اهداف پنهان پشت جنگ هند ـ پاکستان

پس از حمله ۲۲ اپریل ۲۰۲۵ در پهلگام، منطقه‌ای در کشمیر تحت کنترول هند که به کشته شدن ۲۶ غیرنظامی انجامید، دولت راست‌گرای بهاراتیا جاناتا (BJP) به رهبری نارندرا مودی وعده حمله به مخفی‌گاه‌های تروریستی در پاکستان را داد. در پاکستان، حکومت واقعی در دستان ارتش است که با عنوان «ساختار» (The Establishment) شناخته می‌شود. این نهاد از دوران جنگ سرد و با کمک مالی سیا و غرب، حامی گروه‌های افراط‌گرای اسلامی بوده است. با این حال، پاکستان همچنان خود را قربانی نشان می‌دهد.

گرچه اکنون آتش‌بس برقرار است، اما سایه جنگ همچنان بر سر دو کشور سنگینی می‌کند.
هدفم از نوشتن این مطلب هشدار به مردم عادی هند و پاکستان است تا فریب ملی‌گرایی افراطی حاکمان‌شان را نخورند. با شناخت عمیق از دو کشور و سال‌ها زندگی در پاکستان و سفرهای متعدد به هند، با اطمینان می‌گویم: طبقه حاکم در دو کشور یا جنگ را آغاز کرده‌اند یا وانمود می‌کنند که در حال جنگ‌اند تا قدرت خود را حفظ کنند و از پاسخ‌گویی به اعتراضات ناشی از وعده‌های شکست‌خورده طفره بروند؛ همان‌گونه که سال گذشته در بنگلادش اتفاق افتاد.

نارندرا مودی که از ۲۰۱۴ قدرت را در دست دارد با وعده‌هایی چون «هند پاکیزه» و «ریشه‌کنی فقر» به قدرت رسید، اما نتیجه‌ای جز تشدید نابرابری اقتصادی نداشته است. در ۲۰۲۴، دومین موج بزرگ‌ترین اعتراض‌های کشاورزان و کارگران صنعتی شکل گرفت. در حالی که میلیون‌ها نفر بی‌خانمان‌اند، ثروتمندترین فرد هند، موکش آمبانی، مالک گران‌ترین خانه جهان است. فجایع زیست‌محیطی، تجاوز جنسی توسط مقامات و گرسنگی مطلق بخشی از واقعیت تلخ هند است.

در پاکستان نیز اوضاع اسفبار است. نخست‌وزیر شهباز شریف خود اذعان کرده است که سایر کشورها، پاکستان را به چشم کشور گدا می‌بینند. فقر و گرسنگی گسترده موجب قتل اعضای خانواده توسط سرپرستان شده است. اقلیت‌های دینی مورد حمله‌اند و بازیکنان تیم ملی کریکت بیشتر شبیه مبلغین دینی‌اند تا ورزشکار.

در هر دو کشور، حکومت‌های فئودالی‌ ـ سرمایه‌داری هیچ راه‌ حلی برای مشکلات مردم ندارند جز توسل به جنگ. جنگ برای طبقه حاکم سودآور است و رنج آن بر دوش مردم می‌افتد.

در سال‌های آینده، همین جنگ بهانه‌ای خواهد شد برای پنهان‌سازی ناکامی‌های داخلی.
به‌عنوان یک افغانستانی، به مردم هند و پاکستان می‌گویم که فریب حاکمان جنگ‌طلب را نخورند. صلح را انتخاب کنید، چرا که تنها برندگان این جنگ، طبقه بالا و نخبه خواهند بود و بازندگان واقعی، مردم عادی هستند.
نه به همه جنگ‌های ناعادلانه در جهان!

ترجمه و تلخیص: سید طاهر مجاب – خبرگزاری دید
نویسنده: کیوان
منبع: سیاست جدید – New Politics