چرا حکومت طالبان پایدار خواهد ماند
خبرگزاری دید: حکومت طالبان نه بهدلیل پذیرش بینالمللی، بلکه بهسبب همسویی منافع منطقهای، مشروعیت داخلی، و اولویتهای جهانیِ مبتنی بر ثبات، در جای خود باقی ماندهاست. هیچ قدرت منطقهای یا جهانی در حال حاضر تغییر حکومت در افغانستان را مطلوب نمیداند و هیچیک نیز حاضر نیست هزینههای سنگین لازم برای برکنارکردن طالبان را بپردازد.
با وجود محکومیتهای گسترده بینالمللی و انزوای نسبی دیپلماتیک، حکومت طالبان بهاحتمال زیاد در آینده قابل پیشبینی در قدرت باقی خواهد ماند. پس از بازگشت طالبان به کابل در آگست ۲۰۲۱، بسیاری تحلیلگران فروپاشی این حکومت را بهدلیل رکود اقتصادی، اختلافات داخلی یا ظهور مقاومت مسلحانه پیشبینی میکردند. با گذشت بیش از چهار سال، این پیشبینیها محقق نشده است. در عوض، طالبان کنترل سرزمینی خود را تثبیت کرده، اپوزیسیون سازمانیافته را به حاشیه رانده و با کشورهای همسایه وارد تعاملات عملگرایانه شدهاست.
دوام حاکمیت طالبان حاصل سه عامل بههمپیوسته است:
۱) قدرتهای منطقهای و جهانی بهطور فزایندهای ثبات افغانستان را بر تحول سیاسی ترجیح میدهند و از دید آنان، بازگشت درگیری و جنگ تهدیدی بزرگتر از حاکمیت طالبان برای منافعشان است؛
۲) بنیانهای ایدئولوژیک طالبان، کارایی فشارهای خارجی و سیاست شناسایی مشروط را بهشدت محدود میکند؛
۳) ساختار اجتماعی افغانستان، مقاومت تاریخی این کشور در برابر اصلاحات رادیکال، و نبود یک مرجع جایگزینِ معتبر که بتواند کل کشور را اداره کند، از درون به تقویت کنترل طالبان میانجامد.
مجموع این عوامل نشان میدهد که ادامه حاکمیت طالبان، در شرایط کنونی، کمهزینهترین و کمبیثباتکنندهترین سناریو است. تلاش برای تحمیل یا اعمال فشار بهمنظور تغییر رژیم یا اجرای اصلاحات رادیکال، خطر شعلهورشدن دوباره جنگ داخلی، تجزیه عملی قلمرو و بیثباتی منطقهای را به همراه دارد.
حکومت طالبان نه بهدلیل پذیرش بینالمللی، بلکه بهسبب همسویی منافع منطقهای، مشروعیت داخلی، و اولویتهای جهانیِ مبتنی بر ثبات، در جای خود باقی ماندهاست. هیچ قدرت منطقهای یا جهانی در حال حاضر تغییر حکومت در افغانستان را مطلوب نمیداند و هیچیک نیز حاضر نیست هزینههای سنگین لازم برای برکنارکردن طالبان را بپردازد.
در داخل کشور، انسجام ایدئولوژیک طالبان، اقتدار متمرکز و مشروعیت دینی، میزان نارضایتی را کاهش داده و اپوزیسیون سازمانیافته را به حاشیه رانده است. از نظر تاریخی نیز طالبان نشان دادهاند که در برابر فشارهای خارجی تابآوری بالایی دارند: آنان تنها در ۲۰۰۱ و از طریق مداخله نظامی بینالمللی از قدرت کنار زده شدند، اما حتی در دوران اشغال نیز شبکه گستردهای از «حکمرانی در سایه» را حفظ کردند.
در مجموع، این پویشها—ترجیح جهانی و منطقهایِ ثبات، مقاومت ایدئولوژیک طالبان در برابر فشار خارجی، و نبود بازیگران داخلی یا خارجیِ قادر به جایگزینی حکومت کنونی—توضیح میدهد که چرا طالبان احتمالاً در آینده قابل پیشبینی در قدرت باقی خواهند ماند. در چارچوب محدودیتهای ساختاری موجود، حاکمیت طالبان کمبیثباتکنندهترین گزینه است، صرفنظر از میزان تایید یا مخالفت بینالمللی.
ترجمه و تلخیص: سیدطاهر مجاب – خبرگزاری دید
نویسنده: فیلیپ ایسی
منبع: جیوپولیتیکال مانیتور – Geopolitical Monitor