ارگ و طالبان

تا دیروز صبح از مذاکره حرف می‌زدید و برای این کار «شورای عالی صلح» را ایجاد کرده‌اید. ولی در میان روز وقتی‌که ترامپ، بادار شما گفت با طالبان مذاکره نمی‌کنیم، اعلامیه پر طمطراق «صلح را در میدان جنگ بدست می‌آوریم» را بیان کردید.

۱ ـ ارگ‌نشینان سیاستمدار نیستند، اپورتونیست‌های(فرصت‌طلب) جاه‌طلب و بدون یک خط هدایت کننده‌اند. شاه حسین مرتضوی که آدم سیاسی نیست، یک روزنامه نگاریست که از نگاه ادبی خوب می‌نویسد ولی از لحاظ سیاسی حرف‌هایش تو خالی است، بهترین کسی است که افکار تو خالی اشرف غنی را به مردم برساند. از شاهکارهای امروزی وی (هر روز از این در فشانی‌ها می‌کند):« ستیزه‌جویان این گروه با حملات انتحاری اخیر از خط سرخ عملاً عبور کردند».
بگذریم از این‌که میان یک ستیزه‌جو و یک تروریست فرسخ‌ها فرق وجود دارد و یک طفل مکتبی هم تفاوت میان آن‌ها را می‌داند. ما کشف کردیم که طالبان تا حالا عملاً از خط سرخ عبور نکرده بودند. با حمله اخیر در کابل از این خط گذشتند. مگر این توهینی به شهدای جنبش روشنایی، جنبش رستاخیز، هزاران قربانی حملات تروریستی در کابل و ولایات و هزاران اعضای نیروهای امنیتی که زیر گلوله و بمب طالبان کشته شده نیست؟
۲ ـ اشرف غنی دیروز طالبان را مورد خطاب قرار داده گفت:« آن‌ها به امر باداران خود مسئولیت حمله کابل را بعهده گرفتند». بازهم گذشته از این‌که می‌توان به وی گفت جناب غنی، به نظر شما طالبان ناحق مسئولیت حمله را بدوش گرفتند، می‌توان گفت مگر شما چکار کردید. تا دیروز صبح از مذاکره حرف می‌زدید و برای این کار «شورای عالی صلح» را ایجاد کرده‌اید. ولی در میان روز وقتی‌که ترامپ، بادار شما گفت با طالبان مذاکره نمی‌کنیم، اعلامیه پر طمطراق «صلح را در میدان جنگ بدست می‌آوریم» را بیان کردید. هر کس بادارش. ولی مردم بادار نمی‌خواهند. مردم نمی‌خواهند یک کشور خارجی سرنوشت آن‌ها را تامین کند، فرق ندارد پاکستان یا امریکا یا یک کشور دیگر باشد.
وانگهی، حتا شما توانایی خواندن چند حرف یک دیوانه دیگر -ترامپ- را ندارید. ترامپ گفت:« در اوضاع فعلی که از راست و چپ طالبان آدم می‌کشند مذاکره نمی‌کنیم» ولی او علاوه کرد «شاید در آینده مذاکره کنیم». حتا ترامپ کمی عقل دارد که دروازه‌ها را کاملاً نبندد. از طرف دیگر، کدام عقل سلیم حکم می‌کند که در چنین شرایطی پشت میز مذاکره نشست؛ مگر امضای تسلیمی یک مذاکره شرایط دارد، آتش بس رسمی یا عملی اجرا می‌شود، مقدمات مذاکره بطور مخفی آماده می‌شود. وقتی که اوضاع بطور نسبی کمی آرام شد مذاکره شروع می‌شود. همیشه همین‌طور بوده. ولی شما مردم افغانستان را بی‌فرهنگ سیاسی مانند خود تصور می‌کنید و هر چه خواستید بیان می‌کنید.
از صفحه فيسبوک داكتر كريم پاكزاد