چگونه اسرائیل به سرقت سرزمین فلسطین ادامه می‌دهد
ترجمه و تلخیص: سید طاهر مجاب – خبرگزاری دید
خبرگزاری دید: هنگامی که حکومت عثمانی بر شام پایان یافت، یهودیان حدود ۳ درصد از زمین‌های فلسطین را در اختیار داشتند. در طول جنگ جهانی اول، بریتانیا توافقاتی برای جلب حمایت گروه‌های مختلف در خاورمیانه منعقد کرد. قابل توجه‌ترین بیانیه بالفور در سال ۱۹۱۷ بود که نوید ایجاد یک خانه ملی برای یهودیان در فلسطین را می‌داد.
در ۲۰۲۴، اسرائیل به طور غیرقانونی ۲۳.۷ کیلومتر مربع (۹.۱۵ مایل مربع) از زمین‌های فلسطین را در کرانه باختری اشغالی در بحبوحه جنگ مداومش در غزه تصرف کرد.
این بیشتر از مجموع زمینی است که طی ۲۰ سال گذشته تصرف شده است.
در ۲ جولای، مقامات اسرائیل بزرگترین تصرف در بیش از ۳۰ سال گذشته، یعنی ۱۲.۷ کیلومتر مربع (۴.۹ مایل مربع)، در دره اردن را تصاحب کرد.
این آخرین مورد از سلسله تصاحب زمین بود که امسال توسط وزیر عدلیه راست افراطی اسرائیل که بر برنامه‌ریزی شهرک‌سازی نظارت دارد، اعلام کرد.
بر اساس گزارش صلح ناو، یک سازمان دیده‌بان ضد شهرک‌سازی اسرائیل، تل‌ابیب از سال ۱۹۹۸ به این طرف بیش از ۵۰ کیلومتر مربع (۱۹.۳ مایل مربع) از زمین‌های فلسطینی‌ها را تصرف کرده است.
هنگامی که حکومت عثمانی بر شام پایان یافت، یهودیان حدود ۳ درصد از زمین‌های فلسطین را در اختیار داشتند.
در طول جنگ جهانی اول، بریتانیا توافقاتی برای جلب حمایت گروه‌های مختلف در خاورمیانه منعقد کرد. قابل توجه‌ترین بیانیه بالفور در سال ۱۹۱۷ بود که نوید ایجاد یک خانه ملی برای یهودیان در فلسطین را می‌داد.
این دستور مهاجرت یهودیان از اروپا به فلسطین را از دهه ۱۹۱۰ تا ۱۹۴۰ تسهیل کرد و جمعیت یهودیان فلسطین را تا سال ۱۹۴۷ به ۳۳ درصد رساند.
فلسطین تاریخی ۲۶ هزار و ۷۹۰ کیلومتر مربع، تقریباً به اندازه هائیتی (۲۷ هزار و ۷۵۰ کیلومتر مربع) بود.
در ۱۴ می ۱۹۴۸، قیمومیت بریتانیا به پایان رسید و رهبران صهیونیست اعلام کردند که کشوری را اعلام خواهند کرد و اولین جنگ اعراب و اسرائیل را آغاز خواهند کرد.
گروه‌های صهیونیستی حدود ۷۵۰ هزار فلسطینی را اخراج کردند و ۷۸ درصد از سرزمین‌ها را به تصرف خود درآوردند. ۲۲ درصد باقی مانده به کرانه باختری و نوار غزه تقسیم شد.
کرانه باختری ناحیه لوبیا شکل در کرانه غربی رود اردن است.
مساحت آن ۵۶ هزار و ۵۵ کیلومتر مربع است که حدود ۱۵ برابر بزرگ‌تر از نوار غزه با مساحت ۳۶۵ کیلومتر مربع است که با مصر هم‌مرز است.
در سال ۱۹۵۰، اسرائیل قانون اموال غایب را تصویب کرد که به آن اجازه داد اموال فلسطینی‌هایی را که صاحبان آن‌ها در سال ۱۹۴۸ مجبور به ترک آن‌ها شدند، مصادره کند.
در طول جنگ جون ۱۹۶۷، اسرائیل تمام فلسطین تاریخی – از جمله غزه، کرانه باختری و بیت‌المقدس شرقی – بلندی‌های جولان سوریه و شبه‌جزیره سینای مصر را اشغال کرد.
اندکی پس از جنگ، اسرائیل با نقض کنوانسیون چهارم جنوا که یک قدرت اشغال‌گر را از انتقال جمعیت به مناطق تحت اشغال منع می‌کند، شروع به ایجاد شهرک‌سازی در سرزمین‌های تحت اشغال خود کرد.
شهرک‌سازی‌های اسرائیلی طبق قوانین بین‌المللی غیرقانونی هستند و اغلب به عنوان مانع اصلی در برابر هرگونه توافق صلح پایدار تحت راه‌حل دو کشوری ذکر می‌شوند.
شبه‌جزیره سینا در ۱۹۸۲ به عنوان بخشی از معاهده صلح ۱۹۷۹ به مصر بازگردانده شد، سایر مناطق تحت کنترول اسرائیل باقی مانده است.
اورشلیم شرقی در سمت فلسطین خط آتش‌بس ۱۹۴۹ – یا خط سبز – مرز شناخته شده بین اسرائیل و کرانه باختری اشغالی قرار دارد.
بیت المقدس شرقی تقریباً ۷۰ کیلومتر مربع (۲۷ مایل مربع) است و شهر قدیمی را در بر می‌گیرد که برخی از مقدس‌ترین مکان‌های مسیحیت، اسلام و یهودیت در آن قرار دارند.
آن‌ها شامل مجموعه مسجد الاقصی، دیوار غربی، کلیسای جامع سنت جیمز و کلیسای مقبره مقدس و غیره هستند.
در ۳۰ جولای ۱۹۸۰، اسرائیل در قانون اورشلیم مدعی بیت‌المقدس شرقی شد که می‌گفت: «اورشلیم، کامل و متحد، پایتخت اسرائیل است».
شورای امنیت سازمان ملل متحد با تصویب قطعنامه ۴۷۸، قانون اورشلیم را باطل اعلام کرد و از کشورهای عضو خواست که ماموریت‌های دیپلماتیک خود را از این شهر خارج کنند.
در صحنه، این قانون پیامدهای عمیقی برای فلسطینیان داشت، از جمله بی‌جاشدگی بیشتر، از دست دادن اموال و محدودیت حقوق اقامت.
اسرائیل در ۱۴ دسمبر ۱۹۸۱ به طور یکجانبه بلندی‌های جولان سوریه را ضمیمه کرد.
الحاق و تسخیر ارضی بر اساس قوانین بین‌المللی غیرقانونی است.
نویسنده: محمد حداد
منبع: الجزیره – Aljazeera
