افغانستان در بحران گرسنگی؛ نبرد کشاورزان برای حفظ کشت خشخاش

خبرگزاری دید: با وجود میلیاردها دالر سرمایه‌گذاری در مبارزه با مواد مخدر، کشت خشخاش به حیات خود ادامه داده و حتی گروه‌هایی مانند مجاهدین، طالبان، و گروه‌های جنایت‌کار از آن برای کسب قدرت مالی و نظامی استفاده کرده‌اند.

در مناطق شمالی افغانستان، به‌ویژه در بدخشان، درگیری‌هایی میان کشاورزان و نیروهای طالبان به‌دلیل ممنوعیت کشت خشخاش در جریان است.

دهقانان تاجیک در روستای «شهران» شاهد اعدام چند تن از هم‌روستاییان خود بوده‌اند.

در پی ممنوعیت کشت خشخاش، زمین‌ها به کشت گندم اختصاص یافته‌اند، اما گندم محصولی کم‌بازده و کم‌ارزش است و زندگی میلیون‌ها افغانستانی را با خطر گرسنگی مواجه کرده است.

خشخاش برای نسل‌ها منبع درآمد دهقانان فقیر بوده و آن‌ها را در برابر خشک‌سالی و ناکامی کشاورزی محافظت کرده است.

سیاست‌های ضد مواد مخدر امریکا و همچنین تلاش‌های حکومت‌سرپرست برای کسب مشروعیت بین‌المللی منجر به ممنوعیت کشت خشخاش شده، اما به قیمت گرسنگی عمومی و فروپاشی معیشت روستایی.

از اوایل قرن بیستم، تلاش‌هایی برای ممنوعیت کشت خشخاش با حمایت امریکا انجام شد، اما نتایج آن یا بی‌نتیجه بوده یا موجب بیکاری هزاران کشاورز و گسترش فقر شده است.

با وجود میلیاردها دالر سرمایه‌گذاری در مبارزه با مواد مخدر، کشت خشخاش به حیات خود ادامه داده و حتی گروه‌هایی مانند مجاهدین، طالبان، و گروه‌های جنایت‌کار از آن برای کسب قدرت مالی و نظامی استفاده کرده‌اند.

در دهه ۹۰ میلادی، تولید تریاک در افغانستان به اوج رسید و حکومت‌سرپرست از آن به عنوان منبع مالی اصلی استفاده کردند. پس از بازگشت طالبان در ۲۰۲۱، اقتصاد افغانستان به‌شدت سقوط کرد و تریاک به پناهگاه اقتصادی هزاران خانواده تبدیل شد.

با این حال، در ۲۰۲۲، حکومت‌سرپرست ممنوعیت جدیدی بر کشت خشخاش اعمال کرد و بازارهای عمده قاچاق مانند بازار «عبدالودود» در فراه را تعطیل کرد.

در مقابل، مقاومت محلی در برابر این ممنوعیت‌ها شدت گرفته است. در ولایت‌هایی چون ننگرهار و بدخشان، درگیری‌های خونینی میان دهقانان و نیروهای حکومت‌سرپرست رخ داده است.

در حالی ‌که زمین‌داران بزرگ با ذخایر موجود خود توانسته‌اند دوام بیاورند، دهقانان فقیر بدون راه‌ حل جایگزین، در حال فروپاشی هستند.

جایگزینی محصولات مانند انار، پسته، بادام یا پنبه نیازمند سرمایه و منابعی است که اغلب در دسترس نیستند.

جامعه جهانی بارها وعده کمک داده اما در عمل، کشاورزان افغانستان را تنها گذاشته است.

ترجمه و تلخیص: سید طاهر مجاب – خبرگزاری دید
نویسنده: پراوین سوامی
منبع: پرینت – The Print