چیستی نظام سیاسی از محبوبیّت تا مشروعیّت

تنها راه محک زدن این آزمون -محبوبیت و مشروعیت- تن سپردن به روند انتخاب شدن است. در نظام فعلی جهانی انتخابات است که بر مشروعیت یک نظام صحّه می‌گذارد هیچ قانون دیگری نه قابل پذیرش است و نه جایی برای دفاع از آن وجود دارد

.

خبرگزاری دید: سقوط نظام و ویرانی اجتماع از موقعی آغاز می‏ شود که بیماری اختیاری ظلم و تبعیض شروع به گسترش ریشه‏ های خود نماید و خواسته‏ های حیاتی مردم مورد بی‏ اعتنایی قرار گیرد

وزارت سرحدات و اقوام و قبایل حکومت سرپرست روز چهارشنبه (۱۸ دلو) همایشی با عنوان «تقویت نظام اسلامی و وحدت ملی» در تالار لویه‌جرگه برگزار کرد.

سید حسن فاضل ازعلمای برجسته‌ شیعه درکابل و نماینده مردم بامیان در این نشست گفته است: طبیعی‌ست درهر نظام و نظام‌های نو پا، ضعف‌ها و نقایصی وجود دارد لیکن به تدریج رو به اصلاح خواهد رفت.

وی خطاب به علمای کشور تأکید می‌دارد که بیائید با عملکردمان اسلام را آنگونه که است مطرح کنیم نه مذاهب و اقوام را.

فاضل دراین نشست ابراز داشته است، «ما درافغانستان اقوام را مطرح نمی کنیم. در نظام عادل اسلامی مطرح کردن مذهب به نفع دین و مسلمانان نیست. ما اسلام را بخواهیم. اسلام با همه مذاهبش زیباست».

وی همچنین درقسمتی از سخنانش تصریح نموده است که حکومت‌ها باید مشروعیت خود را از مردم بگیرند.

در صحبت‌های آقای فاضل چند فکت اساسی لازم ( نظام اسلامی، نظام عادل، مشروعیت از مردم) برای ساختار یک حکومت مردم سالار نهفته است امّا این‌که گروه حاکم آیا این شاخص‌ها را می‌تواند دارا باشد و یا چگونه می‌تواند به آن دست پیدا کند درنکات زیر به آن پرداخته خواهد شد.

نظام اسلامی

جوامع انسانی که مبنای اندیشه‌های سیاسی آن برگرفته از آموزه های دینی‌ست می باید حاکمان آن ازمنظر جامعه شناختی بتواند ارتباط بین دین و سیاست را به خوبی درک کند، اگر این مهم از سوی سیاستمداران ما مورد افهام و پذیرش قرار نگیرد قطعاً نمی‌توان به یک پس منظر رضایت مندی عمومی درعرصه پذیرش سیاست روز رسید.

در این میان می‌توان به گذشته سیاسی و حکومت‌های منقضی شده نگریست که چگونه مرعوب ناکامی در درک این معمول و حقیقت اجتماعی جامعه ما شدند، شعارها بر اساس آموزه‌های دینی و تحت نام حکومت اسلامی اما عملکرد تحت لوای آن‌چیزی که خود می‌دانستند که فرجام آن ناکامی ست.

نظام عادل

در این میان عدالت، گردونه اصلی حیات آدمیان است و چون خاصیت حیات، اعتلا و تکامل است، هر فرد یا جامعه‏ای که عدالت بورزد محال است که قهقرا و سقوط او را تهدید کند و بالعکس هنگامی که عدالت از قلمرو حیات فرد یا جامعه رخت بر می‏بندد، اعتلا و تکامل او بدون تردید با سقوط و تباهی روبرو خواهد گشت.

سقوط یک نظام و متلاشی شدن یک اجتماع پدیده عینی (یعنی نابودشدن انسانها و خراب شدن ساختمانها و…) نیست، بلکه سقوط نظام و ویرانی اجتماع از موقعی آغاز می‏شود که بیماری اختیاری ظلم و تبعیض شروع به گسترش ریشه‏های خود نماید. خواسته‏های حیاتی مردم مورد بی‏اعتنایی قرار گیرد و استثمار و بهره‏کشی که انسانها را از «کَس» به «چیز» پایین می‏آورد، شیوع پیدا کند.

 مشروعیت از مردم

مشروعیّت از مردم برای بقای یک نظام و حکومت، لازمی غیر قابل تغییر است، آنهم اگرحکومت شعار نظام عادل اسلامی را نیز با خود گره زده باشد. مردم است که می‌تواند سنگ تهداب یک نظام و حکومت را محکم یا از جای بَر کَند فلذا برای کسب مشروعیت مردمی می‌بایست از شاخص محبوبیت نیز گذر کرد.

تنها راه محک زدن این آزمون -محبوبیت و مشروعیت- تن سپردن به روند انتخاب شدن است. در نظام فعلی جهانی انتخابات است که بر مشروعیت یک نظام صحّه می‌گذارد هیچ قانون دیگری نه قابل پذیرش است و نه جایی برای دفاع از آن وجود دارد.

حال اگر نظامی برای کسب مشروعیت که ماهیّت آن نظام اسلامی مبتنی بر دستورات دینی باشد،  نظام عادل باشد، مشروعیت خود را از مسیر کسب محبوبیت مردمی دنبال کند به حتم در روندهای دموکراتیک چون انتخابات نیز نباید خود را بازنده بداند مگر اینکه همانطور که در ابتدا گفته شد همه‌ این‌ها بهانه‌ای برای کسب قدرت و سلطه‌ بر مردم باشد که هیچ توجیه غیر منطقی نمی‌تواند مردم را وادار به پذیرش یک گروه برای حکومت نماید.

محبوبیّت مردم مشروعیّت ملّی را به دنبال خواهد داشت و مشروعیت ملّی، مشروعیّت بین‌المللی را توجیه می‌کند.