نویسنده: دکتر خالدین ضیائی _ خبرگزاری دید
خبرگزاری دید: آن‌ها تحت عنوان “تاجر ملی” به‌طور شبانه‌روزی در تخریب منافع ملی کشور فعالیت می‌کردند و عملکردشان شبیه به باندهای تبهکار، اما به‌مراتب خطرناک‌تر از آن‌ها بوده است. زیرا این افراد تحت پوشش “تاجر ملی” متعهد شده‌اند که منابع زیرزمینی کشور را در جهت منافع حامیان استخباراتی و شرکای تجاری خارجی خود به کار گیرند.
تاجران مشهور و سرشناسی که در کشور ما به آن‌ها “تاجران ملی” اطلاق می‌شود، بر اساس فهرست ثبت‌شده در وزارت تجارت و اتاق تجارت، بیش از ۱۰۰۰ نفر تخمین زده شده‌اند.
ثروت این تاجران ملی بادآورده و نامشروع بوده و در دوران جمهوری، از طریق رشوه، تجارت‌های غیرقانونی و همکاری با شبکه‌های استخباراتی کشورهای منطقه و جهان به دست آمده است.
آن‌ها تحت عنوان “تاجر ملی” به‌طور شبانه‌روزی در تخریب منافع ملی کشور فعالیت می‌کردند و عملکردشان شبیه به باندهای تبهکار، اما به‌مراتب خطرناک‌تر از آن‌ها بوده است. زیرا این افراد تحت پوشش “تاجر ملی” متعهد شده‌اند که منابع زیرزمینی کشور را در جهت منافع حامیان استخباراتی و شرکای تجاری خارجی خود به کار گیرند.
بر اساس گزارش‌های کشفی، اطلاعاتی و تحلیلی اندیشکده گفتمان تعلیمی ملت، حدود ۱۰۰۰ تاجر ملی در افغانستان، که دارایی آن‌ها بین ۵ میلیون تا ۵ میلیارد دالر برآورد می‌شود، طی نزدیک به چهار سال گذشته ماهانه بین ۱۰,۰۰۰ تا ۱۰۰,۰۰۰ دالر آمریکا تحت عنوان مالیات، زکات یا کمک به مقامات حکومت‌سرپرست پرداخت کرده‌اند. در مجموع، حداقل ۵۵ تا ۶۰ میلیون دالر در ماه از سوی این تاجران با رضایت خودشان به امارت طالبان پرداخت شده است.
برآوردهای سالانه نشان می‌دهد که تاجران ملی افغانستان بین ۷۶۰ میلیون تا ۱ میلیارد دالر را به‌طور داوطلبانه به حکومت سرپرست پرداخت کرده‌اند. اکنون که نزدیک به چهار سال از حاکمیت مجدد امارت طالبان می‌گذرد، تنها تاجران ملی کشور حدود ۴ میلیارد دالر تحت عناوین مالیات، زکات یا کمک مالی، با رضایت خودشان به طالبان پرداخت کرده‌اند.
در تلاش برای بررسی صحت این اطلاعات، سعی کردیم با رئیس اتحادیه تاجران ملی و رئیس اتاق تجارت کشور تماس بگیریم، اما متأسفانه هر دو از ارائه هرگونه اطلاعات در این زمینه خودداری کردند.
با وجود توانایی‌های مالی هنگفت، تاجران ملی کشور هیچ‌گونه کمک قابل توجهی به ملت مظلوم، فقرا، یتیمان، بیوه‌ها، زندانیان و حتی معتادان مواد مخدر ارائه نکرده‌اند. در طی چهار سال گذشته، بارها از طریق رسانه‌های اجتماعی شاهد بودیم و شنیدیم که ده‌ها خانواده فقیر در کابل برای زنده ماندن فرزندان خردسال خود، کودکان نسبتاً بزرگ‌ترشان را به فروش رسانده‌اند.
پس چرا مردم سکوت کرده‌اند؟
امکانات مالی، رشوه، زکات و خیرات برای مقامات امارت طالبان به‌وفور فراهم است، اما در مقابل، ملت مظلوم، فقیر، بی‌پناه و درمانده از هیچ کمکی برخوردار نیست. آن‌ها تنها و بی‌پناه، در کشاکش میان مرگ و زندگی، با گرسنگی، بیماری‌های مهلک و سرمای کشنده طبیعت دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
پس شما مردم نیز مسئول درجه‌یک در پاسخگو ساختن و محاسبه تاجران ملی کشور هستید.