اعمالالگوی کوریایشمالی در افغانستان؛ طالبان میان تهدید و بقا
خبرگزاری دید: در شرایطی که فشارها بر حکومت طالبان از داخل و خارج افزایش یافته، پرسش کلیدی این است که آیا خاموشی اینترنت آغاز یک سیاست پایدار در افغانستان خواهد بود یا صرفاً واکنشی موقت به بحرانهای احتمالا درازمدت؟
قطعی بیسابقه اینترنت در افغانستان که دو روز ادامه داشت، نه تنها پرسشهایی درباره اختلافات درونی حکومت طالبان برانگیخت، بلکه بسیاری از ناظران آن را نشانهای از تلاش رهبری این گروه برای بقا از طریق الگوی پنهانکاری مشابه کوریای شمالی دانستند.
قطعی سراسری اینترنت در افغانستان، که از دوشنبه آغاز و تا عصر چهارشنبه ادامه یافت، کشور را برای نخستین بار به سکوت و بیخبری مطلق فرو برد. هرچند حکومت طالبان بخشی از خدمات را دوباره فعال کرد، اما این اقدام موجی از واکنشهای داخلی و بینالمللی به دنبال داشت و تحلیلگران دلایل متعددی را برای آن مطرح میکنند.
از یکسو، شایعات درباره برکناری سراجالدین حقانی از وزارت داخله و گمانهزنیها پیرامون تشدید شکاف میان جناح قندهار و شبکه حقانی، توجهها را به بحران درونی حکومت طالبان جلب کرد.
از سوی دیگر، رد پای تهدیدهای خارجی نیز پررنگ است. تهدید اخیر دونالد ترامپ درباره بازپسگیری پایگاه بگرام، گزارشها از تحرکات اطلاعاتی آمریکا و فشارهای فزاینده پاکستان، نگرانی طالبان از آسیبپذیری امنیتی را افزایش داده است. برخی تحلیلگران معتقدند کابل با قطع اینترنت در پی کنترل جریان اطلاعات و جلوگیری از افشای تحرکات نظامی یا سیاسی بوده است.
به باور بسیاری، حکومت طالبان اکنون در برابر ترکیبی از تهدیدهای داخلی و خارجی قرار دارد و به همین دلیل، راهکار تازهای برای بقا یافته است: خاموش کردن اینترنت و حرکت به سمت الگوی بستهتر حکمرانی.
هبتالله آخوندزاده این اقدام را «خیرخواهی» توصیف کرده، اما واقعیت این است که چنین روندی افغانستان را به مسیری شبیه به مدل «کوریای شمالی» سوق میدهد؛ مدلی که بر انزوا، کنترل شدید اطلاعات و سرکوب جریان آزاد دادهها استوار است.
در شرایطی که فشارها بر حکومت طالبان از داخل و خارج افزایش یافته، پرسش کلیدی این است که آیا خاموشی اینترنت آغاز یک سیاست پایدار در افغانستان خواهد بود یا صرفاً واکنشی موقت به بحرانهای احتمالا درازمدت؟
خبرگزاری دید