لشکرکشی ایالات متحده؛ محرک اصلی فاجعه اقلیمی

مترجم: سید طاهر مجاب – خبرگزاری دید

خبرگزاری دید: جنگ علیه تروریزم؛ امریکا همچنین فاجعه اقلیمی را تشدید کرد و منجر به کمبود آب محلی و بحران‌های شدید آب و هوایی شد. با وخیم تر شدن این روند در سال ۲۰۲۲، افغانستان بدترین خشک‌سالی‌اش را در ۳۰ سال گذشته تجربه کرد و برای سومین سال متوالی با خشکسالی مواجه است.

این هفته ۲۳ سال از زمان اعلام «جنگ علیه تروریزم» به رهبری ایالات متحده توسط جورج دبلیو بوش می‌گذرد و مردم افغانستان و عراق هنوز هم از عواقب آن رنج می‌برند.
پس از حمله ایالات متحده به عراق، نیم میلیون عراقی کشته شدند و دست‌کم ۹.۲ میلیون نفر آواره شدند. از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱، بیش از ۴.۷ میلیون عراقی از ناامنی غذایی متوسط ​​تا شدید رنج می‌بردند.
از سال ۲۰۰۱ تاکنون بیش از ۲۴۳ هزار نفر در منطقه جنگی افغانستان/پاکستان کشته شده‌اند که بیش از ۷۰ هزار نفر آن‌ها غیرنظامی بوده‌اند. بین ۴.۵ تا ۴.۶ میلیون نفر در جنگ‌های پسا-۱۱ سپتمبر جان خود را از دست داده‌اند.
«جنگ علیه تروریزم» امریکا همچنین فاجعه اقلیمی را تشدید کرد و منجر به کمبود آب محلی و بحران‌های شدید آب و هوایی شد؛ این روند وخیم‌تر می‌شود. در سال ۲۰۲۲، افغانستان بدترین خشک‌سالی‌اش را در ۳۰ سال گذشته تجربه کرد و برای سومین سال متوالی با خشکسالی مواجه است.
نور احمد آخوندزاده، استاد هایدرولوژی در دانشگاه کابل، به نیویارک تایمز گفت: «جنگ تأثیرات تغییرات آب و هوایی را تشدید کرده است.»
در همین حال، کمک نظامی ایالات متحده به نسل‌کشی اسرائیل اکنون بحران آب و هوا را نیز تشدید می‌کند.
چنانچه به بیش از دو دهه “جنگ علیه تروریزم” می‌نگریم، واضح است که اگر بتوانیم مداخلات نظامی ایالات متحده در سراسر جهان را متوقف کنیم و به طور همزمان سهم فاجعه‌بار ارتش ایالات متحده را در حوزه آب و هوا هدف قرار دهیم، جان بسیاری نجات خواهد یافت. بحرانی که همه ما را تهدید می‌کند.
تیلور اسمیت همز، سازمان‌دهنده ارشد امریکایی در سازمان ۳۵۰٫org، سازمان جهانی عدالت آب و هوا، در کارگاه آموزشی درباره تاثیر جنگ‌های کنونی بر بحران آب و هوا می‌گوید: «ارتش ایالات متحده بزرگ‌ترین مصرف‌کننده سوخت‌های فسیلی در جهان است.»
او با اشاره به جت‌های جنگنده، کشتی‌های جنگی و مجموعه عظیم پایگاه‌های نظامی ایالات متحده در سرتاسر جهان، افزود: «لشکرکشی و جنگ محرک‌های اصلی بحران آب‌وهوایی هستند».
اثرات آب و هوایی «جنگ علیه تروریزم»
با آن‌که عاملین حملات ۱۱ سپتمبر ۲۰۰۱ اهل افغانستان یا عراق نبودند، بلکه ۱۵ نفر اهل عربستان سعودی بودند. با این وجود، دولت بوش به طور غیرقانونی به افغانستان و عراق حمله و دولت‌های آن‌ها را سرنگون کرد، سپس نزدیک به سه چهارم یک میلیون نفر از مردم آن‌ها را کشت، مجروح و شکنجه کرد.
فراتر از آمار تلفات وحشتناک در هر دو کشور، پیامد کم‌تر شناخته شده‌ «جنگ علیه تروریزم» تشدید فاجعه آب و هوایی است، هم در کشورهای هدف جنگ و هم در سطح جهانی.
یکی از نخستین مطالعات در مورد نتایج مخرب لشکرکشی توسط بنیامین نیمارک، اولیور بلچر و ریوبن لربی انجام شد.
آن‌ها استفاده نیروهای امریکایی از “دیوارهای بتنی” را در بغداد عراق از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸ بررسی کردند تا مقدار کربن در جنگ را اندازه‌گیری کنند.
از دیوارها و موانع کانکریتی همچنین در عملیات‌های ضدشورش ارتش امریکا در قندهار و کابل بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲ استفاده شد.
هرچند این جنگ‌ها آزادی به ارمغان نیاورد اما تاثیراتمخرب آب و هوایی آن همچنان ادامه دارد.
نوشتند: «سلاح‌سازی موثر بتنی کربن خارق‌العاده‌ای دارد. کربن عمدتاً از مقدار گرما و انرژی در تولید سیمان، ماده اصلی بتن، ناشی می‌شود.»
جابجایی لوجستیکی نیروها، کاروان‌ها، سلاح‌ها، تدارکات و تجهیزات، و همچنین خود قدرت آتش، به‌طور مستقیم به مصرف نمودن کربن نیاز دارد.
محققان نوشتند که استفاده از سوخت نظامی ایالات متحده “یکی از بزرگ‌ترین آلاینده‌های کربن سازمانی در تاریخ مدرن” است.
اما نیمارک و همکارانش استدلال می‌کنند که انتشار غیرمستقیم در دیوارهای استنادی و بتنی نیز قابل توجه است.
سومینی سنگوپتا، گزارش‌گر بین‌المللی آب و هوای نیویارک تایمز، در سال ۲۰۲۱ نوشت: «بخش‌هایی از افغانستان دو برابر میانگین جهانی گرم شده است و جنگ تاثیر تغییرات آب و هوایی را تشدید کرده است.»
دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد (OCHA) یک سال پیش گزارش داد که افغانستان در رده ۱۰ کشور اول قرار دارد که در شرایط شدید آب و هوایی از جمله خشکسالی، طوفان و بهمن قرار دارد. افغانستان رتبه چهارم را در میان کشورهایی با بیشترین خطر بحران و هشتمین در شاخص سازگاری جهانی نوتردام کشورهای آسیب‌پذیر و کم آماده برای مقابله با تغییرات آب و هوایی قرار دارد.
آنچه در افغانستان اتفاق افتاد نمونه‌ای دلخراش از عواقب درازمدت جنگ بر تغییرات اقلیمی است.

چندین دهه بعد، غزه که پیش از ۷ اکتوبر ۲۰۲۳ در برابر بحران آب و هوایی آسیب‌پذیر بود، از اثرات اقلیمی شدید ناشی از نسل‌کشی کنونی اسرائیل رنج خواهد برد.
نینا لاکانی در مقاله‌‌ای به گاردین نوشت: «عواقب آب و هوایی از جمله افزایش سطح دریا، خشک‌سالی و گرمای شدید منابع آب و امنیت غذایی فلسطین را تهدید می‌کرد. وضعیت زیست محیطی غزه اکنون فاجعه‌آمیز است.»
بر اساس مطالعه‌ای که بنیامین نیمارک، پاتریک بیگر، فردریک اوتو-لاربی و روبن لربی انجام دادند، طی دو ماه اول کارزار نسل‌کشی اسرائیل، انتشار گازهای گلخانه‌ای که سیاره زمین را گرم کرد، از مقدار کربن سالانه بیش از ۲۰ کشور آسیب‌پذیر در برابر آب و هوا فراتر رفت.
تقریباً ۲۸۱ هزار متریک تن دی اکسید کربن مربوط به جنگ در دو ماه اول جنگ پس از ۷ اکتوبر ۲۰۲۳ انتشار یافت. بیش از ۹۹ درصد این انتشارات ناشی از بمباران و تهاجم زمینی اسرائیل به غزه و پروازهای تدارکاتی ایالات متحده به اسرائیل بود.
هزینه آب و هوای معادل سوزاندن حداقل ۱۵۰ هزار تن زغال سنگ بود. تقریبا نیمی از انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از هواپیماهای باری ایالات متحده بود که تجهیزات نظامی را به اسرائیل می‌فرستادند. موشک‌های حماس که به سمت اسرائیل شلیک شد، معادل ۳۰۰ تن زغال سنگ بود که نشان‌دهنده عدم تقارن جنگ اسرائیل با فلسطین است.
پاتریک بیگر، یکی از نویسندگان این مطالعه و مدیر تحقیقات در اتاق فکر پروژه آب و هوا جامعه (CCP) گفت: «نقش ایالات متحده در تخریب انسانی و زیست محیطی غزه را نمی‌توان اغراق‌آمیز دانست.»
دیوید بوید، گزارش‌گر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر و محیط زیست، گفت: «این تحقیق به ما کمک می‌کند تا میزان عظیم انتشار گازهای گلخانه‌ای نظامی – از آمادگی برای جنگ گرقته تا انجام جنگ و بازسازی پس از جنگ – را درک کنیم. درگیری‌های مسلحانه بشریت را حتی به پرتگاه فاجعه آب و هوایی نزدیک‌تر می‌کند.»
در حالی که فلسطینی‌ها آواره می‌شوند تا از صنعت انرژی‌های تجدیدپذیر اسرائیل حمایت شود، اما پروژه‌های خورشیدی فلسطینی‌ها به عنوان «ساخت‌وسازهای غیرقانونی» تخریب می‌شوند، زیرا مجوزهای مقامات اسرائیلی را دریافت نکرده‌اند.»
دولت ایالات متحده به عنوان بزرگ‌ترین تامین کننده سخت افزار نظامی برای رژیم اسرائیل، «مستقیماً همدست» در نسل‌کشی، پاکسازی قومی و آپارتاید اسرائیل است.
بیگر و همکارانش نوشتند: «یک آتش‌بس فوری و دایمی و پایان دادن به مصرف بودجه ایالات متحده برای آپارتاید و اشغال اسرائیل جهت توقف خشونت‌های جاری و رسیدگی به نیروهای محرکه فروپاشی آب و هوا در فلسطین ضروری است».
با این وجود، ایالات متحده و سایر کشورهای ناتو نگران تغییرات آب و هوایی به عنوان یک تهدید به امنیت ملی هستند. اما آن‌ها بر سهم خودشان به این روند فاجعه‌بار تمرکز نمی‌کنند.
در امریکا، دولت همچنان به ریختن مبالغ هنگفت برای کشتن و ویرانی در داخل و سراسر جهان ادامه می‌دهد، در حالی که برنامه‌های اجتماعی را کاهش داده و از کمک و همکاری در تعهدات مالی بین‌المللی آب و هوایی امتناع می‌کند.
تلاش‌های ما باید لشکرکشی‌های امریکا را هدف قرار دهد، چون فقط بحران آب و هوایی و زیست‌محیطی را تشدید می‌کند. آینده ما به این بستگی دارد.

نویسنده: مارجوری کوهن

منبع: کنسرتیوم نیوز -Consortium News