مترجم: سیدطاهر مجاب – خبرگزاری دید
خبرگزاری دید: حکومت سرپرست باید درک کند که همکاری منطقه‌ای و منافع اقتصادی با تروریزم ناسازگار است. تنها با مدیریت موثر این تهدیدات داخلی، افغانستان می‌تواند امیدوار باشد که روابطش را با همسایگانش تثبیت و صلح بلندمدت را در منطقه تضمین کند.
مایه دلگرمی است که کشورهای همسایه افغانستان صدای‌شان را در مورد مسئله حیاتی تروریزم که از افغانستان تحت کنترل طالبان سرچشمه می‌گیرد، همسو می‌کنند. در سومین نشست گروه چهارجانبه در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویارک، وزرای خارجه پاکستان، ایران، چین و روسیه از طالبان افغان خواستند تا اقدامات راستی‌آزمایی را علیه سازمان‌های تروریستی که از خاک این کشور فعالیت می‌کنند، انجام دهند. این چهار کشور از گروه‌های تروریستی مانند داعش، القاعده، جنبش اسلامی ترکستان شرقی (ETIM) نام برده و همچنین به نگرانی‌های پاکستان در مورد تی‌تی‌پی و گروه آزادی‌بخش بلوچ توجه کرده‌اند. پاکستان مدت‌هاست که نسبت به ناتوانی یا عدم تمایل طالبان برای جلوگیری از سازماندهی حملات فرامرزی گروه‌های شبه‌نظامی، به‌ویژه تی‌تی‌پی ابراز نگرانی کرده است.
اهمیت این نشست در این واقعیت نهفته است که سایر همسایگان افغانستان نیز اهمیت این موضوع را درک می‌کنند. در بیانیه مشترک این گروه چهارجانبه تاکید شده است که مقامات افغانستان باید گام‌های ملموسی برای ریشه‌کن کردن گروه‌های تروریستی بردارند و اطمینان حاصل کنند که از خاک افغانستان برای بی‌ثبات‌سازی منطقه استفاده نمی‌شود.
در اصل، دو روش برای مقابله با تروریزم در افغانستان وجود دارد. رویکرد اول استفاده یک‌جانبه از نیروی نظامی است؛ چنانچه ایالات متحده و متحدانش در ۲۰۰۱ نشان دادند. این راهبرد در نهایت منجر به بازگشت طالبان به قدرت در کابل شد که نشان‌دهنده ناکارآمدی اقدامات ضد تروریزم تحمیل شده از خارج است.
رویکرد دوم، که این چهار کشور طرفدار آن است، شامل فشار دیپلماتیک مستمر بر طالبان برای مقابله با گروه‌های تروریستی در داخل مرزهایش است. لحن آخرین بیانیه همسایگان افغانستان نشان‌دهنده موضع سخت‌تر در قبال ستیزه‌جویی است. با وجود این حقیقت که رهبری طالبان عمیقاً به‌لحاظ ایدیولوژیک هدایت می‌شود و تمایلی به قطع روابط با سازمان‌های شبه‌نظامی ندارد، اما عناصر عمل‌گرا نیز در صفوف آن‌ها وجود دارد. تعامل دیپلماتیک با این جناح‌ها ممکن است به کاهش نفوذ گروه‌های خشن کمک کند. علاوه بر این، تمایل افغانستان برای مشارکت در تجارت، به‌ویژه با قدرت‌های منطقه‌ای مانند چین، فرصتی را برای استفاده از انگیزه‌های اقتصادی مهیا می‌کند.
طالبان باید درک کنند که همکاری منطقه‌ای و منافع اقتصادی با تروریزم ناسازگار است. تنها با مدیریت موثر این تهدیدات داخلی، افغانستان می‌تواند امیدوار باشد که روابطش را با همسایگانش تثبیت و صلح بلندمدت را در منطقه تضمین کند.
منبع: پاتریوت – The Patriot
