امریکا در افغانستان؛ از مبارزه با تروریزم تا رفاقت با طالبان!

نویسنده: علی بلخی
اکنون شاهد یکی از طولاتی‌ترین جنگ‌های تاریخ ایالات متحده امریکا (جنگ افغانستان) در جهان هستیم. بسیاری، از ابتدای ورود امریکا به افغانستان معتقد بودند که ایالات متحده تنها به دنبال ضربه زدن به مواضع گروه‌های تروریستی است و پس از آنکه تروریست‌ها پراکنده و نابود شدند، با همان سرعتی که به افغانستان آمده از این کشور خارج خواهد شد.

حکومت طالبان نابود شد و ظرف مدت کوتاهی نیروهای امریکایی افغانستان را به کنترول خود درآوردند.‌ اما مشخص شد که امریکایی‌ها بهانه‌های تازه‌ای برای تداوم حضور خود در نظر دارند و از سوی دیگر برای بسیاری از کسانی که فرش سرخ زیرپای امریکا پهن کرده بودند، هویدا شد که حتی برنامه مبارزه با تروریزم هم از ابتدا بهانه بود.
امریکایی‌ها اگر به دنبال حضور موقت و خروج از افغانستان بودند در ابتدا به تقویت نیروی‌های نظامی افغانستان می‌پرداختند، نیرویی که بی‌شک باید آنچنان قوت پیدا می‌کرد تا در صورت خروج ایالات متحده امریکا به تنهایی و با اتکای به خود به دفع خطرات ناشی از تروریست‌ها بپردازد. اما شاهدیم که قریب به دو دهه از حضور امریکا می‌گذرد ولی خبری از قوای نظامی قدرتمند در افغانستان برای دفع کامل خطر تروریست‌ها نیست. امریکایی‌ها عامدانه نیروی نظامی را ضعیف نگه داشتند تا حضور خود را توجیه کنند.
تداوم حضور نیروهای امریکایی بیش از آنکه برای مبارزه با تروریزم باشد به منظور دستیابی به دو هدف انجام شد:
۱- گسترش حوزه نفوذ امریکا
۲- غارت منابع اقتصادی افغانستان
امریکایی‌ها بی‌شک برای رسیدن به این دو هدف نیاز داشتند تا بهانه مبارزه با تروریزم، دموکراسی در افغانستان، حقوق بشر و… ایجاد کنند و در خفا به غارت منابع اقتصادی افغانستان و نفوذ در منطقه بپردازند.
افغانستان معدن ثروت در منطقه جنوب آسیاست و یکی از مهم ترین مناطقی است که در همسایگی دولت‌های چالشگر امریکا قرار دارد، بی‌شک ایالات متحده با داستان سرایی درباره مبارزه با تروریزم، پنهانی اهداف دیگری را در افغانستان دنبال می‌کرد اهدافی که بهای آن تضعیف بیش از پیش افغانستان در منطقه بود.
اکنون نیز با روندی به نام پروسه صلح، به رغم این که دولت مشروع افغانستن سرکار است با طالبان دست دوستی دراز نموده و در آینده نیز می‌خواهد که با همین تروریستان یک جا در افغانستان سر بجنباند.
ایالات متحده نشان داد که چقدر غیر قابل اعتماد و چه اندازه پیمان شکن است. این کشور از یک طرف سال‌ها گفت که با تروریزم مبارزه می‌کند و از جانب دیگر با تروریستان طرح دوستی ریخته و دولتی را که نماینده این مردم است، کنار زد.
پروسه صلحی که امریکا آغاز نموده، سرانجامش جز بدبختی و تباهی برای افغانستان و تداوم جنگ کنونی با عنوانی دیگر، ثمره‌ای برای ملت ما نداشته و بهتر است که هوشیارانه با امریکا و دوستان طالبش برخورد شود. اکنون که تیم‌های مذاکره کننده دولت و طالبان در دوحه چانه‌زنی دارند، زمان آن است که تمام قضایا مطرح شده و یک به یک حل شود تا در آینده بهانه جدیدی به امریکا و مزدورانش داده نشود که بار دیگر این ملت را به خاک و خون بکشند.