مترجم: سید طاهر مجاب – خبرگزاری دید
خبرگزاری دید: مارکو روبیو، وزیر امور خارجه امریکا طی چند روز پس از آغاز به کار، هشدار مستقیمی به طالبان داد مبنی بر این‌که اگر همه گروگان‌های امریکایی را آزاد نکنند، ممکن است جوایزی بر سر رهبران آن‌ها تعیین کند.
بزرگ‌ترین فاجعه سیاست خارجی دولت بایدن، عقب‌نشینی پر هرج و مرج و مرگبار از افغانستان در تابستان ۲۰۲۱ بود که در اصل نحوه درک جهان از ایالات متحده را به‌طور کلی تغییر داد.
برای دشمنان امریکا، این امر فرصتی بود برای آزمایش محدودیت‌ها. برای دوستان و شرکا، شک و تردید جدی در مورد عزم و تعهد امریکا ایجاد کرد.
اوکراین نمونه بارز است. شکی نیست که راه مورد نظر کرملین به کیف از کابل می‌گذشت.
روسیه درست چند ماه پس از خروج تحقیرآمیز امریکا از افغانستان تصمیم گرفت در مورد اوکراین اقدام کند. با این حال، اکنون دولت ترامپ این فرصت را دارد که مسیر را اصلاح و احترام را حفظ کند.
اولین و مهم‌ترین درک این است که طالبان دوستان امریکا نیستند و هرگز نخواهند بود. با آن‌که دولت بایدن روابط فعلی را با طالبان حفظ کرد و در حالی که مایک پمپئو، وزیر امور خارجه دوره اول ترامپ به‌طکر مستقیم با آن‌ها مذاکره کرد، یادگیری از این تعاملات ناموفق ضروری است. طالبان تاکنون هیچ تمایلی برای اصلاحات نشان نداده است. از زمان بازگشت به قدرت، آن‌ها صدای مخالفان را خاموش کردند.
نشانه‌های اولیه وجود دارد که دولت ترامپ ممکن است رویکرد متفاوتی را اتخاذ کند.
مارکو روبیو، وزیر امور خارجه، طی چند روز پس از آغاز به کار، هشدار مستقیمی به طالبان داد مبنی بر این‌که اگر همه گروگان‌های امریکایی را آزاد نکنند، ممکن است جوایزی بر سر رهبران آن‌ها تعیین کند. این نوع پیام‌های محکم و قاطع در دوران بایدن وجود نداشت و باید زنگ خطری برای کابل باشد که دولت جدید جدی است.
دولت ترامپ همچنین باید به ناکامی بایدن در تامین امنیت همه افغانستانی‌هایی که در دو دهه گذشته به نیروهای امریکایی و ائتلاف کمک کرده‌اند، رسیدگی کند. قبل از خروج، دولت بایدن بارها وعده داده بود که افغانستانی‌هایی واجد شرایط به ایالات متحده آورده می‌شوند، اما ده‌ها هزار نفر به دلیل تاخیرهای بوروکراتیک و عدم اقدام کانگرس در افغانستان یا کشورهای ثالث سرگردان مانده‌اند.
در حالی که ترامپ مشغول سرکوب مهاجران غیرقانونی است، وضعیت متقاضیان افغانستانی کاملاً مجزا است. آن‌ها جان‌شان را برای حمایت از عملیات نظامی ایالات متحده به خطر انداختند و عمل نکردن امریکا به وعده‌اش به اعتبار و جایگاه اخلاقی ایالات متحده آسیب می‌رساند. به‌رسمیت شناختن این تمایز و اقدام بر اساس آن، سیگنالی قوی می‌فرستد مبنی بر این‌که امریکا به تعهدات خود، حتی در زمان‌های سخت، پایبند است. تلاش مجدد برای تسریع روند رسیدگی به درخواست‌های ویزا و جابجایی امن متحدان افغانستانی باید در اولویت باشد.
از سویی هم، اگر واشنگتن مایل به تعامل با طالبان به‌عنوان حاکمان واقعی افغانستان است، نباید مشکلی در تعامل با نیروهای مخالف وجود داشته باشد.
دولت ترامپ همچنین باید تعامل دیپلماتیک، اقتصادی و تجاری با آسیای مرکزی را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. دولت قبلی پس از خروج از افغانستان، منطقه را تا حد زیادی نادیده گرفت، اما تسلط طالبان فقط اهمیت راهبردی‌اش را افزایش داده است.
رویکرد فعال‌تر در قبال کشورهای آسیای مرکزی از مدت‌ها پیش لازم بوده است. یکی از اقدامات دیپلماتیک قوی این خواهد بود که ترامپ از این منطقه دیدن کند، زیرا تاکنون هیچ رییس‌جمهور امریکایی چنین سفری نکرده است. علاوه بر این، با در نظر داشتن تدوین یک راهبرد جدید برای آسیای مرکزی در سال جاری، اداره ترامپ فرصت دارد تا سیاست منسجم و موثر ایجاد کند که روابط با شرکای منطقه‌ای را تقویت نماید. این سیاست شامل گسترش همکاری‌های اقتصادی، سرمایه‌گذاری در پروژه‌های زیربنایی و افزایش همکاری‌های امنیتی خواهد بود تا اطمینان حاصل شود که این منطقه در برابر تهدیدهای افراط‌گرایانه مقاوم باقی می‌ماند.
در سیاست، تکرار فرصت‌ها نادر است. در جیوپولیتیک، تقریباً امکان‌ناپذیر. اما بازگشت ترامپ به کاخ سفید فرصت بی‌نظیری را برای اصلاح مسیر امریکا در افغانستان فراهم می‌کند.
از طریق تعامل موثرتر با شرکای منطقه‌ای، حمایت از نیروهای مخالف، وفا به وعده‌های امریکا به متحدان افغانستانی و حفظ فشار دیپلماتیک و اقتصادی بر طالبان، اداره ترامپ می‌تواند اعتبار و احترام از دست رفته امریکا را در منطقه بازیابد. اتخاذ این اقدامات نه تنها منافع راهبردی امریکا را تأمین می‌کند، بلکه نشان می‌دهد که ایالات متحده همچنان شریک قابل اعتمادی است.
در حالی که برخی افراد در حلقه داخلی ترامپ ممکن است ترجیح دهند که افغانستان را نادیده بگیرند، اما چنین تصمیمی از نظر سیاست‌گذاری غیرمسئولانه خواهد بود.
با بازگشت ترامپ به کاخ سفید و با داشتن تیم امنیتی که اهمیت جیوپولیتیک گسترده‌تر افغانستان را درک می‌کند، فرصتی برای پیگیری سیاست‌هایی وجود دارد که به نفع امریکا، منطقه و مردم افغانستان خواهد بود.
نویسنده: لوک کافی، پژوهشگر ارشد در انستیتوت هادسن
منبع: عرب نیوز – Arab News