خبرگزاری دید:ممکن است استدلال کنند که مسلمانان در سطح جهان بیشتر از همیشه دخیل شده‌اند، اما این دخیل شدن به اقدامی پایدار و هماهنگ تبدیل نشده است. رهبران کشورهای مسلمان بیانیه‌های با دقت تنظیم‌شده صادر می‌کنند. معترضان در خیابان‌ها فریاد می‌زنند، اما این صداها به ندرت از دایره خودشان عبور می‌کند.
لکه خون غزه نه‌تنها بر دستان اسرائیل، ایالات متحده و غرب است، بلکه دستان دو میلیارد مسلمان‌هایی که شاهدان خاموش این جنایت هستند، نیز به آن آلوده است. یک هفته پیش، مسلمان‌ها در سراسر جهان عید فطر را جشن گرفتند. میلیون‌ها نفر با لباس‌های زیبا، خانه‌های تزئین‌شده و دسرهای شیرین، طبق سنت اسلامی این عید را تجلیل کردند. اما در غزه، عید تحت فشار غم و اندوه عمیق برگزار شد. در یک مقاله سوزناک، ابو بکر عابد روزنامه‌نگار فلسطینی از غزه می‌نویسد: “برای ۵۳۸ روز، من به اشتباه باور داشتم که دنیای مسلمانان به کمک ما خواهد آمد… اکنون از شما می‌پرسم: چگونه می‌توانید خوشحال باشید در حالی که ما در کفن پیچیده‌ایم؟ چگونه می‌توانید بهترین لباس‌ها را بپوشید در حالی که ما در کفن پیچیده‌ایم؟ چگونه می‌توانید از شیرینی‌ها لذت ببرید در حالی که کودکان محله‌ام غذا را از شن‌ها درمی‌آورند؟” او ادامه می‌دهد: “شما به غزه بیشتر نیاز دارید تا غزه به شما.”
سخنان او اغراق نیست. این محکومیت است. همچنین یک هشدار است.
بر بنیاد گزارش الجزیره، از آغاز این جنایت تاکنون بیش از ۶۱ هزار و ۷۰۹ فلسطینی کشته شده‌اند که ۱۷ هزار و ۴۹۲ تن آن‌ها کودک هستند. همچنین ۱۱۱ هزار و ۵۸۸ نفر زخمی شده‌اند و ۱۴ هزار و ۲۲۲ نفر مفقود و گمان می‌رود که مرده باشند.
این آمار شامل مرگ‌هایی نمی‌شود که به دلیل قحطی، سوءتغذیه یا کمبود مراقبت‌های پزشکی از بین رفته‌اند، زیرا بیشتر شفاخانه‌های غزه توسط اسرائیل تخریب شده‌اند و این کشور همچنان ورود داروها و مواد پزشکی ضروری را مسدود کرده است. با این حال، حال و هوا در بسیاری کشورهای مسلمان، هرچند همدردانه، به نظر می‌رسد که جدا از واقعیت باشد. همدلی بدون اقدام، همدستی است. باید از خود بپرسیم: آیا آنچه که ما برای غزه و باقی مناطق فلسطین اشغالی انجام داده‌ایم، واقعاً کافی بوده است؟
اگرچه برخی ممکن است استدلال کنند که مسلمانان در سطح جهان بیشتر از همیشه دخیل شده‌اند، اما این دخیل شدن به اقدامی پایدار و هماهنگ تبدیل نشده است. رهبران کشورهای مسلمان بیانیه‌های با دقت تنظیم‌شده صادر می‌کنند. معترضان در خیابان‌ها فریاد می‌زنند، اما این صداها به ندرت از دایره خودشان عبور می‌کند.
در ۷ مارچ ۲۰۲۵، نیوزویک گزارش داد که عربستان سعودی قصد دارد ۱.۳ تریلیون دالر در ایالات متحده سرمایه‌گذاری کند. در ۲۱ مارچ ۲۰۲۵، رویترز گزارش داد که امارات متحده عربی پس از دیدار با ترامپ در کاخ سفید، موافقت کرده است که ۱.۴ تریلیون دالر در اقتصاد ایالات متحده سرمایه‌گذاری کند. این در حالی است که کشورهای مسلمان مانند عربستان سعودی، ترکیه، پاکستان، ایران و مصر در میان ۲۰ نیروی نظامی برتر جهان قرار دارند و سعودی‌ها بزرگ‌ترین بودجه نظامی را در میان کشورهای مسلمان دارند.
در همین حال، خون در خیابان‌های غزه جریان دارد. در ۲۴ مارچ ۲۰۲۵، اسرائیل حسام شبات، روزنامه‌نگار را ترور کرد. چند ساعت پیش از قتل او، شبات از مسلمانان خواسته بود که کمک کنند، اما نه از دولت‌های‌شان. غزه نباید قبرستان جایگاه اخلاقی دنیای مسلمانان باشد.
اگر حتی بخشی از قدرت اقتصادی، سیاسی و نظامی مسلمانان با اتحاد برای غزه به کار گرفته می‌شد، این مکان می‌توانست نماد نقطه‌عطف دنیای مسلمانان باشد. شبات که همه چیز خود را فدای این قضیه کرده بود، این کلمات را برای ما به جا گذاشت: “از شما می‌خواهم که از سخن گفتن درباره غزه دست نکشید. نگذارید جهان از آن چشم بپوشد. ادامه دهید، داستان‌های ما را بگویید تا فلسطین آزاد شود.”
ترجمه و تلخیص: سیدطاهر مجاب – خبرگزاری دید
نویسنده: سلیمه گل
منبع: موندویس – Mondoweiss