مترجم: سید طاهر مجاب – خبرگزاری دید
خبرگزاری دید: جامعه بین‌المللی باید به تعهداتش در قبال پناهندگان عمل کند. بسیاری از کشورهای غربی متعهد شده بودند افغانستانی‌هایی را که در جریان “جنگ علیه تروریزم” ایالات متحده به آن‌ها خدمت کرده بودند، بپذیرند. تحقق این وعده‌ها بسیار مهم است.
پاکستان از دیرباز پناهگاهی برای افغانستانی‌ها بوده است؛ بیش از ۴۰ سال میزبان نزدیک به ۴ میلیون پناهنده. ارقام، در حالی که سخاوت این کشور را برجسته می‌کند، اما همچنین بر چالش‌های مهمی که در رابطه با محدودیت‌ها در زمینه منابع و مهم‌تر از آن امنیت است، تاکید دارد. این نگرانی‌ها همه مشروع هستند. بنابراین تمایل اسلام‌آباد برای بازگرداندن شهروندان افغانستان بدون مدرک، خالی از لطف نیست. با این حال، گزارش‌هایی مبنی بر آغاز مرحله دوم عملیات بازگشت به وطن در تابستان امسال منتشر شده است که این بار شامل پناهندگان دارای اسناد (دارندگان کارت شهروندی افغانستان) نیز می‌شود.
وزارت خارجه پاکستان از ارایه پاسخ مشخص خودداری کرده و گفته است «تدابیر متعددی در دست بررسی و بحث هستند».
در همین حال، در پس زمینه چنین گزارش‌هایی، طا-لبان افغانستان از پاکستان خواسته‌اند که از تصمیم‌گیری‌های یک‌جانبه در این زمینه خودداری کند. درخواست آن‌ها نیز بجا است. چنین فرآیندی باید به درستی، از طریق گفت‌وگو و با پایبندی به قوانین بین‌المللی مدیریت شود.
در حالی که درخواست طا-لبان برای رفتار محترمانه با شهروندانش موجه است، اما آن‌ها باید بپذیرند که این پناهندگان اساساً شهروندان خودشان هستند. اگرچه بسیاری از پناهجویان فقط پاکستان را به عنوان خانه خود می‌شناسند، اما افغانستان کشور مبدأ آن‌ها است و باید از آن‌ها استقبال مناسبی صورت گیرد.
برای طا-لبان حیاتی است که مسئولیت خود را در قبال آن‌ها به خاطر داشته باشند. کابل باید حقوق شهروندان عودت کننده را تضمین و نوعی حکومت‌داری را اتخاذ کند که از اشتباهات گذشته که منجر به جابجایی دسته‌جمعی شده است، اجتناب شود.
استقبال از عودت کنندگان به گونه‌ای که حقوق آن‌ها رعایت موفقانه در جامعه افغانستان مدغم شوند، بسیار مهم است.
علاوه بر این، جامعه بین‌المللی باید به تعهداتش در قبال پناهندگان عمل کند. بسیاری از کشورهای غربی متعهد شده بودند افغانستانی‌هایی را که در جریان “جنگ علیه تروریزم” ایالات متحده به آن‌ها خدمت کرده بودند، بپذیرند. تحقق این وعده‌ها بسیار مهم است.
بسیاری پس از بازگشت طا-لبان به کابل، پاکستان را به‌عنوان نقطه مهاجرت انتخاب کردند، اما حتی پس از بیش از دو سال، آن‌ها در بلاتکلیفی هستند. برای پاکستان، رسیدگی به نگرانی‌های معتبرش از طریق فرآیند بازگشت داوطلبانه، منظم و انسانی ضروری است. سخاوت چندین دهه این کشور نسبت به پناهجویان قابل ستایش است، اما مسیر پیش رو به برنامه‌ریزی دقیق، همکاری بین‌المللی و تلاش هماهنگ با حکومت افغانستان نیاز دارد. نقش سازمان‌هایی مانند کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در تسهیل این روند حیاتی است. هدف باید یک آینده صلح‌آمیز و با ثبات برای همه باشد.
منبع: داون – Dawn
