شعار دموکراسی، حقوق‌بشر، سازندگی، آزادی بیان و چندین و چند شعار دیگر از سوی امریکا تنها یک سناریوی تلخ بود که از سوی امریکا و غرب راه اندازی شد تا پوششی باشد برای چپاول منابع و معادن افغانستان.براساس برخی مستندات و گزارشات موجود آمریکا چندین برابر هزینه‌ای که در افغانستان خرج کرده بود را از منابع و معادن افغانستان به ویژه اورانیوم با خود خارج نمود.
حکایت اعتماد حکومت‌های پیشین و شاید هم مردم افغانستان به امریکا و غرب حکایت همان بره آهویی‌ست که مادر خود را گم کرد، به دام ماده گرگ افتاد و از شیر ماده گرگ تغذیه کرد و کلان شد و سرانجام به دست همان ماده گرگ خورده شد. افغانستان و مردمش هم در یک تصور واهی گمان می کردند آمریکا و غرب فرشته نجات آنها هستند، در حالیکه ایالات متحده و متحدان غربی‌اش به روش‌های گوناگون از جمله گسترش فساد از ریشه گرفتن یک دولت مرکزی قدرتمند در افغانستان جلوگیری کردند و سرانجام موجبات سقوط افغانستان به شرایطی به مراتب بدتر از دوره اول امارت اسلامی را فراهم کردند.
در تایید این مدعا می‌توان به اظهارات روسای جمهور پیشین افغانستان استناد کرد: کرزی و غنی هر دو با نقشه امریکا و زمانی سرنگون شدند که ژست میهن‌پرستی و استقلال‌طلبی در عمل گرفتند.
حامد کرزی، یکی از دو رئیس جمهور پیشین افغانستان، پس از اتمام دو دوم ریاست جمهوری اش در یک برنامه به نام «سیاه و سفید» در تلویزیون آن روز طلوع به صورت مستقیم به گسترش فساد از سوی امریکا برای تضعیف حکومت وی و در ادامه نابودی افغانستان اشاره کرد: کرزی گفت امریکایی‌ها به او پیشنهاد داده بودند در ازای تمدید حضورش در قدرت، قراردادی را تحت عنوان” پیمان استراتژیک” امضا کند و زمانی که کرزی با این خواست امریکایی‌ها مخالفت کرد پروژه برکناری اش از قدرت از سوی امریکایی‌ها کلیک می خورد.
کرزی در این برنامه با انتقاد شدید از اقدامات امریکا و غرب در افغانستان بحران فساد مالی در کابل بانک را نیز اقدام امریکا برای تضعیف دولت خود خواند.
کرزی گفت:«در جلسه ای با حضور سفیر وقت امریکا در افغانستان و یکی از جنرالان ارشد امریکایی نشسته بودند که عمر زاخیلوال، وزیر وقت مالیه دولت کرزی، خطاب به سفیر آمریکا می گوید شنیده است یک نفر از سفارت امریکا در کابل بانک حضور دارد و مسؤلین و سهامداران کابل بانک را تشویق و تحریک می‌کند پیسه‌ها را به دوبی انتقال دهند.»
زاخیلوال در ادامه از سفیر امریکا می‌خواهد این اقدام را متوقف کند که با خشم سفیر امریکا و اعلام تعجب و بی خبری جنرال امریکایی روبرو می شود.
در روایاتی که پس از فرار غنی از افغانستان و در گفت وگوی وی با رسانه‌ها نیز شنیده شد حوادث مشابهی از اقدامات شوم امریکا در نابودی سیستم حکومتی در افغانستان به چشم می خورد: غنی در یکی از صحبت‌هایش گفته است اطلاعات دقیقی از تعداد نیروهای امنیتی افغانستان و سیستم پرداخت معاش به آنها در اختیار نداشته و بسیاری از اقدامات امریکایی‌ها در افغانستان بدون مشورت با وی که سرقمندان اعلی قوای مسلح افغانستان بود، انجام می شد.
یک نگاه تحلیلی ساده به اظهارات کرزی و غنی نشان می‌دهد شعار دموکراسی، حقوق‌بشر، سازندگی، آزادی بیان و چندین و چند شعار دیگر از سوی امریکا تنها یک سناریوی تلخ بود که از سوی امریکا و غرب راه اندازی شد تا پوششی باشد برای چپاول منابع و معادن افغانستان.
براساس برخی مستندات و گزارشات موجود امریکا چندین برابر هزینه ای که در افغانستان خرج کرده بود را از منابع و معادن افغانستان به ویژه اورانیوم با خود خارج نمود.
با اتمام پروژه قبلی و شروع پروژه تازه امریکا در افغانستان تنها چیزی که ماند مصیبت و جنگ و فقر مردم افغانستان بود. امریکا و غرب هنوز هم میدان بازی افغانستان را رها نکرده است. این در حالی ست که هزینه‌های حضور و خروج امریکا از افغانستان همه و همه بر شانه‌های زخمی مردم افغانستان و نیز همسایگانی چون جمهوری اسلامی ایران افتاده است.
نویسنده: سلیمان صابر – خبرگزاری دید
