خبرگزاری دید: تنش تجاری میان آمریکا و هند که ریشه در دوره نخست ریاستجمهوری ترامپ دارد، با تعرفههای سنگین بر کالاهای هندی وارد مرحله تازهای شده است. این تقابل نهتنها روابط دوجانبه دهلی و واشنگتن را تحت فشار قرار داده، بلکه پیامدهای عمیقی بر افغانستان و معادلات ژئوپلیتیکی منطقه داشته است.
اعمال تعرفههای ۵۰ درصدی آمریکا بر کالاهای هندی در سال ۲۰۲۵، به دلیل تداوم خرید نفت از روسیه، روابط پرتنش دو کشور را وارد مرحلهای تازه کرد. واشنگتن معتقد است که خرید نفت ارزان از روسیه به تقویت ماشین جنگی مسکو در اوکراین کمک میکند، در حالیکه هند این سیاست را بخشی از استقلال اقتصادی و راهبرد چندجانبهگرایی خود میداند.
پیامدهای این سیاست به افغانستان نیز کشیده شده است. با کاهش توان صادراتی هند، قیمت کالاهای اساسی مانند گندم و دارو در کشور تا ۲۰ درصد افزایش یافته و هزینههای لجستیکی ناشی از کندی توسعه بندر چابهار نیز فشار مضاعفی بر تجار افغانستانی وارد کرده است. همچنین حدود ۲۵ هزار مهاجر افغانستانی ساکن هند تحت تأثیر رکود اقتصادی، با محدودیتهای معیشتی بیشتری روبرو شدهاند.
در این میان، چین بهعنوان برنده نسبی این جنگ اقتصادی ظاهر شده است. همگرایی تاکتیکی دهلی و پکن، افزایش ۱۲ درصدی تجارت هند و چین و سرمایهگذاریهای کلان پکن در معادن افغانستان، بهویژه قرارداد ۳ میلیارد دالری مس عینک، نشان میدهد که خلأ حضور آمریکا در منطقه به سرعت توسط چین پر میشود.
با وجود این، تنشهای مرزی هند و چین و تعهد دهلی به گروه کواد مانع از چرخش کامل هند به سوی پکن است. در سطح کلان، این کشمکش تجاری نهتنها آینده روابط آمریکا و هند را مبهم کرده، بلکه افغانستان و جنوب آسیا را نیز در معرض بیثباتی اقتصادی بیشتری قرار داده است.