آیا ترامپ کمک مالی امریکا به طالبان را متوقف می‌کند؟
مترجم: سید طاهر مجاب – خبرگزاری دید
خبرگزاری دید: ، مارکو روبیو، گزینه ترامپ برای وزارت امور خارجه است، روبیو خواستار توقف کمک‌ها به افغانستان و معرفی طالبان به‌عنوان یک سازمان تروریستی شده است.
بیش از سه سال است که دولت‌های دموکراتیک تلاش دارند وانمود کنند که افغانستان وجود ندارد. این سکوت شرم‌آور به طالبان دست باز داد تا افغانستان را به مرکز جهانی جهاد تبدیل کند، در حالی که زنان را به‌شدت محدود و میلیاردها دالر کمک و پول نقد را از مالیات‌دهندگان غربی به جیب می‌زنند.
پس از توافق تسلیمی دونالد ترامپ و خروج فاجعه‌بار جو بایدن در ۲۰۲۱، افغانستان به کشوری تبدیل شد که هیچ‌کس نمی‌خواهد درباره آن صحبت کند.
دولت بایدن به‌جای اتخاذ سیاست مقابله با خطر امنیت منطقه‌ای و جهانی ناشی از افغانستان، به این کشور پول ریخته است. سازمان ملل متحد به راحتی اظهارات بیهوده‌ای بیان و از فرمان‌های طالبان مبنی بر ممنوعیت کار زنان پیروی کرده است.
اکنون ترامپ بازگشته است، مردم افغانستان و بسیاری در تبعید به این امید بسته‌اند که رییس جمهور امریکا به کمک بیاید.
یکی از مخاطبین افغانستان که یک موسسه خیریه صحی را در کابل اداره می‌کند، گفت: «انتخاب ترامپ به‌عنوان رییس‌جمهور شور و هیجان را در میان افغانستانی‌هایی که از سیاست‌های حکومت کنونی ناراضی هستند، برانگیخته است.»
او و بسیاری دیگر بر این باورند که گزینه‌های ترامپ برای اداره سیاست خارجی و امنیت، دشمنی با تروریست‌ها و تبادل نظر در مورد کمک است. مارکو روبیو، انتخاب ترامپ برای وزارت امور خارجه، خواستار توقف کمک‌ها به افغانستان و معرفی طالبان به‌عنوان یک سازمان تروریستی شده است.
مایک والتز، کهنه‌سرباز جنگی کلاه‌سبز که در افغانستان خدمت کرده و توسط ترامپ به‌عنوان مشاور امنیت ملی انتخاب شد، در مورد حمایت طالبان از تروریزم ابراز نگرانی کرده است. سباستین گورکا که قرار بود مشاور مبارزه با تروریزم شود، بازگشت طالبان به قدرت را ضربه‌ای به اعتبار امریکا می‌دانست.
از زمان خروج، ایالات متحده بیش از ۲۰ میلیارد دالر کمک کرده است. به‌طور جداگانه، ماهانه ده‌ها میلیون دالر به‌صورت نقدی تحویل داده می‌شود، ظاهراً برای سازمان‌های بشردوستانه، اگرچه بسیاری آن‌ها توسط طالبان به سرقت می‌رود.
خلاء امریکا و ناتو را چین، ایران و روسیه پر کردند. آن‌ها با فرستادن و دریافت دیپلمات‌ها (همراه با ترکیه، جاپان، پاکستان، اتحادیه اروپا و دیگران) به جز به‌رسمیت شناختن رسمی، به طالبان مشروعیت بخشیده‌اند. آن‌ها قراردادهای معدنی میلیاردی و دیگر قراردادها را امضا کرده‌اند.
ماه گذشته، سرگئی شویگو، دبیر شورای امنیت روسیه به کابل سفر کرد تا به طالبان بگوید که به‌زودی از فهرست گروه‌های تروریستی ممنوعه مسکو حذف خواهند شد.
گزارش‌های معتبر در مورد شکنجه، تجاوز جنسی و سقط جنین اجباری زنان زندانی و قتل سربازان سابق توسط طالبان تکذیب شده و سایرین نادیده گرفته می‌شوند.
کسب‌وکار جهانی هروئین و متامفتامین افغانستان، که منبع اصلی تامین مالی طالبان است، در حال شکوفایی است. یک منبع دیگر در پایتخت که با شخصیت‌های ارشد حکومت سرپرست ارتباط دارد، به شرط ناشناس ماندن، گفت که از رهبران سیاسی، نظامی و جامعه در سراسر کشور خواسته است حکومت طالبان را از صفر تا ده ارزیابی و نمره دهد. وی گفت که “هیچ‌کدام امتیاز بیشتر از سه ندادند”. این منبع افزود که با تمرکز رهبران طالبان بر منافع مالی شخصی‌شان، وقوع ناآرامی‌ها و آشوب مدنی قریب‌الوقوع است. منابع در کابل می‌گویند که جنگ قدرت میان جناح‌های طالبان شدت گرفته است، زیرا گروه‌های رقیب خود را به‌عنوان “میانه‌رو” یا به‌عنوان نمایندگان شریعت خداوند بر روی زمین معرفی می‌کنند.
گزینه‌ها این است که هیبت‌الله آخوندزاده، رهبر طالبان، متعصب مذهبی با ارتش خصوصی آموزش دیده، احکامی را صادر می‌کند که زنان را در خانه‌های‌شان محبوس نگه می‌دارد. یا سراج‌الدین حقانی، رهبر شبکه حقانی، به‌تازگی از سوی نیویارک تایمز به‌عنوان «بهترین امید برای تغییر» معرفی شد.
وقتی ترامپ توجهش را به افغانستان و توافق دوحه که در فبروری ۲۰۲۰ با طالبان امضا کرد، معطوف کرد، نیویارک تایمز به‌عنوان بخشی از تلاش گسترده‌تر، حقانی را بدترین گزینه تبلیغ کرد.
در توافق دوحه، ترامپ متعهد شد در ازای شرایطی که اسلام‌گرایان نادیده می‌گیرند، عقب‌نشینی نظامی کند. این موارد شامل احترام به حقوق زنان، گنجاندن گروه‌های اقلیت قومی و مذهبی در حکومت و اجازه ندادن تروریست‌ها برای تهدید امنیت ایالات متحده یا جاهای دیگر از افغانستان است.
با این همه، سه سال بعد، گزینه‌های اندک روی میز است. گروه‌های مخالف عمدتاً جنگ‌سالارانی هستند که مانند اشرف غنی، آخرین رییس جمهور، با نزدیک شدن طالبان به پیروزی، گریختند. بسیاری آن‌ها افراد فرصت‌طلبی هستند که مشتاق به‌دست آوردن مجدد ثروت و قدرت از دست رفته هستند.
حامد کرزی، رییس جمهور پیشین و عبدالله عبدالله، رییس اجرایی سابق، رهبرانی با ایده‌ها و نفوذ اندک هستند.
در میان سر و صدای خودخواهانه، دو گروه شبه‌نظامی فعال بالاخره حول هدف راهبردی مشترک خود برای رهایی افغانستان از تهدید تروریزم و بازگرداندن کشور به مسیر توسعه دموکراتیک به سبک غربی متحد شده‌اند.
عبدالله خنجانی، مشاور سیاسی جبهه مقاومت ملی، گفت که امیدوار است ترامپ بودجه‌ای که به طالبان می‌رود متوقف کند و طرحی برای حذف آن‌ها پیش از آن که به فاجعه‌ای بین‌المللی مشابه حوادث ۱۱ سپتمبر منجر شود، ارایه دهد.
جبهه مقاومت ملی که به‌رهبری احمد مسعود است، با جبهه آزادی افغانستان به رهبری جنرال یاسین ضیا، رییس پیشین ستاد کل نیروهای مسلح افغانستان، ارتباط دارد و از زمان فروپاشی علیه طالبان جنگیده‌اند.
او گفت: «به‌عنوان یک فرمانده نظامی، من قویاً معتقدم که سقوط افغانستان یک شکست سیاسی بود، نه شکست نظامی. ما در کنار نیروهای امریکایی علیه تروریزم بین‌المللی جنگیدیم، که اکنون به طور غیرقانونی بر افغانستان حاکم است. این فداکاری‌ها مستلزم پاداش است و چیزی که نیاز است، اراده سیاسی در کاخ سفید است.»
نویسنده: لین اودانل
منبع: اسپکتیتر – Spectator
