برعافیه صدیقی” زن مسلمان ” در زندان آمریکا چه می‌گذرد؟
مترجم: سیدطاهر مجاب – خبرگزاری دید
خبرگزاری دید: عافیه خود به پایگاه هوایی بگرام در افغانستان برده شد، جایی که پنج سال تحت شکنجه قرار گرفت. در نهایت و از مسیر دردناک، او به زندان زنان فدرال در فورت وورث، تگزاس منتقل شد و اکنون در حال گذراندن حکم حبس ابد است.
به تازگی ما – امام و وکیل – به همراه بسیاری از قهرمانان ناشناخته دیگر، دست به تلاش مشترک زده‌ایم تا احترام به انسانیت دکتر عافیه صدیقی را خواستار شویم. او به‌عنوان “مظلوم‌ترین زن مسلمان جهان” شناخته می‌شود و دلیل خوبی هم برای این نام‌گذاری وجود دارد. هیچ زن دیگری نبوده که از برنامه‌ی تمام‌عیار ربایش و شکنجه ایالات متحده امریکا عبور کرده باشد. هیچ مورد دیگری از یک زن وجود ندارد که توسط سازمان سی‌آی‌ای و همدستان پاکستانی‌اش به همراه سه فرزند کوچکش ربوده شده باشد.
آیا هیچ پدری یا مادری در جهان وجود دارد که از سرنوشت آن کودکان لرزه بر اندامش نیفتد؟ سلیمان، کودک شش ماهه، ظاهراً در حین ربایش زمانی که از دست مادرش با فرق بر زمین افتاد و کشته شد. سی‌آی‌ای هیچ‌گاه به عافیه این موضوع را اطلاع نداده است، اما این حادثه در تاریخ ۳۰ مارچ ۲۰۰۳ در کراچی رخ داد. بنابراین بعید به نظر می‌رسد که او هنوز زنده باشد. با این حال، کدام سرنوشت برای یک مادر دردناک‌تر است؟ دانستن این‌که نوزادی که به تازگی بخشی از بدنش بوده، مرده است؟ یا این‌که پس از دو دهه هنوز امیدی ضعیفی به زنده بودنش داشته باشد؟
ممکن پس از شنیدن سرنوشت سایر کودکان، این امر روشن شود که سلیمان احتمالاً مرده است. مریم، که سه ساله بود، به افغانستان، منطقه جنگی، برده شد، جایی که نامش به فاطمه تغییر کرد و به زور با خانواده‌ای مسیحی سفیدپوست امریکایی، هفت سال زندگی کرد. اگر حامد کرزی رییس جمهور پیشین افغانستان کمک نمی‌کرد تا او را به خانه باز گرداند، او هنوز هم در آنجا بود.
سپس احمد، که در شش سالگی به کابل برده شد و در زندان انداخته شد! به او گفته شد که از این پس نامش باید “احسان علی” باشد و اگر بگوید که نامش چیز دیگری است، کشته خواهد شد. احمد و مریم هر دو شهروندان امریکایی هستند و تعجب‌آور است که سیا که سوگند خورده است از قانون اساسی ایالات متحده حمایت کند، چنین رفتاری با دو کودک انجام دهد، چه برسد به این‌که این کودکان پاسپورت‌های امریکایی داشته باشند.
عافیه خود به پایگاه هوایی بگرام در افغانستان برده شد، جایی که پنج سال تحت شکنجه قرار گرفت. در نهایت و از مسیر دردناک، او به زندان زنان فدرال در فورت وورث، تگزاس منتقل شد و اکنون در حال گذراندن حکم حبس ابد است.
این مقاله جایی برای بحث در مورد گناه یا بی‌گناهی او ندارد – هرچند که ما شک‌های معقولی داریم – بنابراین فرض می‌کنیم که او واقعاً سعی کرده است یک سرباز امریکایی را بکشد، حتی وقتی او تنها کسی بود که مورد اصابت گلوله قرار گرفت.
با این حال، در بیشتر ادیان، اصولی مشترک وجود دارد که به ما توصیه می‌کند کسانی را که در رنج هستند، به یاد بیاوریم و این بخش از آن چیزی است که ما را در این مبارزه برای عافیه گردهم می‌آورد. در قرآن آمده است: “و به نیازمندان، یتیمان و اسیران از خوراک خود بدهید، گرچه خود آن را دوست دارید…” (انسان ۷۶:۸). پیامبر اسلام (صلى‌الله عليه وسلم) گفته‌اند: “هیچ‌کدام از شما مؤمن نمی‌شوید تا زمانی که آنچه را برای خود می‌پسندید، برای برادر خود نیز بپسندید” (بخاری). در انجیل نیز آمده است که “به یاد کسانی که در زندان هستند باشید، گویی خودتان در آنجا با آن‌ها هستید، و کسانی که مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند، گویی خودتان رنج می‌برید” (عبرانیان ۱۳:۳).
همدلی یک ارزش برجسته در سنت‌های ماست و اگر کسی نیاز به تسکین دینی دارد، آن شخص عافیه صدیقی است. بنابراین زمانی که او به وکیل داوطلب خود (کلیف استافورد اسمیت) گفت که در طول ۱۶ سال زندانش حتی یک امام هم نداشته است، چه رسد به پنج سال شکنجه قبل از آن، کلیف با امام عمر تماس گرفت، که بلافاصله موافقت کرد هر دو هفته یک بار برای ارایه کمک‌های معنوی به او مراجعه کند.
این موضوع چند ماه پیش اتفاق افتاد، و هر بار که ما از مقامات زندان پیگیر شدیم، آن‌ها دلیل جدیدی برای انجام ندادن کار ارایه دادند. ابتدا از ما خواستند که فرم خاصی پر کنیم. این کار را انجام دادیم. سپس گفتند که به گواهی رانندگی و اثبات امام بودن نیاز دارند. سپس گفتند که مدارک مورد نیاز را ندارند، و وقتی از آن‌ها خواستیم که بگویند چه مدارکی لازم است، ماه‌ها گذشت و آن‌ها درخواست مدارک عجیبی کردند که نشان می‌دهد هیچ‌گونه قصدی برای تسهیل درخواست عافیه ندارند.
ماه گذشته، تیم کلیف خواستار پاسخگویی شد که چرا این موضوع هنوز حل نشده است. به ما گفته شد هیچ خبری نیست. سپس این هفته به ما اطلاع داده شد که درخواست امام عمر برای ملاقات با عافیه رد شده است: “این یادداشت برای اطلاع از رد درخواست ملاقات امام سلیمان ارسال می‌شود.” تاریخ این یادداشت ۲۶ سپتمبر است – یعنی دو ماه پیش نوشته شده بود، اما آن‌ها تا اکنون زحمت نداده بودند که به ما اطلاع دهند.
هیچ دلیلی برای این رد درخواست بیان نشده است. دولت بایدن مدت‌هاست که با حمایت کورکورانه‌اش از جنایات جنگی اسرائیل در غزه، مسلمانان امریکایی را به بی‌اعتمادی و بیگانگی سوق داده است، اما دشوار است که بفهمیم چرا چنین درخواستی رد شده است. آیا این به‌دلیل سایر فعالیت‌های حقوق بشری است؟ آیا ممکن است به دلیل توییت‌ها و اعتراضات قبلی باشد که خواهان عدالت برای عافیه بودند؟ یا ممکن است این رد درخواست به این دلیل باشد که خواسته‌اند پایان جنایات علیه مردم فلسطین را بخواهند و این باعث شده که ما دوباره از فضای بنیادی خود محروم شویم؟
امروز، کلیف و همکارانش شکایتی در دادگاه فدرال ثبت کرده‌اند تا این مسئله را در نهایت حل کنند، اما نباید نیاز به شکایت قانونی باشد تا مقامات “کارسول”، حقوق دینی بنیادین را محترم شمارند – آن‌ها فقط کافی است که انجیل، قرآن یا حتی بند اول متمم قانون اساسی ایالات متحده را بخوانند.
نویسنده: کلیف استافورد اسمیت و عمر سلیمان
منبع: الجزیره – Aljazeera
