چگونه غرب افغانستان را ویران کرد؟

خبرگزاری دید: ایالات متحده و بریتانیا در ۲۰۰۱ با ادعای آوردن «آزادی»، «دموکراسی» و «حقوق زنان» به افغانستان حمله کردند. آن‌ها رژیمی فاسد متشکل از جنگ‌سالاران، تبهکاران و قاچاقچیان مواد مخدر را بر سر کار آوردند و راه را برای بازگشت طالبان هموار ساختند.

رسوایی افشای اطلاعات افغانستانی‌ها، ردپای ویرانی‌ای را نشان می‌دهد که اشغال ۲۰ ساله غرب بر این کشور بر جا گذاشته است.
ایالات متحده و بریتانیا در ۲۰۰۱ با ادعای آوردن «آزادی»، «دموکراسی» و «حقوق زنان» به افغانستان حمله کردند. آن‌ها رژیمی فاسد متشکل از جنگ‌سالاران، تبهکاران و قاچاقچیان مواد مخدر را بر سر کار آوردند و راه را برای بازگشت طالبان هموار ساختند.
اشغال غرب، افغانستان را به فقر کشاند. زمانی که نیروهای ائتلاف امریکایی و بریتانیایی در ۲۰۲۱ این کشور را ترک کردند، افغانستان در شاخص توسعه انسانی سازمان ملل، در رتبه ۱۶۹ از ۱۸۹ کشور قرار داشت—یعنی یکی از فقیرترین‌های جهان.
اشغال غرب، زنان را آزاد نکرد. بلکه با نیروهایی همکاری داشت که حقوق زنان را سرکوب می‌کردند.
یکی از زنان دیپلمات افغانستان گفت: «حمایت از زنان چیزی‌ست که فقط در حرف گفته می‌شود، اما پول و کمک‌ها هیچ‌وقت به آن‌ها نمی‌رسد. همه‌اش در فساد و هیولای جنگ بلعیده می‌شود.»
این دیپلمات هشت سال پس از تهاجم، در حال ارایه شهادت به هیئت کمک سازمان ملل در افغانستان بود. این هیئت گزارش داد: «واقعیت امروز این است که زندگی زنان افغانستان به‌شدت با خشونت به خطر افتاده و از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی خود محروم شده‌اند.»
غرب تهاجم خود را به‌عنوان «مداخله بشردوستانه» در دفاع از افغانستانی‌ها جلوه داد. این امر فقط تبلیغاتی برای توجیه اهداف امپریالیستی امریکا و بریتانیا بود.
یک مقام ارشد اطلاعاتی بریتانیا گفته بود: «داشتن منطق انسانی همیشه برای دولت‌هایی که می‌خواهند دل خوانندگان روزنامه گاردین را به‌دست آورند مفید است.»
حملات تروریستی القاعده به برج‌های دوقلو و پنتاگون در ۱۱ سپتمبر، امریکا را به لرزه انداخت. جورج بوش، رییس‌جمهور وقت امریکا، تصمیم گرفت با نیروی نظامی عظیم پاسخ دهد. اما هدف او کجا بود؟ متحد قدرتمند امریکا، عربستان سعودی—جایی که بن‌لادن و بیشتر هواپیماربایان از آن آمده بودند؟نه.

امریکا تصمیم گرفت افغانستان، یکی از ضعیف‌ترین و فقیرترین کشورهای جهان، را هدف قرار دهد. بن‌لادن در افغانستان پنهان شده بود، اما حاکمان وقت، طالبان، هیچ ارتباطی با القاعده یا ۱۱ سپتمبر نداشتند.
افغانستان نخستین قربانی پروژه‌ای بزرگ‌تر بود—«پروژه‌ای برای قرن جدید امریکایی».
پس از پایان جنگ سرد در سال ۱۹۹۱، امریکا تنها ابرقدرت نظامی جهان بود. اما بخش‌هایی از طبقه حاکم امریکا می‌دانستند که در دهه‌های آینده با رقابت اقتصادی از سوی قدرت‌های نوظهوری چون چین روبه‌رو خواهند شد.
آن‌ها برای غلبه بر این افول نسبی اقتصادی، به زور عریان نظامی روی آوردند—و تسلط بر خاورمیانه و منابع عظیم نفت آن موضوع کلیدی بود.
امریکا نیازی به تصاحب مستقیم نفت نداشت، اما می‌خواست کنترل این منبع کلیدی سرمایه‌داری جهانی را به‌دست گیرد تا به رقبا نشان دهد که هنوز قدرت اول جهان است.
دولت بوش شیفته حمله به عراق بود—که در سال ۲۰۰۳ آن را اشغال کرد—و افغانستان را موضوعی فرعی می‌دید. اما بوش حملات ۱۱ سپتمبر را بهانه‌ای مناسب برای راه‌اندازی «جنگ علیه ترور» دید—در حقیقت جنگی برای حفظ سلطه امریکا در خاورمیانه.
بنابرین، افغانستان نخستین قربانی امپریالیسم امریکا در این نبرد برای کنترل منطقه شد.
در ۲۰۲۱، امریکا و بریتانیا مجبور به عقب‌نشینی شدند، رژیم دست‌نشانده‌شان فرو پاشید و طالبان دوباره قدرت را به‌دست گرفتند. غرب رژیم جدید را تحریم کرد و فقر و رنج مردم افغانستان را دوچندان ساخت.
میراث خونین اشغال غرب همچنان ادامه دارد.

رابطه ویژه، رژیم دست‌نشانده و سایر جنایات بریتانیا
دولت بریتانیا نقش پلیدی در افغانستان ایفا کرد—همه در راستای «رابطه ویژه» با امریکا.
تونی بلر، نخست‌وزیر وقت بریتانیا، مصمم بود جایگاه بریتانیا را به‌عنوان شریک کوچک‌تر امپریالیسم امریکا تثبیت کند.
در خاطراتش که در ۲۰۱۰ منتشر شد، این جنایتکار جنگی نوشت که افسوس می‌خورد از این‌که امریکا و بریتانیا به سوریه و ایران هم حمله نکردند.
برای بلر، رابطه ویژه به «بهای خون» تمام شد. او توضیح داد که امریکا باید بداند بریتانیا «هنگام شروع تیراندازی حاضر خواهد بود». این «بهای خون» را مردم افغانستان با قتل و شکنجه پرداختند.
بریتانیا زندان مخفی‌ای را در کمپ باستین اداره می‌کرد که افغانستانی‌ها را بدون اتهام و به‌طور نامحدود در آن نگه می‌داشت. همچنین در اداره زندان‌های مخفی امریکا برای بازداشت غیرقانونی و شکنجه همکاری داشت.
بدنام‌ترین زندان، پایگاه هوایی بگرام بود.

تینا فاستر، وکیل امریکایی که وکالت برخی زندانیان بگرام را بر عهده داشت، می‌گوید: «بگرام از زندان گوانتانامو هم بدتر بود و همیشه شکنجه‌گاه بوده است.»
یکی از افسران سابق نیروهای ویژه بریتانیا گفته است که «صدها» نفر توسط نیروهای بریتانیایی در افغانستان و عراق بازداشت شده‌اند.
آن‌ها «به‌طور معمول» به نیروهای امریکایی تحویل داده می‌شدند با علم به این‌که شکنجه خواهند شد. با این حال، کسانی که اداره‌کننده چنین جهنم‌هایی بودند، گستاخانه ادعا می‌کردند که به دلایل «بشردوستانه» به افغانستان حمله کردند.
حکومت دست‌نشانده حامد کرزی از ریشه فاسد بود. این حکومت، نهادهای کمک‌رسان بین‌المللی و متحدانش را غارت می‌کرد.
اما سازمان سیا، آژانس جاسوسی امریکا، هرگونه تلاش برای مهار فساد را سد می‌کرد زیرا خود نیز حکومت کرزی را با رشوه تغذیه می‌کرد.
در نهایت، برای ظاهر‌سازی، کرزی مجبور شد یک مسئول مبارزه با فساد منصوب کند. و چه کسی بهتر از عزت‌الله واصفی؟ کسی که زمانی هنگام تلاش برای فروش دو میلیون دالر هروئین در لاس‌وگاس دستگیر شده بود.
این حکومت هیچ پایگاه مردمی نداشت و با عقب‌نشینی غرب فرو پاشید.

مترجم: سیدطاهر مجاب – خبرگزاری دید
نویسنده: تاماش تنگِلی-ایوانز
منبع: سوشلست ورکر – Socialist Worker