر به درگیری طولانی تبدیل و منجر به مسایل امنیتی می‌شد که همه بحث‌ها و تعاملات جهانی با افغانستان را تحت‌الشعاع قرار می‌داد.
اگر طا-لبان در ایجاد ثبات و ساختن آینده‌ای مرفه برای کشور جدی است، باید تلاش کند منافع جهانی در افغانستان را فراتر از امنیت گسترش دهد و آجندای تعامل جهانی را با این کشور به سمت توسعه سوق دهد.
چنین تغییری نه تنها شرایط را برای پروژه‌ها و ابتکارات بین‌المللی به وجود می‌آورد که باعث ایجاد اشتغال و کاهش درد و رنج میلیون‌ها افغانستانی می‌شود، بلکه به پایان انزوای بین‌المللی افغانستان و هموار کردن راه برای ادغام آن با جهان کمک می‌کند.
حکومت موقت در کابل بدون حل مسئله آموزش و سپری شدن یک سال تحصیلی دیگر، کمبود نگران‌کننده ظرفیت خود را نشان می‌دهد که در غیر آن باید یک مکانیزم ساده برای بازگشت دختران به مکتب به میان آید.
بنابراین، این امر به جامعه بین‌المللی، از جمله جهان اسلام، این پیام را می‌دهد که نمی‌توان به طا-لبان اعتماد کرد و عملاً مانع هر گونه تعامل متمرکز بر توسعه می‌شود که می‌تواند به انزوای دایمی این کشور نقطه پایان بگذارد.
هر گونه تعلل بیشتر در مورد این موضوع بدون شک تأثیر منفی در سطح محلی، منطقه‌ای و جهانی بر طا-لبان و تلاش‌های آن‌ها برای نشان دادن کاربرد اسلام سیاسی در زمینه چالش‌های توسعه‌ای امروزی خواهد داشت.
وقت آن رسیده است که طا-لبان این اشتباه فاحش را جبران و به مردم خود و سایر جهان ثابت کنند که یک رهبر قابل اعتماد و مراقب مادران و دختران آینده ملت هستند.
نویسنده: سلطات برکت
منبع: الجزیره
