خبرگزاری دید: سلیمه، مادر سه کودک و باردار با نوزادی در راه، یکی از صدها هزار پناهجوی افغانستانی بود که طی هفته‌های اخیر، ناگزیر به بازگشت از پاکستان به افغانستان شدند.
در جریان سفر شش‌روزه و طاقت‌فرسای خود از کراچی به مرز افغانستان، او در ۲۱ اپریل در شرایطی بسیار دشوار و در میان ازدحام و بی‌نظمی در گذرگاه مرزی، نوزادش را به‌دنیا آورد؛ در نقطه‌ای که روزانه تا ۶ هزار نفر با امید به آینده‌ای بهتر از آن عبور می‌کنند.
سلیمه می‌گوید: «این تجربه بسیار تلخ و دردناک بود. از نظر جسمی در وضعیت وخیمی بودم، فشار خونم بالا بود و هیچ فرد متخصصی برای کمک حضور نداشت. تنها چند زن سالخورده سعی کردند من را یاری دهند. پس از زایمان، به‌مدت پنج ساعت بیهوش بودم و هنوز نمی‌دانم چه شد که به هوش آمدم. وقتی چشمانم را باز کردم، دخترم گرسنه بود و من به دلیل کمبود غذا، توان شیردهی نداشتم. برای حفظ جانش، به او چای شیرین دادم. هیچ لباسی نداشت، فقط با تکه‌ای پارچه او را پوشاندم.»
دو روز پس از تولد نوزاد، خانواده سلیمه به اردوگاه تخت‌پل (انزکی) در ولایت قندهار رسیدند.
درباره نام نوزادش، سلیمه می‌گوید: «در این شرایط سخت هنوز فرصت نکرده‌ایم برایش نامی انتخاب کنیم. پدرش گاهی او را با مهر، مهاجره (به معنای مهاجر) صدا می‌زند، چرا که او در تبعید و دور از سرزمین مادری‌مان به دنیا آمد.»
نگرانی از آینده همچنان در سخنان سلیمه موج می‌زند: «آینده‌مان مبهم و آکنده از دشواری است. ما به دلیل ناامنی و بحران اقتصادی کشور را ترک کردیم. شنیده‌ام اوضاع کمی بهتر شده، اما هنوز فرصت شغلی وجود ندارد. ما هیچ پس‌انداز یا سرپناهی نداریم و نمی‌دانم زندگی را چگونه باید از نو آغاز کنیم. تنها امید ما به کمک‌های نهادهای بشردوستانه است؛ هیچ تکیه‌گاه دیگری نداریم.»
سازمان ملل اعلام کرد که طی ۸ ماه گذشته بیش از یک میلیون نفر از پاکستان به افغانستان بازگشته‌اند و بار سنگینی روی دوش جامعه آسیب‌پذیر می‌گذارد.