افغانستان و انتخابات امریکا؛ آیا صدای پناهندگان شنیده می‌شود؟
خبرگزاری دید: خروج از افغانستان که در واقع به نقطه بحث برجسته‌ای در رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ تبدیل شده است. دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان یکدیگر را به خاطر کشته‌شدگان در جریان خروج سرزنش می‌کنند.
اما بعضی از پناهندگان افغانستانی می‌گویند که یک موضوع مهم در رقابت‌های انتخاباتی بلا تکلیفی آنهاست که نادیده گرفته و از دست رفته است.
نسرین نمی‌تواند در انتخابات نوامبر ایالات متحده شرکت کند.
با این حال، این جوان ۲۷ ساله، از طرف افغانستانی‌هایی مانند خودش که با خروج نیروهای امریکایی در اگست ۲۰۲۱ فرار کردند، به نامزدهای ریاست جمهوری امریکا پیامی دارد.
نسرین، نام مستعار، به الجزیره گفت: «من واقعاً می‌خواهم صدای ما را بشنوند، به‌ویژه صداهایی را که برای ایالات متحده موثر بود، بشنوند.»
جمعه گذشته، مصادف است با سومین سال خروج آخرین سربازان امریکایی از افغانستان که به حضور نظامی دو دهه‌ای نقطه پایان گذاشت.
اما ماهیت آشفته خروج نظامی – و بازگشت سریع حکومت طالبان – سایه سنگینی بر سیاست ایالات متحده انداخته است.
این خروج که منبع انتقادات مداوم دو حزب امریکا است، در واقع به نقطه بحث برجسته‌ای در رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ تبدیل شده است. دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان یکدیگر را به خاطر کشته‌شدگان در جریان خروج سرزنش می‌کنند.
اما افغانستانی‌هایی مانند نسرین می‌گویند که یک موضوع مهم در رقابت‌های انتخاباتی نادیده گرفته شده و از دست رفته است: بلاتکلیفی آن‌ها.
این انتخابات تنها برای امریکا مهم نیست. نسرین که در منطقه خلیج سانفرانسیسکو در کالیفرنیا زندگی می‌کند، می‌گوید: «این انتخابات برای افغانستانی‌ها نیز مهم است. برای افغانستانی‌هایی که به اینجا مهاجرت کرده‌اند و برای آن‌هایی که در افغانستان اند… به‌ویژه زنان، این انتخابات تاثیر زیادی خواهد داشت.»
اتفاقی که در ۲۰۲۱ افتاد، داستانی است که بازیگران اصلی را در رقابت ریاست جمهوری امسال درگیر ساخته است.
در ۲۰۲۰، دولت دونالد ترامپ، رییس جمهور حزب جمهوری‌خواه، به توافقی بحث برانگیز با طالبان دست یافت که طی ۱۴ ماه تمام نیروهای امریکایی را از افغانستان خارج کند.
چند ماه بعد، ترامپ در انتخابات مجدد شکست خورد. جانشین او، جوبایدن رییس جمهور دموکرات، بر تخلیه دیوانه‌وار شهروندان ایالات متحده، متحدان ایتلاف و ده‌ها هزار افغانستانی آسیب‌پذیر نظارت کرد.
اما مدافعان می‌گویند که هر دو طرف هنوز هم با یک معضل پایدار روبرو اند: چگونه از صدها هزار افغانستانی که از سرکوب طالبان می‌ترسند، محافظت کنند.
بسیاری از کسانی که جا مانده اند، اهداف احتمالی طالبان در نظر گرفته می‌شوند، به‌ویژه اگر برای ارتش ایالات متحده یا دولت مورد حمایت امریکا کار می‌کردند.
حتی در میان کسانی که تخلیه شدند، بسیاری از آن‌ها در حالت بلاتکلیفی بی‌پایان رها شده‌اند، بدون این‌که مسیر مشخصی برای اقامت یا شهروندی وجود داشته باشد. برخی دیگر مسیرهای قانونی ورود به ایالات متحده را بسیار سخت و اندک می‌دانند و به دنبال مسیرهای خطرناک‌تری برای ورود به این کشور هستند.
آرش عزیززاده – مدیر اجرایی نهاد افغان‌ها برای فردای بهتر – می‌گوید که در این فصل انتخابات “وقتی به هر دو نامزد نگاه می‌کنیم” احساس “خشم و ناامیدی” می‌کنیم.
او افزود: «ما در این فصل انتخابات کاملاً نامرئی هستیم.»
گروه عزیززاده سه سال گذشته را مصروف ایجاد راه‌های مهاجرت بیشتر افرادی که از طالبان فرار می‌کنند، و راه‌هایی برای اقامت دایم برای سایر مهاجران، بوده است.
عزیززاده توضیح داد که با این حال پیشرفت اندکی حاصل شده است.
دولت امریکا روند رسیدگی به پناهجویان افغانستانی را افزایش داده است؛ طوری که تاکنون ۱۱ هزار و ۱۶۸ پناهجو در سال مالی ۲۰۲۴ پذیرفته شده‌اند. این رقم در مقایسه با حدود ۶ هزار و ۵۰۰ پناهجو در سال مالی ۲۰۲۳ و کمی بیش از هزار و ۶۰۰ نفر در سال مالی ۲۰۲۲ افزایش یافته است.
با این حال، منتقدان می‌گویند که راه‌های قانونی برای افغانستانی‌های آسیب‌پذیر هنوز به طرز تاسف‌باری ناکافی است.
در حالی که دموکرات‌ها تا حد زیادی در مورد موضوع خروج از افغانستان سکوت کرده‌اند، عزیززاده خاطرنشان کرد که جمهوری‌خواهان این موضوع را در این دوره از انتخابات پذیرفته‌اند؛ اما فقط به عنوان یک “ابزار حزبی”.
این امر روز دوشنبه هویدا شد، زیرا ترامپ میزبان یک رویداد مبارزاتی در قبرستان ملی آرلینگتون در ویرجینیا بود. او در سخنرانی خود در مراسم یادبود از سربازان کشته شده در میدان هوایی کابل، هیچ اشاره‌ای به پناهجویان نکرد.
از نظر عزیززاده، یک کلمه به بهترین وجه عدم اشاره به افغانستانی‌ها را در گفتمان انتخاباتی توصیف می‌کند: «انسانیت‌زدایی».
خلیل انوری، که در کمیته ایالات متحده برای پناهندگان و مهاجران، کار می‌کند، گفت که نامزدها باید حمایت از افغانستانی‌ها را برای ارسال پیام گسترده‌تری به جهان در مورد قدرت آرمان‌های ایالات متحده بدانند.
او گفت: «وقتی صحبت از پناه‌گاه به میان می‌آید، سال‌های متمادی، ایالات متحده در سطح جهان کشور پیشرو بوده است. با این حال، در دو سال گذشته، بر اساس سیاست‌هایی که اتخاذ شد، امریکا این وضعیت را از دست داده است.»
او توضیح داد که فراهم کردن فرصت‌هایی برای افغانستانی‌ها راهی است که ایالات متحده می‌تواند این موقعیت را دوباره به دست آورد و جایگاه خود را در صحنه جهانی تقویت کند.
انوری افزود: «این امر با درک این موضوع همراه است که ایالات متحده به تعهدات خود به متحدانش عمل کند. وقتی به تعهداتی که داده شده، عمل شود، آن را مردم در سراسر جهان می‌بینند.»
