خبرگزاری دید: کابل، پایتخت، با بحرانهای شدید و درهمتنیدهای مواجه است که زندگی ساکنان آن، بهویژه مهاجران تازهوارد، را بهشدت تحت تأثیر قرار داده است. کمبود شدید آب آشامیدنی، افزایش بیرویه قیمت مسکن، گرانی کالاهای اساسی، بیکاری گسترده، فقر مزمن، محرومیت زنان از تحصیل و اشتغال و آلودگی شدید هوا، کابل را در مسیر یک فروپاشی تدریجی شهری قرار دادهاند.
در حالی که پایتخت کشور به دلیل تمرکز نهادهای سیاسی، اقتصادی و آموزشی، مقصد اصلی مهاجرانی است که از کشورهای همسایه بازمیگردند، زیرساختهای شهری آن سالها است با بار اضافه جمعیت و مدیریت ناکارآمد فرسوده شدهاند. آمارها نشان میدهد سطح آبهای زیرزمینی کابل در دهه اخیر بیش از ۳۰ متر کاهش یافته و بسیاری از چاهها خشک شدهاند. گاردین حتی از کابل بهعنوان «اولین شهر مدرن بدون آب» یاد کرده است.
در کنار بحران آب، بازار مسکن نیز با شوک قیمتی بیسابقهای روبرو است. اجارهها سر به فلک کشیده و بسیاری از بازگشتکنندگان حتی توان اجاره خانه ندارند. قیمت مواد غذایی، انرژی و دوا نیز در سطحی غیرقابل تحمل قرار گرفته، در حالی که درآمدها ثابت مانده یا حتی کاهش یافته است.
از سوی دیگر، ممنوعیت تحصیل دختران و محدودیت گسترده فعالیت زنان در جامعه توسط حکومتسرپرست ، آینده نیمی از جمعیت را با ابهام جدی روبرو کرده است. آلودگی شدید هوا نیز سلامت عمومی را به خطر انداخته و به شیوع بیماریهای تنفسی دامن زده است.
تمامی این مشکلات، نتیجه دههها توسعه نامتوازن، فساد سیستماتیک و نبود برنامهریزی شهری علمی است. بدون دخالت فوری، سرمایهگذاری در زیرساختها، و اصلاحات ساختاری، کابل ممکن است در آیندهای نزدیک به شهری غیرقابل سکونت بدل شود.
نجات کابل مستلزم تغییر رویکرد بنیادین در مدیریت شهری، حمایت جامعه جهانی و بهکارگیری سیاستهای پایدار و مردممحور است؛ چرا که سرنوشت این شهر گرهخورده با سرنوشت میلیونها شهروندی است که زندگیشان را به امید بازگشت، به آن گره زدهاند.
خبرگزاری دید