نقض سیستماتیک حقوق‌دختران، جدال مرگ و زندگی
مترجم: سید طاهر مجاب- خبرگزاری دید
خبرگزاری دید: نقض سیستماتیک حقوق دختران، موضوع مرگ و زندگی است. پریشانی روانی، افسردگی و اقدام به خودکشی در حال افزایش است و به نظر می‌رسد خطر مرگ و میر مادران – دختران جوان در هنگام زایمان – حداقل ۵۰ درصد افزایش یافته است. شواهد از سراسر جهان نشان می‌دهد که تحصیل بانوان می‌تواند مرگ و میر کودکان (زیر پنج سال) را تا نصف کاهش دهد، اما اکنون باید خود را برای افزایش مرگ و میر نوزادان آماده کنیم.
سه سال از زمان بازگشت طالبان به قدرت، دختران در افغانستان قادر به تحصیل در مکتب نیستند. آن‌ها به آموزش ابتدایی نیاز مبرمی دارند، اما حقوق آن‌ها با “آپارتاید جنسیتی” به طور سیستماتیک محدود شده است.
اگرچه نشست اخیر سازمان‌ملل در قطر توانست طالبان را به پای میز مذاکره بکشاند، اما حقوق دختران در دستور کار قرار نگرفت. طالبان اصرار دارند که توصیه‌های جهان در مورد این موضوع را نمی‌پذیرند. طالبان با نقض آشکار قوانین بین‌المللی منشور ملل متحد (و تحقیر انسانیت مشترک)، اعلامیه جهانی حقوق بشر و کنوانسیون حقوق کودک را کنار گذاشته‌اند.
تنها واکنش مناسب به این روند، ادامه درخواست از طالبان برای توجه به نگرانی‌های جامعه بین‌المللی است. حتی اگر این حکومت به سخنان سازمان‌ملل گوش ندهد، ممکن به فشار هموطنان مسلمان پاسخ دهد، زیرا بسیاری از آن‌ها هشدار می‌دهند که امتناع از تغییر نیمی از جمعیت و آینده افغانستان را به خطر می‌اندازد.
دختران افغانستان آرزو دارند که داکتر، پرستار، معلم، مهندس، کارآفرین و غیره شوند. آن‌ها می‌خواهند نقش خود را در بازسازی یک افغانستان قوی، اقتصادی و مستقل ایفا کنند. دلیلی وجود ندارد که آن‌ها از این فرصت محروم شوند.
علاوه بر این، سیاست آموزشی طالبان فقط به زنان و دختران آسیب نمی‌رساند. بر اساس گزارش دیده بان حقوق بشر، در کیفیت آموزش پسران در هشت ولایت از ۳۴ ولایت افغانستان کاهش قابل توجهی مشاهده شده است.
یکی از نتایج غم‌انگیز محرومیت دختران از تحصیل، افزایش ازدواج اجباری است. گزارش اخیر زنان سازمان ملل، افزایش ۲۵ درصدی در نرخ ازدواج کودکان را مستند کرده و از ممنوعیت تحصیل به عنوان عامل اصلی یاد می‌کند.
نقض سیستماتیک حقوق دختران، موضوع مرگ و زندگی است. پریشانی روانی، افسردگی و اقدام به خودکشی در حال افزایش است و به نظر می‌رسد خطر مرگ و میر مادران – دختران جوان در هنگام زایمان – حداقل ۵۰ درصد افزایش یافته است. شواهد از سراسر جهان نشان می‌دهد که تحصیل بانوان می‌تواند مرگ و میر کودکان (زیر پنج سال) را تا نصف کاهش دهد، اما اکنون باید خود را برای افزایش مرگ و میر نوزادان آماده کنیم.
این بدرفتاری تنها محدود به کودکان نمی‌شود. طالبان همچنین ممنوعیت‌هایی را برای معلمان زن و زنان شاغل در خدمات ملکی و دانشگاه‌ها صادر کرده و جامعه مدنی افغانستان را در منگنه قرار داده است.
آینده افغانستان به لغو این ممنوعیت‌ها بستگی دارد. برای هر سال تحصیلی که یک کشور برای فرزندان خود فراهم می‌کند، می‌تواند تا ۱۸ درصد بازدهی در تولید ناخالص داخلی سرانه را انتظار داشته باشد. به ازای هر ۱ دالری که به تحصیل دختران هزینه شود، افغانستان ۲.۸۰ دالر درآمد آینده ایجاد می‌کند. اما اگر زنان نتوانند به نیروی کار بپیوندند، افغانستان هرگز از دهه‌ها جنگ و فقر شدید رهایی نخواهد یافت. حدود نیمی از جمعیت همچنان به کمک‌های بشردوستانه نیاز خواهند داشت.
به مقامات هلمند و قندهار باید گفته شود تا زمانی که دختران دسترسی کامل به آموزش نداشته باشند، افغانستان برای تحصیل کمک مالی دریافت نخواهد کرد.
در عین حال، آموزش آنلاین تا حدودی می‌تواند به آموزش دختران کمک کند.
با این حال، راه‌های دیگری نیز برای فشار آوردن بر رهبران طالبان وجود دارد. ما می‌دانیم که همه رهبران طالبان با تبعیض فعلی علیه دختران، خواهران و همسران شان موافق نیستند. بنابر این، کشورها می‌توانند از طریق چارچوب‌های قانونی داخلی خود فشار بر حکومت طالبان را افزایش دهند، مانند تحریم رهبران طالبان که بیشترین مقاومت را در برابر حقوق دختران دارند.
در این راستا، کشورهای مسلمان نقش ویژه‌ای دارند.
در واقع، آموزه‌های اسلام از آموزش دختران حمایت می‌کند. «اقرا» به معنای خواندن اولین کلمه قرآن است. جهان اسلام این آموزه را ترویج می‌کند. حدیث ۷۴ در ترمذی که بر تعهد عمیق دین به یادگیری – توسط مردان و زنان – تأکید می‌کند، می‌گوید: «طلب علم بر هر مسلمانی واجب است».
دختران افغانستان نباید از این تعهد مستثنی شوند. آن‌ها و مدافعان حقوق دختران در همه جا باید بدانند که هنوز هم می‌توان در این نبرد پیروز شد.
نویسنده: گوردون براون، فرستاده ویژه سازمان ملل در امور آموزش جهانی
منبع: فری ملیژیا تودی – Free Malasia Today
